در حال ویرایش سید نصرالله حائری (بخش)

==شهادت==
جریان‌هایی که به شهادت حائری منجر شد، مبهم بوده و در آن اختلاف وجود دارد؛ به نقل برخی، حائری مأموریت خود را در [[مکه]] به پایان رسانده و از مکه بازگشت. پس از آن، به پایتخت [[دولت عصما|عثمانی]] فرستاده شده و در آنجا به شهادت رسید.<ref>نک: الاجازة الکبیره، ص85؛ شهداء الفضیله، ص218؛ اعیان الشیعه، ج10، ص214.</ref>

به نقلی دیگر، عبدالله سویدی، نماینده [[دولت عثمانی]] در مجلس نادرشاه در [[عراق]]، که در دستگاه حکومت مکه صاحب نفوذ بود، حائری را فراخوانده و پس از تهدید، تأکید کرد که اجازه نخواهد داد نماز [[شیعه]] در [[مسجدالحرام]] برگزار شود. به دنبال این جریان، خفیه‌نویسان عثمانی بدگویی بسیاری از حائری نزد سلطان عثمانی کردند. در پی این گزارش‌ها، عبدالله سویدی، حائری را در مکه بازداشت و پس از مدتی به زندان قلعه دمشق منتقل کرد.<ref>النفحة المسکیه، ص325-327.</ref> پس از آن، حائری همراه مأمور عثمانی به استانبول فرستاده شد و دولت عثمانی او را با ضربه شمشیر به شهادت رساند.<ref>تنضید العقود، ج2، ص398.</ref>

تاریخ شهادت حائری نیز مبهم بوده و متفاوت نوشته شده است.<ref>نک: تنضید العقود، ج2، ص393؛ اعیان الشیعه، ج10، ص213؛ شهداء الفضیله، ص218.</ref> تحقیقات نشان می‌دهد که تاریخ شهادت او میان سال‌های ۱۱۶۶ و ۱۱۶۸ق. بوده است؛ زیرا در سال ۱۱۶۶ق. «قصیده کراریه» که توسط شیخ رضی محمد بن فلاح کاظمی (زنده در ۱۱۶۶ق) سروده شده را جمعی از ادباء تقریظ نوشته‌اند که از آن جمله سید نصرالله حائری است،<ref>اعیان الشیعه، ج7، ص342؛ الذریعه، ج17، ص126.</ref> از طرفی در سال ۱۱۶۸ق. که تاریخ تألیف کتاب الإجازة الکبیرة جزائری است، حائری شهید شده بود.<ref>نابغه فقه و حدیث، ص407.</ref>