در حال ویرایش صفاریان (بخش)

{{جعبه اطلاعات خاندان
| نام             = صفاریان
| تصویر           = قلمرو صفاریان.png
| اندازه تصویر    = 
| توضیح تصویر     = 
| نام کامل        = 
| نسب             = 
| محل حکومت       = [[ایران]]، [[افغانستان]]، [[تاجیکستان]] و [[پاکستان]]
| مدت حکومت       = 247 - 393ه. ق
| مکان قبیله      = [[ایران]]
| سرسلسله         = [[یعقوب لیث صفار]]
| اشخاص مهم       = [[یعقوب لیث صفار]]، [[عمرو بن لیث]]، طاهر بن محمد بن عمرو، لیث بن علی بن لیث، محمد بن علی بن لیث، احمد بن محمد بن خلف، خلف بن احمد
| جمعیت           = 
| جنگ‌ها           = 
| شاخه‌ای از       = 
| زیرشاخه‌ها       = 
| مهم‌ترین اقدامات = بیرون راندن [[طولونیان]] از [[مکه]]
| مناصب مهم       = [[عمل الحرمین]] 
| مذهب            = 
}}

'''صفاریان''' (247 - 393ه. ق) نخستین حکومت‌ مستقل ایرانی پس از [[اسلام]] هستند. [[یعقوب لیث صفار]] بنیان‌گذار سلسله صفاریان با تصرف نیشابور و برانداختن [[طاهریان]] حکومت خود را بنا نهاد. روابط  یعقوب لیث صفار با خلیفه عباسی به‌دلایلی مناسب نبود به‌همین جهت نتوانست در [[حجاز]] نفوذ کند.

با روی‌کار آمدن برادر یعقوب، [[عمرو بن لیث]]، سیاست وی بر پایه اطاعت از خلیفه عباسی قرار گرفت. لذا خلیفه علاوه‌ بر تایید حکومت عمرو، کارگزاری [[حرمین شریفین]] را نیز به او تفویض کرد. منصب عمل الحرمین آنان از سال 265 تا 271ه. ق ادامه داشت تا اینکه در سال ٢٧١ه. ق و در پی حمله برخی [[سادات علوی]] از [[مکه]] به [[مدینه]] که موجب تعطیلی [[مراسم حج]] شد، معتمد خلیفه عباسی، در حضور حج‌گزاران خراسانی در [[بغداد]] اعلام کرد عمرو لیث را از منصب عمل الحرمینی عزل می‌کند و دستور داد عمرو را بر منابر لعن کنند. در سال‌های بعد نیز صفاریان برای نظارت بر امور حرمین تلاش کردند که چندان نتیجه‌بخش نبود.