در حال ویرایش زیارتگاه رأس الحسین(قاهره) (بخش)

==توسعه و بازسازی زیارتگاه==
این زیارتگاه در ادوار مختلف مورد توجه بوده و بارها توسعه یافته و بازسازی شده‌است:
* دوره ایوبیان و ممالیک این مشهد بسیار شهرت داشت و مسلمانان بسیاری از آن بازدید کرده و از عظمت بنای آن سخن گفته‌اند. ابن جبیر<ref>رحله ابن جبیر، ص ۳۷</ref> از قرارگرفتن سر امام درون تابوتی از نقره و پوشیده بودن سطح آن با پارچه های نفیس سخن گفته است<ref>رحله ابن بطوطه ج ۱، ص ۵۵</ref> و به رباط بزرگی با درهای نفیس، که متعلق به این مزار بوده، اشاره کرده است.
* دوره عثمانیان، به مسجدِ کنار مشهد بسیار توجه می‌شد و بارها اصلاح شد و ملحقاتی بر آن افزوده گردید که بیشتر آنها در کتیبه های بنا ثبت شده است<ref>تاریخ المساجد الاثریه فی القاهره، ج ۱، ص ۸۵ـ۸۶</ref>.
* [[امیرحسن کتخدا عَزَبان جُلفی]] (متوفی ۱۱۲۴) بنای زیارتگاه را توسعه داد و صندوقی چوبی مزّین به صدف و نقره بر آن افزود<ref>عجائب الاثار فی التراجم و الاخبار، ج ۱، ص ۱۹۳</ref>. بار دیگر امیر عبدالرحمان کتخدا در ۱۱۷۵ بنا را توسعه داد.
* در دوره [[اسماعیل پاشا]] (حک : ۱۲۸۰ـ۱۲۹۶)، خدیو مصر، بنا با طرح جدیدی توسعه یافت و بازسازی شد<ref>الخطط التوفیقیه الجدیده لمصر و القاهره و مدنها و بلادها، ج ۴، ص ۱۸۴</ref>.
* عبدالواحد تازی در ۱۳۰۳،  محراب مسجد را با کاشی‌های مغربی آراست؛ کاشی‌هایی که روی آن آیاتی از [[قرآن]] و تاریخ کاشی کاری ثبت شده است.
* [[خدیو عباس حِلمی دوم]] (حک : ۱۳۰۹ـ۱۳۳۳) در ۱۳۱۶ گنبد را مزیّن کرد<ref>تاریخ المساجد الاثریه فی القاهره، ج ۱، ص ۸۷</ref> .
* از ۱۳۳۱ تا ۱۳۴۲ش/ ۱۹۵۲ـ۱۹۶۳ مسجد دوباره توسعه یافت و مساحت آن از ۱۵۰۰ مترمربع به  ۳۳۴۰ مترمربع افزایش یافت و منبر چوبی جدیدی با تزیینات صدف و عاج برای آن ساخته شد. 
* [[اسماعیلیان بُهره]] در ۱۳۴۴ش/ ۱۹۶۵ ضریحی نقره ای روی مدفن سر نصب کردند <ref>مساجد مصر و اولیاؤها الصالحون، ج ۱، ص ۳۸۴ـ۳۸۵</ref>