در حال ویرایش قبرستان وادی‌ السلام (بخش)

==اهمیت و فضیلت==

در منابع [[شیعه]] از قبرستان وادی‌السلام بسیار سخن آمده و فضائل بسیاری برای آن برشمرده شده است. گویا قدیم‌ترین روایتی که در این باره در منابع معتبر شیعی نقل شده، روایت [[کلینی]] (متوفای ۳۲۸ق.) است که به امام علی(ع) رسیده و منابع بعدی نیز آن را بسیار نقل کرده‌اند. در این روایت، امام علی(ع) همراه یکی از اصحاب خویش، به وادی السلام می‌رود و در آنجا می‌فرماید:

«... مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یمُوتُ فِی بُقْعَةٍ مِنْ بِقَاعِ الْأَرْضِ إِلَّا قِیلَ لِرُوحِهِ الْحَقِی بِوَادِی السَّلَامِ وَ إِنَّهَا لَبُقْعَةٌ مِنْ جَنَّةِ عَدْنٍ؛<ref>الکافی، کلینی، محمد بن یعقوب ج5، ص600.</ref> هیچ مومنی در جایی از زمین نمیرد مگر آن که به روح او فرمان دهند که به وادی السلام آید. اینجا، نقطه‌ای از بهشت است.‌»

از مروان بن مسلم نیز چنین نقل شده است:

به [[امام جعفر صادق(ع)]] عرض کردم: «برادرم در بغداد زندگی می‌کند و می‌ترسم که اجلش در آنجا فرا رسد». امام(ع) فرمود:

«ما تبالی حیثما مات، اما انه لا یبقی مؤمن فی شرق الارض وغربها الا حشر الله روحه الی وادی السلام»؛ «اهمیت نده که کجا بمیرد. هیچ مؤمنی در مشرق یا مغرب زمین نمی‌میرد؛ مگر آنکه خداوند روحش را به وادی‌السلام می‌فرستد».

راوی پرسید: «وادی‌السلام کجاست؟» حضرت(ع) فرمود:

«ظهر الکوفة، اما انی کانی بهم حلق حلق قعود یتحدثون»؛ «پشت کوفه. گویی من با چشم خود می‌بینم که حلقه حلقه نشسته‌اند و با یکدیگر سخن می‌گویند».<ref>الکافی، ج٣، ص٢4٣.</ref><ref>تهذیب الاحکام، الطوسی، ج١، ص466.</ref>
[[پرونده:70.jpg|بندانگشتی|نمایی کلی از قبرستان وادی السلام]]
«[[زید نرسی]]»، از اصحاب امام صادق(ع)، از آن حضرت، روایت می‌کند که فرمود:

چون روز جمعه و عیدین ([[عید فطر|فطر]] و [[عید قربان|قربان]]) فرا رسد، خداوند منان به رضوان، خازن بهشت، دستور می‌دهد که میان ارواح مؤمنان که در عرصه‌های بهشت قرار دارند، فریاد برآورد که خداوند به شما رخصت داده است که به خویشان و دوستان خود در دنیا، سر بزنید. در ادامه روایت، امام(ع) توضیح می‌دهد که چگونه، خداوند آنها را به روی زمین می‌آورد.

«فینزلون بوادی السلام وهو واد بظهر الکوفة ثم یتفرقون فی البلدان والامصار حتی یزورون اهالیهم الذین کانوا معهم فی دار الدنیا....؛ پس آنها در وادی‌السلام فرو می‌آیند و آن، منطقه‌ای پشت کوفه است و از آنجا، به شهرها و کشورها، پراکنده می‌شوند. سپس به خویشان و آشنایان خود که در دنیا با آنها بوده‌اند، سر می‌زنند... سپس به جایگاه خود در بهشت بازمی‌گردند. »<ref>الاصول الستة عشر، ص43-44.</ref>

دیلمی در کتاب ارشاد، ویژگی‌های وادی‌السلام را چنین نقل کرده است:

از ویژگی‌های تربت امیرمؤمنان(ع) آن است که از کسانی که در این سرزمین دفن شوند، عذاب قبر و سؤال نکیر و منکر برداشته می‌شود؛ چنان‌که در روایات صحیح، به آن تصریح شده است.<ref>ارشاد القلوب، ص٣٩٠.</ref>

[[سیدنعمت‌الله جزائری]] نیز در همین رابطه می‌گوید:

بهشت روی زمین، وادی‌السلام است که محل آن، بیرون کوفه، بین نجف و کربلا می‌باشد و ارواح مؤمنان در پیکرهای مثالی در آنجا، از نعمت‌های الهی برخوردار می‌شوند تا روزی که به جایگاه اصلی خود در بهشت برین راه یابند.<ref>قصص الانبیاء، السید نعمة الله الجزائری، ص٢٩4.</ref>

با توجه به روایات و ویژگی‌های بیان شده، بسیاری از بزرگان و شیعیان، از گذشته تا به امروز، وصیت می‌کرده‌اند که جنازه‌شان را به نجف اشرف منتقل نمایند و در قبرستان وادی‌السلام به خاک بسپارند. در نتیجه، این قبرستان، به مرور زمان گسترش یافته و به پهناورترین قبرستان جهان، تبدیل شده است.