در حال ویرایش تقیه (بخش)

===حفظ مذهب===

هدف از تقیه کتمانی، به فرموده [[امام صادق(ع)]] حفظ مذهب از گزند مخالفان است.<ref>وسائل الشیعه، ج11، ص461.</ref> همین تقیه، جزء دین شمرده شده است.<ref>وسائل الشیعه، ج11، ص464-465.</ref> برخی بر آنند که اگر در پاره‌ای از روایات، «حسنه» یاد شده در برخی آیات ([[سوره قصص]]، آیه54؛ [[سوره فصلت|سوره فصّلت]]، آیه34) به تقیه تفسیر شده،<ref>الکافی، ج2، ص217.</ref>  مقصود از آن، همین تقیه کتمانی است.<ref>الرسائل، ج2، ص185.</ref>
این‌گونه از تقیه، ترک مبارزه با حاکمان مستبد و ستمگر نیست؛ بلکه پنهان‌کاری و تغییر شیوه مبارزه است تا بهانه‌ای به دست دشمن داده نشود. تقیه و پوشش دادن شکل مبارزه و استتار اهداف و شیوه عملکرد، از اساسی‌ترین خطوط موضع‌گیری‌های امامان در برابر طاغوت‌های زمانه بوده است.<ref>مبانی‌اندیشه سیاسی اسلام، ص290.</ref>
از همین رو، [[منصور دوانیقی|منصور خلیفه عباسی]]، امام صادق(ع) را همچون استخوانی خواند که راه گلو را بسته است و نه می‏‌توان آن را فروبرد و نه می‌توان بیرون افکند.<ref>بحار الانوار، ج47، ص167.</ref>