در حال ویرایش تجلیل هدی (بخش)

==تجلیل در فقه امامی==

بیشتر فقیهان امامی به این موضوع نپرداخته‌اند. تنها شماری از آنان به پشتوانه احادیث<ref>الکافی، ج4، ص296-297؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص323-324.</ref> تجلیلِ هَدی را مستحب شمرده‌اند.<ref>روضة المتقین، ج4، ص364؛ سند العروة الوثقی، ج2، ص400.</ref> بر پایه احادیث، تجلیل با هر‌گونه پارچه‌ای امکان‌پذیر است.<ref>بحار الانوار، ج96، ص337؛ مستدرک الوسائل، ج8، ص94-95.</ref>

در روایت حلبی از [[امام صادق(ع)]] تجلیل از سبب‌های انعقاد احرام به شمار رفته است؛<ref>الکافی، ج4، ص297.</ref> اما بیشتر فقیهان امامی تجلیل را برای انعقاد [[احرام]] کافی ندانسته‌اند.<ref>مرآة العقول، ج17، ص197.</ref> تنها‌ اندکی از آنان احتمال داده‌اند که تجلیل جانشین [[تقلید هدی|تقلیدِ هدی]] می‌شود و در نتیجه، احتمال انعقاد احرام با تجلیل نیز وجود دارد.<ref>مناسک الحج، ص96.</ref>

شماری دیگر از فقیهان امامی، تجلیل را از مصداق‌های تقلید دانسته‌اند و بر آنند که تقلید با پوشاندن قربانی با ریسمان نیز تحقق می‌یابد.<ref>المعتمد، ج3، ص340.</ref> برخی برای سازگار ساختن روایت حلبی و دیدگاه مشهور فقیهان امامی، مقصود از تجلیل را نه معنای لغوی آن، بلکه اشعار دانسته‌اند.<ref>ماوراء الفقه، ج2، ص340-341.</ref> نیز برخی فقیهان امامی به [[استحباب]] جمع میان [[اشعار]]، تقلید، تجلیل و [[تلبیه]] باور دارند.<ref>روضة المتقین، ج4، ص367؛ نک: سند العروة الوثقی، ج2، ص400.</ref>

از ظاهر سخن برخی فقیهان برمی‌آید که به پشتوانه سیره امیر المؤمنین(ع)<ref>دعائم الاسلام، ج1، ص301؛ بحار الانوار، ج96، ص140.</ref> تجلیل را ویژه شتر و صدقه دادن پارچه به کار رفته برای تجلیل را پس از نحر قربانی، مستحب دانسته‌اند.<ref>بحار الانوار، ج96، ص140، 337؛ مستدرک الوسائل، ج8، ص95؛ جامع احادیث الشیعه، ج11، ص55-57.</ref>