در حال ویرایش حجاج بن یوسف (بخش)

===تخریب کعبه===
با سرسختی عبدالله بن زبیر در برابر محاصره اقتصادی، حجاج با نصب منجنیق روی کوه‌های اطراف مسجدالحرام و [[کوه ابوقبیس|ابوقبیس]]، زبیریان را به شدت کوبید. در این میان، سنگ‌های منجنیق به [[کعبه]] برخورد کرد و به آن آسیب رساند.<ref>الطبقات، خامسة2، ص94-95؛ الانباء، ص50.</ref> گزارش دیگری، هدف سنگ‌های حجاج را خود کعبه و تخریب بخشی که عبدالله بن زبیر بر دیوار آن در ناحیه حَطیم افزوده بود، عنوان کرده است.<ref>احسن التقاسیم، ص74-75؛ معجم البلدان، ج4، ص466.</ref> البته با درخواست برخی از [[صحابه]] مانند [[عبدالله بن عمر بن خطاب|عبدالله بن عمر]] یا [[جابر بن عبدالله انصاری]] و [[ابوسعید خدری|ابوسعید خُدری]] حجاج تا پایان موسم [[حج]] و بازگشت حاجیان از [[منا]]، حمله خود را متوقف کرد و پس از آن، از حاجیان خواست تا به شهرهای خود بازگردند تا او مبارزه‌اش را با ابن زبیر ادامه دهد.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج2، ص372-373؛ الکامل، ج4، ص350-351.</ref>

همزمان با نخستین پرتاب سنگ به سمت کعبه، رعد و برق شدیدی پدیدار شد که [[شام|شامیان]] را ترساند و حجاج برای دادن روحیه به آنها، با دست خود سنگ در منجنیق گذاشت.<ref>انساب الاشراف، ج7، ص122؛ تاریخ الاسلام، ج5، ص313.</ref> فردای آن روز ۱۲ نفر از شامیان با برخورد رعد و برق کشته شدند و این، ترس شدیدی در دلشان انداخت؛ ولی پس از این که در روز بعدی یاران ابن زبیر نیز مورد اصابت رعد و برق واقع شدند و حجاج این رعد و برق‌ها را در منطقه مکه طبیعی دانست، به پرتاب منجنیق ادامه دادند.<ref>حیاة الحیوان، ج2، ص58؛ الکامل، ج4، ص351.</ref> سنگ‌های منجنیق، دیوار مشرف بر چاه [[زمزم]] را فرو ریخت و کناره‌های کعبه را ویران کرد<ref>الفتوح، ج6، ص340؛ حیاة الحیوان، ج2، ص58-59.</ref> و [[حجر الاسود]] را از جای خود درآورد.<ref>تاریخ الاسلام، ج5، ص315.</ref> پس از آن، به دستور حجاج با گلوله‌های آتشین مسجد را هدف گرفتند که باعث سوختن پرده‌های کعبه شد. عبدالله بن زبیر ناچار شد برای جلوگیری از آسیب دیدن بیشتر کعبه با فرستادن بخشی از نیروهایش به بیرون از مسجد، میدان جنگ را گسترش دهد.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج2، ص360؛ الفتوح، ج6، ص340-341.</ref>