در حال ویرایش بنی‌غفار (بخش)

==بنی‌غفار پیش از اسلام==

راهزنی آن‌ها در مسیر کاروان‌های تجاری و غارت اموال حاجیان موجب شده بود که میان برخی از قبایل به اهل سَلَّه (دزد)<ref>دلائل النبوه، ج3، ص194.</ref> و سُرّاق الحَجیج<ref>تاریخ المدینه، ج1، ص363؛ مسند احمد، ج5، ص41؛ صحیح البخاری، ج4، ص158.</ref> مشهور شوند.

به گزارش [[سفیان ثوری]]، غفار در [[روزگار جاهلیت]] دزد بوده است.<ref>تفسیر صنعانی، ج3، ص216؛ تاریخ الاسلام، ج2، ص159؛ امتاع الاسماع، ج12، ص187.</ref> قریش در دیدار با [[یهود بنی‌نضیر]] به این نکته اشاره کردند که پیروان [[محمد(ص)]]، بنی‌غفار هستند که اموال حاجیان را غارت می‌کنند.<ref>المعجم الکبیر، ج11، ص200-201؛ التبیان، ج3، ص224؛ مجمع الزوائد، ج7، ص6.</ref> نیز گزارش شده است که اقرع بن حابس تمیمی در دیدار با رسول خدا به او گفت: تو را سراق الحجیج مانند قبایل غفار، جهینه و اسلم حمایت می‌کنند.<ref>المصنف، ج7، ص558.</ref>

برخی از آنان مانند [[ابوذر غفاری|ابوذر]] که به آیین جاهلی پشت کرد، موحد بودند.<ref>الطبقات، ج4، ص168، 223.</ref> [[ابی‌اللحم غفاری]] نیز از خوردن گوشت‌های قربانی بتان خودداری می‌کرد.<ref>اسد الغابه، ج1، ص621.</ref>

شماری از غفاری‌ها با [[یهود خیبر]]<ref>المغازی، ج2، ص702.</ref> و [[بنی‌اسلم]]<ref>الاغانی، ج21، ص21-22.</ref> هم‌پیمان بودند؛ به گونه‌ای که نام غفار در بسیاری از گزاره‌های تاریخی با نام اسلم هم‌ردیف است. در منابع، نام او با جنگ‌های فِجار قرین است.

روح عصبیت و فخرفروشی و عزت‌طلبی ابومنیعه غفاری موجب شد تا با خواندن رجزی در [[بازار عکاظ|بازار عُکاظ]]، خود را عزیزترین عرب معرفی کند و از مخالف گفتارش بخواهد تا پای وی را قطع کند. این سبب بروز نبرد جاهلی فِجارِ دوم یا فجار اول<ref>المنمق، ص161-162.</ref> شد که به فِجار فخر یا فِجار رِجْل مشهور گشت.