در حال ویرایش جعفر الملک مولتانی (بخش)

==زندگینامه:==


سومین برادر یا بهتر بگوییم، مهم‌ترین علوی مؤثر در شبه‌قاره هند در ابتدای قرن سوم هجری، جعفر بن محمد بن عبدالله بن محمد بن عمر الاطرف بن امام علی7 است. او به دلیل ترس از جانش که از سوی حاکمان عباسی در حجاز مورد تهدید قرار گرفته بود، به همراه سیزده تن از فرزندانش به مولتان مهاجرت کرد و با استقبال علویان و شیعیان روبه‌رو شد.
ابوالحسن عمری نسابه، از دانشمندان انساب قرن پنجم هجری، از قول عبیدلی نسّابه درباره جعفر الملک می‌نویسد: «اجمال خلق وسعة نفس و شجاعة قلب و کثرة مال وولد». <ref>(المجدی فی انساب الطالبیین، 1409ق، ص265)</ref>.
وقتی او به مولتان رسید، بسیاری از اهالی آنجا و روستاهای اطراف به او پیوستند و به او ملقّب «ملک» را دادند و وی بر آنان خطبه خواند و آنجا را به تصرف خود در آورد و فرزندانش در آنجا حکومت داشتند. او 346  فرزند داشته است <ref>(الفصول الفخریة فی اصول البریه ، ۱۳۶۳ش، ص405)</ref>.
ابوطالب مروزی، لقب او را «المؤید من السماء» ذکر می¬کند و می¬نویسد: «وهو أکثرهم عدداً»؛ یعنی او دارای نسل زیادی است <ref>(الفخری فی أنساب الطالبیین ، 1409ق، ص176)</ref>.
دربارة خاندان او نوشته¬اند: «منهم ملوک و أمراء و علماء و نسّابون و أکثرهم علی رأی الإسماعیلیة ولسانهم هندی وهم یحفظون أنسابهم وقلّما تعلق علیهم ممن لیس منهم».
از یکی از فرزندانش نقل شده است که پدرش، جعفر الملک، حدود صد سال عمر داشته و وقتی وفات یافته، یکی از زنانش حامله بوده که پس از به دنیا آمدن این فرزند، او را به نام پدر جعفر نامیدند <ref>(المجدی فی انساب الطالبیین، 1409ق، ص266)</ref>.
او در مولتان وفات یافت و دارای آرامگاهی بود <ref>(الاصیلی فی انساب الطالبین، 1418ق، ص333 (= وله بمولتان من المشهد)</ref>. از میان فرزندانش، آنانی که به مذهب اسماعیلیه بودند، در سند
و مولتان، و آنان که مذهب زیدی داشتند، به طالقان و طبرستان، و آنان که شیعه امامی بودند، به بغداد، فارس و مدینه مهاجرت کردند که در کتب انساب به آنها اشاره شده است <ref>(المجدی فی انساب الطالبیین، 1409ق، ص273)</ref>.
درباره تعداد فرزندان معقب جعفر الملک نیز اختلاف است. ابن خداع نسّابه از 28 فرزند، عبیدلی نسّابه از 55 فرزند، لباب الانساب و الألقاب و الاعقاب از هشتاد فرزند و عمری نسّابه از 44 فرزند او، قایل‌اند که نسل تداوم یافته است <ref>(الفصول الفخریة فی اصول البریه ، ۱۳۶۳ش، ص405 و 406)</ref>.به‌هرحال، آنها با خانواده‌های حکام محلی و شخصیت‌های برجسته آنجا پیوند خانوادگی برقرار کردند که این امر، موجب تحرّک زیاد هیئت او شد. تعداد قابل ملاحظه‌ای از آنها به جنبش اسماعیلیه پیوستند. بعدها مولتان به دست طایفة حبّاری از قبیلة قریش افتاد. از آغاز تسلط عرب بر مولتان، حبّاری‌ها در حکومت‌های محلی، پست‌های مهم و کلیدی را
در دست گرفتند.
در قرن سوم میلادی، آنان حکومت پادشاهی نیمه‌مستقل خویش را تشکیل دادند، پیوند خانوادگی با علویان برجسته، افزایش هیبت و شکوه حبّاری‌ها را در پی داشت و به جنبش شیعی در مولتان، تحرّک خاصی بخشید <ref>(شیعه در هند، 1376 ش، ص235)</ref>.