در حال ویرایش زیارت‌نامه

'''زیارت‌نامه''' متنی است که هنگام زیارت [[امامان شیعه|امامان]] یا [[امامزاده|امامزادگان]] خوانده می‌شود. برخی زیارتنامه‌ها مانند زیارت‌نامه حضرت ابوالفضل و زیارت‌نامه [[حضرت معصومه]] مأثور هستند یعنی از معصوم نقل شده‌اند. و برخی هم غیرمأثور اند که توسط عالمان نوشته شده است. زیارتنامه‌ها معمولا ساختار مشابه دارند و با سلام آغاز می‌شوند و با عرض ارادت به معصومین و برائت از دشمنان ادامه می‌یابند و با دعا و بیان درخواست‌های دنیوی و اخروی به پایان می‌رسند.

زیارت‌نامه متنی است که هنگام زیارت قبر هریک از [[اهل بیت|اهل‌بیت(ع)]] یا برخی از امامزادگان خوانده می‌شود و حاوی سلام و درود زائر نسبت به مدفون در آن مرقدها است.<ref>مزارها و زیارتنامه‌ها، ص۹۷؛ فرهنگ عاشورا، ص۲۲۱.</ref>

زیارت‌نامه به دو دسته مأثور (یعنی زیارت‌نامه‌ای که از از معصومان نقل شده باشد)<ref>«ساختارشناسی زیارات مأثور اهل‌بیت علیهم‌السلام»، ص۷۵.</ref> و غیر مأثور (توسط غیر معصوم، مانند عالمان، نوشته شده باشد) تقسیم می‌شود.<ref>مزارها و زیارتنامه‌ها، ص۱۱۴.</ref> برخی زیارت‌نامه‌های ماثور عبارتند از: زیارت امین الله، زیارت جامعه کبیره، جامعه صغیره، [[زیارت عاشورا]]، زیارت اربعین، زیارت ناحیه مقدسه، زیارت آل‌یاسین، زیارت رجبیه، زیارت‌نامه حضرت ابوالفضل و زیارت‌نامه حضرت معصومه هستند.<ref>مزارها و زیارتنامه‌ها، ص۱۱۵ تا ص۱۲۸.</ref> برخی زیارت‌نامه‌های غیرمأثور: زیارت‌نامه [[حضرت عبدالعظیم حسنی]] و زیارت امامزادگان.<ref>مزارها و زیارتنامه‌ها، ص۱۲۹.</ref>

عالمان دین کتب متعددی به صورت مجموعه‌های زیارات تدوین کرده‌اند که آمیخته‌ای است از زیارت‌های مستند و منقول از معصومین و زیاراتی که انشای علمای بزرگ است. زیارتنامه‌ها در یک سطح از اعتبار نیستند. برخی از سند معتبری برخوردارند و بعضی سند معتبری ندارند.<ref>مزارها و زیارتنامه‌ها، ص۱۴۷.</ref>

از منابع اولیه و مهم زیارت‌نامه به کتاب‌هایی مانند [[کامل الزیارات (کتاب)|کامل الزیارات]] اثر ابن قولویه قمی، [[کتاب المزار (شیخ مفید)|المزار]] اثر شیخ مفید، المزار الکبیر اثر ابن‌مشهدی (درگذشت ۶۱۰ق)، [[المصباح الزائر و جناح المسافر]] از ابن‌طاووس، المزار اثر شهید اول، [[تحفة الزائر|تحفه الزائر]] اثر [[علامه مجلسی]]، هدیه الزائرین از [[شیخ عباس قمی]]، اشاره شده است.<ref>مزارها و زیارتنامه‌ها، ص۱۰۳ تا ص۱۱۱. «کتابشناسی مزارات»، ص۱۴۰ تا ۱۶۰.</ref>

زیارتنامه‌ها ساختار مشابهی دارند. به طور کلی زیارتنامه‌ها با [[اذن دخول]] یا سلام آغاز می‌شود و با [[صلوات]] بر [[حضرت محمد (ص)|محمد]] و آل محمد یا معصومی که زیارت می‌شود و نیز عرض ارادت و محبت به ساحت معصومین و ابراز خشم و دشمنی نسبت به دشمنان [[اهل بیت|اهل‌بیت(ع)]] ادامه می‌باید؛ و در نهایت با دعا و بیان درخواست‌های دنیوی و اخروی به پایان می‌رسد.<ref>مزارها و زیارتنامه‌ها، ص۱۴۰.</ref>

زیارتنامه‌های اهل‌بیت محتوایی ارزشمند دارند و دربردارنده معارف دینی مانند مباحث خداشناسی و توحید،<ref>«جایگاه توحید در زیارتنامه‌های اهل‌بیت علیهم السلام»، ص۱۰۷.</ref> نبوت و امام‌شناسی هستند.<ref>مزارها و زیارتنامه‌ها، ص۱۶۸ تا ۱۷۴؛ فرهنگ عاشورا، ص۲۲۱.</ref>

برای زیارت برخی از مکان‌های مقدس و مزارهای شهر‌های مکه و مدینه زیارت‌نامه‌های در منابع موجود است که خواندن آن‌ها توصیه شده است.

 

 

* [[زیارت‌نامه‌های مدینه|زیارت‌نامه عبدالله بن عبدالمطلب (پدر پیامبر اسلام)]]

* [[زیارت‌نامه‌های مدینه|زیارت‌نامه حمزه و شهدای احد]]