در حال ویرایش حجاج بن یوسف (بخش)

===ستمکاری===
ستم حجاج به حدی بود که مردم عراق نه تنها بی‌صبرانه منتظر مرگ حجاج بودند<ref>تجارب الامم، ج2، ص386-387.</ref> بلکه از هر اتفاقی که باعث تضعیف او می‌شد شاد می‌شدند. چنان‌که وقتی پسرش محمد و برادرش محمد بن یوسف مردند عراقیان شاد شدند و گفتند کمر حجاج و بازوانش شکست.<ref>العقد الفرید، ج2، ص219.</ref> هنگامی که حسن بصری (م.۱۱۰ق) از مرگ او با خبر شد سجده شکر به جا آورد<ref>تاریخ دمشق، ج12، ص195.</ref> و از خدا خواست تا بدعت‌های او را از میان ببرد.<ref>ربیع الابرار، ج5، ص196.</ref>

حجاج از افرادی که مشکوک بود تفتیش عقاید می‌کرد<ref>انساب الاشراف، ج13، ص423.</ref> و آنها را به اتهام اندیشه‌های خارجی به زندان می‌انداخت یا می‌کشت. شمار قربانیان به وسیله حجاج در گزارش‌های اغراق‌آمیزی، بیش از ۱۲۰ هزار نفر و زندانیان او ۸۰ هزار نفر دانسته شده است که ۳۰ هزار نفرشان زن بودند.<ref>البدایه و النهایه، ج9، ص156؛ تاریخ دمشق، ج12، ص185؛ تاریخ الاسلام، ج1، ص742.</ref>

حجاج حتی از تازه مسلمانان نیز، بر خلاف دستور اسلام جزیه گرفت.<ref>تاریخ بلعمی، ج5، ص1577؛ الکامل، ج5، ص101؛ تاریخ ابن خلدون، ج3، ص62.</ref>