در حال ویرایش سجده (بخش)

'''سجده'''، گذاشتن پیشانی بر زمین، به‌قصد تعظیم خداوند است. سجده احکامی دارد که در کتاب‌های فقهی از آن بحث می‌شود؛ از جمله، به‌فتوای فقیهان شیعه، سجده باید بر زمین یا چیزی باشد که از آن می‌روید، به‌جز خوردنی‌ها و پوشیدنی‌ها. سجده‌کردن بر [[تربت|خاک کربلا]]، سفارش شده است . از امامان شیعه هم روایت شده که بر خاک کربلا سجده می‌کردند.

در [[حج]]، در هنگام انجام دادن مناسک آن، در مواردی سجده مستحب است. از آن میان است بعد از [[طواف]] و [[نماز طواف]]، هنگام وداع با خانه خدا. اذکار و دعاهایی هم برای خواندن در این سجده‌ها، در روایات نقل شده است.

فقیهان، سجده برای غیر خداوند را هرچند اولیای الهی باشند، حرام می دانند. به‌فتوای آنان، سجده در برابر مرقد معصومان و اولیای الهی اگر برای غیرخداوند باشد، حرام است؛ اما اگر برای شکر خداوند به جهت توفیق زیارت اولیای خدا باشد، جایز و بلکه مستحب و دارای پاداش است.