در حال ویرایش تقیه مداراتی (بخش)

== مفهوم‌شناسی ==
تقیه از ماده «وقی، یقی»<ref>جوهری،1410ق، ج6 ، ص2527</ref> و به معنای «خودنگهداری» یا «خود نگهداشتن و محافظت کردن از خود» است.

تقیه در اصطلاح، عبارت است از پنهان کردن حق، از دیگری یا اظهار خلاف حق، به دلیل مصلحتی که مهم‌تر از اظهار حق است. آن مصلحت مهم‌تر، حفظ جان، یا مال، یا آبروی خود تقیه‌کننده،<ref>تقیه کننده</ref> یا متعلقات تقیه‌کننده، یا حفظ اسرار اهل بیت(ع)، یا ایجاد وحدت بین مسلمانان و جلب محبت اهل سنت است. 

«مدارات»، به معنای پوشاندن دشمنی و نرمخویی معنا شده است.<ref>جوهری، 1410ق، ج6 ، ص‌2334 ؛ ابن منظور، 1414 ق، ج14، ص255</ref>

در کلمات برخی از معاصران، «تقیه مداراتی» از دیگر اقسام تقیه جدا شده و برای آن تعریف‌هایی ارائه شده است<ref>خمینی، 1420ق، ص8 ؛ روحانی، بیتا، ج11، ص421 ؛ سبحانی، 1423ق، ج‌2، ص34</ref> تقیه مداراتی عبارت است از خوش برخوردی و همزیستی مسالمت‌آمیز با اهل سنت به دو جهت؛ یکی حفظ و ایجاد وحدت بین مسلمانان و تقویت اسلام و مسلمانان در مقابل کافران، و دیگری جلب محبت اهل سنت و جذب آنها، تا پیروان مذهب اهل بیت(ع) مورد سرزنش و خواری قرار نگیرند و باعث تقویت مذهب شیعه و شیعیان شود.

=== تفاوت با تقیه خوفی و تقیه کتمانی ===
تقیه مدارای با تقیه خوفی و تقیه کتمانی تفاوت دارد:

* تقیه خوفی؛ تقیه‌ای است که موضوع آن ترس تقیه‌کننده از ضرر یا خطر بر جان، مال یا آبرو ‌باشد.
* تقیه کتمانی؛ عبارت است از مخفی کردن اعتقادات و اسرار اهل بیت(ع)‌ و حقایق مذهب شیعه اگر چه ترسی در میان نباشد.<ref>خمینی، 1402ق، ص8</ref> این تقیه در واقع یک نوع عمل قلبی است و در عمل بروز ندارد.