در حال ویرایش دمع السجوم (کتاب) (بخش)

==منابع کتاب==
مؤلف کتاب، در مقدمه، منابع خود را معتبر و قابل اعتماد دانسته و برخی از آن‌ها را اینگونه برشمرده است:
{{ستون-شروع|۲}}

* مقتل الحسین(ع)، نوشته ابو مخنف (م.۱۵۷ق)، که از طریق تاریخ طبری نقل شده است؛
* مقتل الحسین(ع)، نوشته هشام بن سائب کلبی (م.۲۰۴ یا ۲۰۶ق)، که از طریق کتاب تذکرة الخواص و تاریخ طبری نقل شده است؛
* التاریخ، نوشته محمد بن جریر طبری (م.۳۱۰ق)؛
* مقاتل الطالبین، نوشته ابی‌الفرج اصفهانی (م.۳۵۶ق)؛
* مروج الذهب و معادن الجوهر، نوشته علی بن حسین مسعودی (م.۳۴۵ یا ۳۴۶ق.)؛
* العقد الفرید، نوشته ابن عبد ربه (م.۳۲۸ق)؛
* الارشاد، نوشته شیخ مفید (م.۴۱۳ق)؛
* روضة الواعظین، نوشته فتال نیشابوری (م.۵۰۸ق)؛
* المناقب، محمد بن علی بن شهرآشوب (م.۵۸۸ق)؛
* الاحتجاج علی اهل اللجاج، احمد بن علی بن ابی طالب طبرسی (از عالمان سده ششم قمری)؛
* تاریخ کامل، نوشته ابن اثیر جزری (م.۶۳۰ق)؛
* ملهوف علی قتلی الطفوف، نوشته سید رضی‌الدین بن طاوس (م.۶۶۴ق)؛
* تذکرة خواص الامة فی معرفة الائمة، نوشته سبط ابن جوزی (م.۶۵۴ق)؛
* مطالب السئول فی مناقب آل الرسول، نوشته محمد بن طلحه شافعی (م.۶۵۲ق)؛
* مثیر الاحزان، نوشته ابن نما (م.۶۸۰ق)؛
* کشف الغمة فی معرفة الائمة، نوشته علی بن عیسی اربلی (م.۶۹۲ق)؛
* کامل بهایی فی السقیفة، نوشته عمادالدین حسن بن علی طبری (نوشته شده در ۷۶۵ق)؛
* الفصول المهمة فی معرفة الائمة، نوشته ابن صباغ مالکی (م.۸۵۵ق)؛
* روضةالصفا فی سیرة الانبیاء و الملوک و الخلفاء، محمد بن خاوندشاه (م.۹۰۳ق)؛
* تسلیة المجالس، نوشته محمد بن ابی‌طالب حسینی حائری (از عالمان نیمه دوم از سده دهم قمری).

{{پایان}}