در حال ویرایش تحفة الحرمین (قادری) (بخش)

==متن کتاب==
منظومه در قالب مثنوی و در [[بحر هزج]] سروده شده و ابیات آن روان و آسان‌یاب است و در ادامه آن، دو [[قصیده]] نیز آمده است. <ref>تحفة الحرمین، ص 236-241</ref> برخی ابیات به سفرنامه بودن منظومه تصریح دارند؛ همچون ابیاتی که راه مکه به مدینه را وصف می‌کنند و منازل میان راه را برمی‌شمارند: «روان گشتم ز مکه سوی یثرب/که در جنت رسیده کوی یثرب.../به عُصفان رو که آنجا چار چاهست/خُلیص از این مکان بر شاهراهست». <ref>تحفة الحرمین، ص 211</ref> و نیز ابیاتی که سفر او را به [[طایف]] گزارش می‌کنند: «رفتیم به‌سوی شهر طایف/چون باغچه گوی شهر طایف/دیدیم مقام ابن عباس/مستیم ز جام ابن عباس». <ref>تحفة الحرمین، ص 200-201، 215-216</ref> وی در برخی از ابیات تصریح کرده که آنچه را گزارش می‌کند، خود دیده است. (برای نمونه به این صفحات رجوع شود.<ref>تحفة الحرمین، ص 199، 220</ref>) بر پایه برخی اشارات قادری، او در تألیف سفرنامه از کتاب‌های تاریخی نیز بهره برده است؛ ازجمله آنجا که در یادکرد قبرهای بقیع سروده است: «ز تاریخ مدینه گشت معلوم». <ref>تحفة الحرمین، ص 231</ref>
گزارش‌های سفرنامه از مساحت و اندازه مکان‌ها و اشیای مقدس دو شهر مکه و مدینه و برشمردن بقعه‌های بقیع در آن زمانه، ارزش تاریخی دارد. سفرنامه‌های فارسی بیشتر مربوط به یک سده پس‌ازاین سفرنامه‌اند و این بر ارزش سفرنامه حاضر می‌افزاید. ترغیب قادری به [[زیارت قبور]] و [[تبرک]] و [[توسل]]، در بسیاری از ابیات او نمود دارد <ref>تحفة الحرمین، ص 199، 230</ref> و این با توجه به مذهب وی، شایان توجه است.