در حال ویرایش تعرب بعد الهجره (بخش)

==هجرت در قرآن و روایات==

این هجرت ضروری در آیاتی چون {{قلم رنگ|سبز|﴿اِنَّ الَّذینَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلائِکَةُ ظالِمی‌ اَنْفُسِهِمْ قالُوا فیمَ کُنْتُمْ قالُوا کُنَّا مُسْتَضْعَفینَ فِی الْاَرْضِ قالُوا اَ لَمْ تَکُنْ اَرْضُ اللهِ واسِعَةً فَتُهاجِرُوا﴾}} ([[سوره نساء]]، آیه97-99) و برخی روایات تاکید شده است؛ همچون: «من فر بدینه من ارض الی ارض و ان کان شبرا من الارض استوجب الجنة و کان رفیق ابراهیم(ع) و محمد(ص)». <ref>بحار الانوار، ج19، ص31.</ref> بعدها فقیهان از این سخنان، وجوب هجرت را برداشت کرده‌اند.<ref>المبسوط، طوسی، ج2، ص3؛ تذکرة الفقهاء، ج9، ص10؛ الدرر السنیه، ج8، ص456.</ref> فقیهانی که تعرب بعد الهجره را در دوره‌های پس از عصر نبوت و هجرت، تحقق‌پذیر ندانسته‌اند، <ref>نک: الحدائق، ج14، ص197.</ref> گویا بر این باور بوده‌اند که بر پایه روایت «لاهجرة بعد الفتح»<ref>انساب الاشراف، ج12، ص145؛ الاستیعاب، ج1، ص106؛ اسد الغابه، ج4، ص287.</ref> پس از فتح مکه، تعرب موضوعیت ندارد. بر پایه گزارشی، <ref>سنن الترمذی، ج5، ص379.</ref> پیامبر9 برای هجرت از مکه، نخست سه جا یعنی یمن، قِنَسرین (شهری از شام)، و مدینه را برگزیده بود و سرانجام در صدد هجرت به مدینه برآمد.<ref>احسن التقاسیم، ص156؛ امتاع الاسماع، ج9، ص188؛ ج14، ص426؛ البدایة و النهایه، ج3، ص168.</ref> مدینه مرکز صدقی بود که مسلمانان از خداوند خواسته بودند: <ref>سبل الهدی، ج3، ص320؛ التفسیر الکبیر، ج21، ص27.</ref> {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ قُلْ رَبِّ اَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ اَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ﴾}} ([[سوره اسراء]]، آیه 80)