در حال ویرایش حمل سلاح در حج

{{احکام احرام عمودی}}
'''حمل سلاح در حج''' از [[محرمات احرام]] است و در روایات [[شیعه]]، حمل سلاح به طور آشکار در حرم و [[مکه|شهر مکه]] از سوی حج‌گزار یا دیگران نهی شده است. در اصطلاح فقهی، سلاح به ابزاری گفته می‌شود که برای نبرد با دشمن ساخته می‌شود؛ خواه برای حفظ بدن در برابر حملات دشمن و یا برای تهاجم و ضربه زدن به او به کار گرفته شود.
==جایگاه==
به نظر مشهور فقیهان امامیه پوشیدن سلاح در حال [[احرام]]، حرام است.<ref>تذکرة الفقهاء، ج۷، ص۳۰۳؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۸۰؛ الحدائق الناضره، ج۱۵، ص۴۴۹.</ref> در برخی [[قرآن|آیات قرآن]]، حرم و شهر مکه منطقه امن الهی معرفی شده<ref>سوره قصص آیه ۵۷؛ سوره بقره آیه ۱۲۶.</ref> و از این رو در روایات شیعه، حمل سلاح به طور آشکار در حرم و شهر مکه از سوی حج‌گزار یا دیگران نهی شده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۲۲۸؛ من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۲۵۲؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۲۵۶.</ref>

==مفهوم‌شناسی==
در اصطلاح [[فقه]] سلاح به ابزاری گفته می‌شود که برای نبرد با دشمن ساخته می‌شود، خواه برای حفظ بدن در برابر حملات دشمن، مانند کلاه خود، سپر و زره و یا برای تهاجم و ضربه زدن به دشمن به کار گرفته شود، مانند تفنگ، شمشیر و نیزه.<ref>فرهنگ فقه، ج۴، ص۵۱۲.</ref> و نیز خواه در خشکی از آن استفاده شود و یا در دریا و یا فضا.<ref>القاموس الفقهی، ص۱۷۹، «سلح».</ref>

سلاح از ریشه «سَلَحَ» و در لغت به معنای مطلق ابزار جنگ یا ابزار جنگ که آهنین باشد<ref>معجم مقاییس اللغه، ج۳، ص۹۴؛ النهایه، ج۲، ص۳۸۸؛ لسان العرب، ج۲، ص۴۸۶«سلح».</ref> و یا ابزار جنگ و دفاع آمده است.<ref>مجمع البحرین، ج۲، ص۳۷۳؛ تاج العروس، ج۴، ص۹۲«سلح».</ref> برخی معنای اصلی این ماده را آماده کردن هر چیزی که حیوانی را از خطر حفظ کند دانسته‌اند که به تناسب  موارد مختلف متفاوت است، مانند شمشیر و سپر و سائر ادوات جنگی که سلاح انسان است و شاخ که سلاح گاو و مانند آن است.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن، ج5، ص170«سلح».</ref>

==حمل سلاح در مکه==
مشهور فقیهان امامیه با استناد به روایات، حمل سلاح به طور آشکار در حرم و شهر مکه را مکروه می‌دانند.<ref>الدروس، ج۱، ص۴۷۴؛ مستند الشیعه، ج۱۳، ص۳۲۶-۳۲۷؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۲۵۶.</ref>

در حدیثی از [[امام صادق(ع)]] وارد شدن با سلاح به حرم الهی جایز نیست مگر اینکه با چیزی دیگر آن را مخفی کنند.<ref>الکافی، ج۴، ص۲۲۸؛ من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۲۵۲؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۲۵۶.</ref> همچنین هرگاه شخصی با سلاح داخل مکه شد، سلاح خود را آشکار نکند.<ref>الکافی، ج۴، ص۲۲۸؛ من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۲۵۲؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۲۵۶.</ref>

==پانوشت==
{{پانویس}}

==منابع==
{{منابع}}
*'''تذکرة الفقهاء'''، حسن بن یوسف الحلی (علامه حلی)، قم، مؤسسة آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۱۶ق.
*'''مختلف الشیعة فی احکام الشریعه'''، حسن بن یوسف الحلی(علامه حلی)، قم، انتشارات الاسلامی، ۱۴۱۳ق.
*'''الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهره''': یوسف بن احمد البحرانی، تحقیق محمد تقی ایروانی و علی آخوندی، قم، انتشارات الاسلامی، ۱۳۶۳ش.
*'''من لا یحضره الفقیه'''، محمد بن علی بن بابویه (شیخ صدوق)، تحقیق علی اکبر غفاری، قم، انتشارات الاسلامی، ۱۴۰۴ق..
*'''الکافی'''، محمد بن یعقوب الکلینی، تحقیق علی‌اکبر غفاری، تهران، دار الکتب اسلامیه، ۱۳۶۳ش. 
*'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام'''، جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمی شاهرودی، قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، ۱۴۲۶ق.
*'''القاموس الفقهی'''، سعدی ابوحبیب، دمشق، دارالفکر، ۱۴۰۸ق.
*'''معجم مقاییس اللغه'''، احمد بن فارس، تحقیق عبدالسلام محمد هارون، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، ۱۴۰۴ق.