در حال ویرایش جبیر بن مطعم (بخش)

==دشمنی با پیامبر و کفر==

جبیر پس از آشکار شدن دعوت [[رسول خدا(ص)]] همانند دیگر [[اشراف قریش]]، در صف مخالفان و دشمنان ایشان قرار گرفت. این در حالی بود که به ادعای خودش از [[نبوت]] پیامبر(ص)<ref>امتاع الاسماع، ج3، ص196-197.</ref> از طریق [[مسیحیان]] [[شام]] آگاهی داشت.<ref>الطبقات، ج1، ص127؛ تاریخ طبری، ج2، ص297؛ الکامل، ج2، ص47.</ref> او به سال 13 [[بعثت]] [[سعد بن عباده خزرجی]] را که پس از [[بیعت عقبه دوم]] به دست قریش دستگیر شده بود، نجات داد. این‌کار به تلافی کاری همانند صورت پذیرفت که پیشتر سعد برای او در [[یثرب]] انجام داده بود.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص449-450؛ تاریخ ابن خلدون، ج2، ص349.</ref>

جبیر در توطئه [[دارالندوه]] در سال 13 بعثت، برای قتل پیامبر(ص) حضور داشت.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص481؛ تاریخ طبری، ج2، ص370.</ref> وی پس از [[نبرد بدر]] (2ق.) برای آزادی<ref>المغازی، ج1، ص130.</ref> سه تن از اسیران [[بنی‌نوفل]]<ref>المغازی، ج1، ص139.</ref> به مدینه آمد و [[فدیه]] آنان را پرداخت.<ref>المغازی، ج1، ص139؛ انساب الاشراف، ج1، ص360-361.</ref> به سخن خود جبیر، در این سفر آیاتی از [[قرآن]] که ناخواسته به گوش او رسید، تاثیری عمیق بر وی نهاد؛ هر چند همچنان بر دشمنی و کفر خود باقی ماند.<ref>المغازی، ج1، ص128، 199؛ الاستیعاب، ج1، ص232-233؛ الاصابه، ج1، ص570.</ref>

پس از غزوه بدر، جبیر در آتش افروزی برای [[نبرد احد|نبرد اُحد]] نقش داشت. وی [[مکیان]] را خشنود کرد تا بخشی از اموال کاروان نجات یافته قریش را به تجهیز سپاه بر ضد پیامبر(ص) اختصاص دهند.<ref>المغازی، ج1، ص199-200.</ref> او در این نبرد با راضی نمودن [[ابوعزه جمحی|ابوعزه جُمَحی]]، شاعر عرب، همکاری وی را برای جلب حمایت دیگر قبایل عرب، به رغم بی‌رغبتی ابوعزه برای دشمنی با پیامبر(ص)، به دست آورد.<ref>المغازی، ج1، ص201.</ref> وی در نبرد احد از غلامش [[وحشی بن حرب]]<ref>المغازی، ج1، ص285؛ تاریخ خلیفه، ص28؛ تاریخ طبری، ج2، ص517، 524.</ref> خواست تا پیامبر(ص) یا [[امام علی(ع)]] و یا [[حمزة بن عبدالمطلب|حمزه]] عموی پیامبر(ص) را به خون‌خواهی عمویش [[طعیمه|طُعیمه]] بکشد و انجام این‌کار را شرط آزادی او نهاد.<ref>المغازی، ج1، ص332؛ السیرة النبویه، ج2، ص61؛ مسند احمد، ج3، ص501؛ صحیح البخاری، ج5، ص36.</ref> [[هند بنت عتبه|هند]] دختر [[عتبه]] نیز وحشی را به این ‌کار تشویق کرد.<ref>المغازی، ج1، ص286؛ انساب الاشراف، ج4، ص386.</ref>