در حال ویرایش عرفات (بخش)

== واژه‌شناسی ==
نام عرفات از ریشه «عَرَفَ»، و مصدر آن عرفان و معرفت، به مفهوم شناخت آثار و نشانه‎های اشیای همراه با تفکر و تدبر است.<ref>تاج العروس، زبیدی، محمدمرتضی، 1408ق، ج24، ص133.</ref>

لغت‌شناسان عرب، عرفه و عرفات را اسم معرفه‌ای دانسته‌اند که الف و لام در آغاز آن نمی‌پذیرد<ref>تاج اللغه وصحاح العربیة، جوهری، اسماعیل بن حَمّاد، 1399ق، ج4، ص1401؛ لسان العرب، ابن منظور، محمد بن مکرّم، ج32، ص2901.</ref> و با این استعمال، گویی هر جزئی از این سرزمین را عرفه دانسته‌اند.

==== علت نام‌گذاری ====
در وجه تسمیه عرفات، اقوال مختلفی نقل شده است؛ اعتراف مردم به گناهان در این جایگاه،<ref>معجم البلدان، یاقوت الحموی، یاقوت بن عبدالله، 1397ق، ج4، ص104.</ref> آشنا شدن با دیگران و نیز صبر و رنج رسیدن به آن سرزمین (یکی از معانی عرف صبر است) از جمله آن‌ها است<ref>لسان العرب، ابن منظور، محمد بن مکرّم، ج4، ص2901.</ref>

در روایات دینی، وجه تسمیه عرفات به حضور [[حضرت آدم(ع)]] یا [[حضرت ابراهیم(ع)]] در این سرزمین ارتباط یافته است؛ از جمله اینکه آدم و [[حوا]] یکدیگر را، پس از خروج از [[بهشت]]، در این سرزمین شناختند،<ref>معجم البلدان، یاقوت الحموی، یاقوت بن عبدالله، 1397ق، ج4، ص104.</ref> یا حضرت ابراهیم (ع) در روز عرفه در حضور [[جبرئیل]] به گناهانش اعتراف کرد،<ref>علل الشرائع، ابن بابویه، محمد بن علی، 1385ق، ص436.</ref> یا اینکه در پاسخ به جبرئیل که مناسک را به او می‌آموخت و از او می‌پرسید «هل عرفتَ؟» ،پاسخ می‌داد: «عرفتُ».<ref>اخبار مکه فی قدیم الدهر وحدیثه، فاکهی، محمد بن اسحاق، 1407ق، ج5، ص9.</ref> نزدیک به مضمون این خبر، اخبار دیگری نیز نقل شده است.<ref>اخبار مکه فی قدیم الدهر وحدیثه، فاکهی، محمد بن اسحاق، ج5، ص9؛ معجم البلدان، یاقوت الحموی، یاقوت بن عبدالله، ج4، ص104.</ref>

[[پرونده:نقشه عرفات-۲.png|جایگزین=|وسط|بی‌قاب|594x594px]]