در حال ویرایش تابعین (بخش)

==پیدایش اصطلاح رجالی تابعین از سده دوم به بعد==

علوم اسلامی برگرفته از پیامبر گرامی9 با تکیه بر نقل قول و در قالب حدیث، در اختیار طالبان آن قرار می‌گرفت. دانستن احکام عملی و باورهای دینی، بیش از دیگر علوم اسلامی، مورد نیاز جامعه بود. جعل حدیث، عالمان را بر آن داشت تا شیوه‌ای برای اعتبارسنجی حدیث برگزینند. این علم به دانش رجال الحدیث شهرت یافت.

یکی از شاخص‌های اعتبارسنجی، معاصر بودن راوی و دریافت‌کننده روایت تعیین شد. بدین منظور، راویان دسته‌بندی شدند. همه معاصران پیامبر(ص) که ایشان را دیدار کرده و سخنانی از وی شنیده بودند، «صحابی» نام گرفتند تا بیانگر گروهی باشند که باید روایت‌ها و سنن نبوی را از آن‌ها دریافت کرد. آنان نیز برای نام‌گذاری گروه بعد که پیامبر(ص) را ندیده و از وی سخنی نشنیده بودند و روایت‌ها و سنن نبوی را از [[صحابه]] دریافت می‌کردند، از واژه «تابعین» استفاده نمودند.

از آن‌جا که در این گروه‌بندی، نقل حدیث اهمیت داشت، صحابه‌ای که در دوره خردسالی پیامبر(ص) را دیده بودند، نیز در شمار تابعین قرار گرفتند؛ زیرا در آن سنین توانایی دریافت حدیث نداشتند.<ref>مقدمه ابن‌صلاح، ص180؛ تدریب الراوی، ج2، ص236.</ref>

[[حاکم نیشابوری]] (م. 405ق.) تابعین را افرادی دانسته که [[دین]] و سنن نبوی را از صحابه دریافت کرده، حفظ می‌کنند.<ref>معرفة علوم الحدیث، ص42.</ref> از این‌رو، تابعین در شمار مجموعه بزرگ محدثان قرار گرفتند و مرجعی برای دریافت دین اسلام به شمار ‌آمدند. به‌طور طبیعی، عمده روایت‌ها به مسائل فقهی و شرعی مرتبط می‌شد، ولی در عمل حوزه حدیث فراتر از فقه بود و عقاید اسلامی، تفسیر آیات قرآن و نیز زندگی شخصی پیامبر(ص) را در بر می‌گرفت، زیرا در سده‌های نخستین نگارش تاریخ، طرح مباحث تفسیر و کلام در قالب نقل روایت انجام می‌شد.

بر این اساس، در سلسله سند هر روایت معتبر، باید دست‌کم نامی از یک صحابی و یک تابعی وجود داشته باشد. در غیر این صورت، روایت مرسل و فاقد اعتبار لازم خواهد بود.

حاکم نیشابوری در بحث مراسیل اشاره کرده که همه اهل حدیث بر این باورند که حدیث مرسل تنها حدیثی است که یکی از تابعین بدون واسطه از صحابی و او هم از پیامبر گزارش کرده باشد.<ref>نک: معرفة علوم الحدیث، ص167، 193.</ref>

[[ذهبی]] نیز اصطلاح مرسل را ویژه روایاتی دانسته که تابعی به‌گونه مستقیم از پیامبر گزارش کرده است.<ref>الموقظة فی علم مصطلح الحدیث، ص38.</ref> از این‌رو، فایده شناخت تابعین، امکان تمایز روایت مرسل از روایت مسند یا متصل است.<ref>مقدمه ابن‌صلاح، ص179؛ تدریب الراوی، ج2، ص234.</ref>

از دیدگاه حاکم نیشابوری، بسیاری در شناخت تابعین و صحابه به خطا رفته‌اند و از این‌رو، شناخت صحابه و تابعین امری دشوار است که فرد را به رتبه حافظ کامل می‌رساند.<ref>معرفة علوم الحدیث، ص25.</ref>