در حال ویرایش تفث (بخش)

==واژه تفث در احادیث==
در احادیث، واژه تفث کمتر به صورت جداگانه آمده و تقریباً همواره در توضیح مفهوم قرآنی آن یاد شده است. در‌اندکی از روایات نیز که تفسیرگر آن آیه نیستند، تفث در ضمن تعبیر قرآنی (قضاء تفث) و در باره حج به کار رفته است.

برای نمونه، در حدیثی، قضاء تفث پس از ذبح [[قربانی]] آمده <ref>علل الشرائع، ج2، ص443؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص197.</ref> و در روایتی نبوی، همراه با پایان حج یاد شده است. <ref>سنن ابی داود، ج1، ص436؛ سنن الترمذی، ج2، ص189؛ سنن النسائی، ج5، ص264.</ref> البته در یک حدیث، تفث به صورت جداگانه کنار خَبَث به کار رفته و مقصود از آن، چرک و آلودگی است که زیر ناخن جمع می‌شود. <ref>المعجم الکبیر، ج4، ص184.</ref>

روایات تفسیر‌کننده تفث، در منابع حدیثی پراکنده‌اند. تنها [[شیخ صدوق]] بابی جداگانه به موضوع تفث و قضاء تفث اختصاص داده و روایات آن‌ها را یکجا گرد آورده است. <ref>معانی الاخبار، ص338-340؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص483-486.</ref>

===معانی گوناگون===

در این احادیث، معانی گوناگون برای تفث یاد شده است؛ از جمله: گرفتن ناخن‌ها، رفع آلودگی‌ها، کنار نهادن احرام، چیدن موی شارب و ناخن و مانند آن، حلق، به کار نبردن بوی خوش، ژولیده مو بودن و استفاده نکردن از روغن سر. <ref>الکافی، ج4، ص503-504؛ معانی الاخبار، ص338-339؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص485.</ref> نیز بر پایه حدیثی، «بر زبان آوردن سخن زشت در حال احرام» از مصداق‌های تفث است. <ref>الکافی، ج4، ص338؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص333-334.</ref>

در برخی احادیث، قضاء تفث به دیدار با امام معصوم، تفسیر شده است. <ref>الکافی، ج4، ص549؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص484-486.</ref> تاییدگر این احادیث، روایاتی دیگرند که به پایان حج با زیارت کردن امامان، <ref>علل الشرائع، ج2، ص459.</ref> سرسپردن به [[ولایت]] آنان و اعلام آمادگی برای یاری دادن ایشان <ref>الکافی، ج1، ص392؛ ج4، ص549؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص558. </ref> سفارش کرده‌اند یا دیدار با امام معصوم، را به منزله پایان حج قلمداد کرده‌اند.<ref>الکافی، ج4، ص549؛ علل الشرائع، ج2، ص459.</ref>

مقصود از این ملاقات در هنگام حضور، دیدار با امام معصوم، برای آموختن معارف و احکام و اعلام ولایت و یاری او است. در [[زمان غیبت]]، مقصود از آن، زیارت قبر امامان، برای تجدید عهد و طلب یاری و [[شفاعت]] از آنان است. <ref>روضة المتقین، ج5، ص313-314.</ref>

===وجه جمع===
این روایات با احادیث پیشین منافاتی ندارند؛ زیرا مقصود از قضاء تفث بر پایه تفاسیر پیشین، تطهیر بدن از آلودگی‌های ظاهری است و مقصود از این تفسیر، تطهیر قلب از آلودگی‌های باطنی مانند جهل و گمراهی است. <ref>الصافی، ج3، ص376؛ الوافی، ج2، ص116؛ مرآة العقول، ج4، ص287.</ref> برخی از محدثان، تفث را اعم از آلودگی‌های جسمی، معنوی، دنیوی و اخروی شمرده‌اند. <ref>لوامع صاحبقرانی، ج8، ص254.</ref>

بعضی نیز بزرگ‌ترین آلودگی‌های روحی را جهل و گمراهی و اخلاق ناپسند دانسته‌اند که با دیدار امام معصوم، زدوده می‌شود. <ref>بحار الانوار، ج24، ص360. </ref> از این رو، همچنان که پس از گزاردن مناسک حج، آلودگی‌های ظاهری و جسمی احرام باید زدوده شود، زدودن آلودگی‌های باطنی و روحی هم با شیوه‌هایی چون دیدار با امام معصوم، لازم است. <ref>بحار الانوار، ج24، ص360.</ref>

===دلیل تفاوت در تعابیر===
می‌‌‌‌توان گفت که این تفاوت در تعابیر روایات، بدین سبب است که در برخی از آن‌ها، معنای تفث و در شماری دیگر، معنای قضاء تفث یاد شده و این دو مجازاً یا به سبب اشتباه راوی، به یکدیگر نسبت داده شده‌اند؛ چنان‌که در شماری از این روایات، تنها تفسیر آیه آمده و روشن نشده که این تفسیر، توضیحِ معنای تفث است یا قضاء تفث.

وانگهی هر یک از این احادیث، مصداقی از موارد تفث را توضیح داده، بدون آن‌که در صدد بیان معنای لغوی آن باشد؛ چنان‌که در برخی از این روایات <ref>الکافی، ج4، ص338؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص333.</ref> تصریح شده که آن معنا تنها یکی از مصداق‌های تفث است. می‌توان نتیجه گرفت که همه این معانی در واقع به یک معنا بازمی‌گردد که «مطلق چرک و آلودگی برآمده از احرام» است. گویا به همین سبب، شیخ صدوق همه این روایات را سازگار با یکدیگر شمرده و همه معانی یاد شده در آن‌ها را پذیرفته است. <ref>من لا یحضره الفقیه، ج2، ص486.</ref>