در حال ویرایش صفاریان (بخش)

==عزل از منصب عمل الحرمینی==

روابط صفاریان با حجاز چندان دیر نپایید. در سال ٢٧١ه. ق و در پی حمله برخی [[سادات علوی]] از مکه به [[مدینه]] و کشتار و غارت در آن شهر که موجب تعطیلی [[مراسم حج]] و نیز تعطیلی [[نماز جمعه]] و جماعت شد، معتمد خلیفه عباسی، در حضور حج‌گزاران خراسانی در بغداد اعلام کرد عمرو لیث را از منصب عمل الحرمینی عزل می‌کند و دستور داد عمرو را بر منابر لعن کنند.<ref>تاریخ طبری، ج١5، ص66٢6-66٢٨.</ref>

والی مکه، [[یوسف بن ابی‌الساج]]، در حمایت از عمرو لیث، با امیر جدیدی که عهده‌دار کار حج‌گزاران شده بود، به‌مخالفت برخاست و او را اسیر کرد. با این‌حال، سپاهیان و حج‌گزاران دخالت کردند و والی را دستگیر کردند و به بغداد فرستادند.<ref>تاریخ طبری، ج١5، ص66٢6 - 66٢٨.</ref> با وجود این، در سال‌های بعد نیز صفاریان برای نظارت بر امور حرمین تلاش کردند که چندان نتیجه‌بخش نبود.<ref>همان، ص64٨٢.</ref>