در حال ویرایش بنی جحش (بخش)

==تصرف خانه‌های مهاجران==

پس از مهاجرت بنی‌جحش به مدینه، [[ابوسفیان بن حرب]]، پدر همسران عبد و عبیدالله<ref>انساب الاشراف، ج11، ص191-192؛ الاستیعاب، ج4، ص1593؛ اسد الغابه، ج3، ص90؛ ج5، ص7.</ref> خانه‌های آن‌ها را تصرف کرد و به [[عمرو بن علقمه عامری]] فروخت.

هنگامی که خبر به گوش او رسید و پیامبر(ص) را از آن آگاه ساخت، [[رسول خدا]] او را به خانه‌ای در [[بهشت]] بشارت داد.<ref>اخبار مکه، ج2، ص245؛ عیون الاثر، ج1، ص201.</ref> آن گاه که مکه به دست مسلمانان فتح شد، ابواحمد برای بازپس‌گیری خانه‌هایشان نزد پیامبر آمد؛ ولی دریافت که پیامبر دوست ندارد آن گاه که کسی از چیزی در راه خدا چشم پوشی کرده، دیگر بار بدان بازگردد.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص499-500؛ عیون الاثر، ج1، ص201؛ سبل الهدی، ج3، ص225.</ref>

مهاجران دیگر نیز پس از [[فتح مکه]] از بازپس‌گیری خانه‌هایشان که پیش از هجرت ترک کرده بودند، خودداری ورزیدند.<ref>اخبار مکه، ج2، ص245.</ref> بنی‌جحش همگی از مکه به مدینه مهاجرت کردند.<ref>عیون الاثر، ج1، ص201؛ تاریخ ابن خلدون، ج2، ص420؛ سبل الهدی، ج3، ص225.</ref>

 

گزارش شده که روزی [[عتبة بن ربیعه]] همراه با [[عباس بن عبدالمطلب]] و [[ابوجهل]] از محله بنی‌جحش عبور کرد و با خواندن یک بیت شعر، ناخرسندی خود را از خالی بودن خانه‌های آن‌ها بیان داشت.

ابوجهل وی را نکوهش کرد و با اشاره به عباس بن عبدالمطلب، مسبب اصلی تفرقه میان آن‌ها را برادرزاده پیامبر دانست.<ref>اسد الغابه، ج5، ص7؛ البدایة و النهایه، ج3، ص170-171.</ref> بنی‌جحش خانه‌ای در شمال [[مسجدالحرام]] داشتند.<ref>حجاز در صدر اسلام، ص480.</ref>