در حال ویرایش بنی‌مخزوم (بخش)

===اقدام علیه پیامبر و مسلمانان===

آنان در کوشش‌های [[قریش]] بر ضد پیامبر مانند تلاش برای بازگرداندن مسلمانان از حبشه،<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص29-30.</ref> محاصره مسلمانان در [[شعب ابی‌طالب]]،<ref>السیرة النبویه، ج1، ص351-352؛ تاریخ طبری، ج2، ص335.</ref> توطئه [[دار الندوه]]،<ref>الطبقات، ج1، ص176؛ المنتظم، ج3، ص45؛ عیون الاثر، ج1، ص205.</ref> استهزاء و تمسخر آیات الهی و [[پیامبر(ص)]] و دیگر مسلمانان و ضرب و شتم آن‌ها<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص24، 28؛ الطبقات، ج1، ص157؛ انساب الاشراف، ج1، ص150-151.</ref> و نیز در نبردهای قریش بر ضد پیامبر(ص) در [[مدینه]] حضور داشتند‌.<ref>المغازی، ج1، ص86-87، 140، 149؛ النسب، ص209-210؛ انساب الاشراف، ج1، ص357-359.</ref> 

از کوشش‌های دیگر بنی‌مخزوم بر ضد مسلمانان می‌توان به شکنجه [[یاسر]] و [[سمیه]] و فرزندشان [[عمار یاسر|عمار]] و [[زنیره رومی|زِنّیره رومی]] اشاره کرد.<ref>جامع البیان، ج14، ص237؛ روض الجنان، ج12، ص102؛ اسد الغابه، ج4، ص691.</ref> 

[[ولید بن مغیره]]، [[عاص بن هشام]]، و دو پسر عمویش [[اباقیس بن ولید]] و [[قیس بن فاکه|قیس بن فاکة بن مغیره]] از سرسخت‌ترین دشمنان رسول خدا بودند.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص140؛ امتاع الاسماع، ج1، ص41.</ref> [[ابوجهل|ابوجهل مخزومی]] نیز از سران کفر دانسته شده و برخی مفسران آیه {{قلم رنگ|سبز|﴿فَقاتِلُوا اَئِمَّةَ الْکُفْر...﴾}}<ref>جامع البیان، ج10، ص113؛ مجمع البیان، ج5، ص21.</ref> را بر او تطبیق کرده‌اند.

این عده همراه [[زهیر بن ابی‌امیه]]، [[اسود بن عبدالاسد]] و [[صیفی بن سائب]] در [[موسم حج]]، راه‌های ورودی [[مکه]] را میان خود تقسیم می‌کردند و با سحر و افسانه شمردن [[قرآن]]، مردم را از رفتن نزد پیامبر(ص) بازمی‌داشتند.<ref>المحبر، ص160.</ref> 

با هجرت پیامبر به [[مدینه]] (13 [[بعثت]]) دشمنی قریش از جمله بنی‌مخزوم با مسلمانان ادامه یافت. آن‌ها از مهاجرت برخی مسلمانان مخزومی به مدینه پیشگیری کردند.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص321-323؛ المحبر، ص83-85؛ انساب الاشراف، ج10، ص221.</ref> پیامبر در سال دوم ق. به کاروان تجاری بنی‌مخزوم در [[نخله]]، ناحیه‌ای میان [[مکه]] و [[طائف]]، حمله کرد. در این‌میان، یک تن از مشرکان کشته و کاروان تصرف شد. وقوع این نبرد در ماه حرام، تبلیغات منفی مشرکان را بر ضد پیامبر(ص) و مسلمانان در پی داشت.<ref>تاریخ طبری، ج2، ص411-413؛ تفسیر قرطبی، ج3، ص41-42.</ref> 

خداوند در آیه 217 [[سوره بقره]]: {{قلم رنگ|سبز|﴿یَسْئَلُونَکَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرامِ قِتالٍ فیهِ قُلْ قِتالٌ فیهِ...﴾}} گناه اخراج ساکنان مکه را از نبرد در ماه حرام بزرگ‌تر دانسته است.