در حال ویرایش قلعه‌های بنی‌نضیر

بنو‌نضیر در منطقه عالیه ساکن شدند که روستای زیبا و مشهوری است و امروزه آن را «[[العوالی]]» می‌نامند. این منطقه در جنوب [[مدینه]] و نزدیک [[قبا]] واقع شده بود و منازلشان تا جنوب شرق امتداد داشت. بنو‌نضیر کنار [[وادی مذینب]] بودند و در این منطقه به حفر چاه‌های بزرگ و کاشت درختان پرداختند <ref>تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا، ۱۴۱۹قص۲۷</ref> ؛ <ref>الهیيه المصریه العامه للکتب ج۲۲، ص۳۴۴</ref> ؛ <ref>معالم المدینه بین العماره والتاریخ، 1419ق، ج۳، ص۹۸</ref>.

به عنوان یک اثر باستانى مى‏‌شناسند. این قلعه دارای دیوارهاى قطور یک مترى و بناى به احتمال چند طبقه است که بخشى از آن زیر خاک مدفون شده و از سطح بلند آن نسبت به زمین‏هاى زراعى اطراف آن فهمیده مى‌‏شود. <ref>معالم المدینة بین العماره وتاریخ، 1419ق، ج۳، ص۱۳۱</ref>؛ <ref>آثار اسلامی مکه و مدینه،1386ش، ص۲۷۹</ref>.

این قصر به مردی از یهود بنو‌نضیر تعلق داشته که در اطراف مائی بطحان و نزدیک چاه قبا بوده است. سمهودی اشاره می‌کند که این قصر در دار ثوبةبن حسین بن السائب ابی‌لبابه واقع بوده و جهت آن معلوم است، ولی اثری از آن وجود ندارد <ref>وفا الوفا بآخبار دارالمصطفی، 2006م، ج۱، ص۱۳۰</ref>؛ <ref>تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا،‌1419ق، ص۴۰</ref> ؛<ref>معالم المدینة بین العمارة و التاریخ1419ق، ج۲، ص۵۱</ref>.

الن===حصن فاضجه===

یکی از دژهای عمومی بنو‌نضیر، حصن فاضجه است (اسکندری،‌ ۱۴۲۵، ج۲، ص۳۱۸؛ ابن عبدالحق بغدادی، 1412ق، ج۳، ص۱۰۱۵) که در محله بنو‌نضیر قرار داشت و شامل [[وادی بطحان|بطحان]] و [[نواعم]] بود. نواعم منطقة بزرگی است که دارای باغ‌ها و مزارع زیادی است و عوالی در منطقه قبا قرار دارد. اما نام‌گذاری این دژ به این دلیل است که در بستانی در نواعم که ناضجه نام داشته، واقع شده است <ref>وفا الوفا بآخبار دارالمصطفی، 2006م، ج۱، ص۱۳۰</ref>؛ <ref>معالم المدینة بین العمارة و التاریخ،

1419ق، ج۳، ص۹۲</ref>.

البویله یکی از دژهای قبیله بنی‌نضیر بوده است (خیاری، 1419ق، ص۳۲ ؛‌ شراب، ۱۴۱۱ق، ص۵۵). این دژ در منازل قوم بنو‌نضیر و جنوب مدینه در [[وادی بطحان|بطحان]] و در امتداد منازل آنها تا شرق مدینه واقع شده است (سمهودی، 2006م، ج۱، ص۱۳۱ ؛ کعکی، 1419ق، ج۲، ص۹۴).

این حصن یکی از دژهای استوار در منازل بنو‌نضیر است که به یکی از بزرگان این قبیله، به نام عمربن جحاش تعلق داشته است (خیاری، 1419،‌ ص۳۲). این دژ در منازل بنی‌نضیر و زقاق حارث، پشت قصر ابن هشام و در جنوب و شرق مدینه قرار داشته و البته موضع فعلی آن مشخص نیست (سمهودی، 2006م،‌ ج۱، ص۱۳۱؛ کعکی، 1419ق، ج۳، صص۹5 ـ ۹4).

این حصن از دژهای بنو‌نضیر است که نزد برخی به براج و نزد برخی دیگر به برج شناخته شده است. این دژ برای بنو‌القیمه از بنو‌نضیر بوده و در منازل آنها بنا شده است (خیاری، 1419ق، ص۳۵ ؛ علی، 1375ش، ص۳۹۰). این دژ در بطحان و نزدیک حصن کعب بن اشرف و در منطقة اساسی بنی‌نضیر بنا شده است (کعکی، 1419ق، ج۳، ص۹۷). سمهودی در کتاب خود از حصنی به این نام سخنی به میان نیاورده است.

یکی از دژ‌هایی که در منازل بنی‌نضیر در جنوب مدینه و در منطقة نواعم و محدودة ام‌عشر‌ و ام‌اربع بنا شده است، «دژ منور» نام دارد که نزدیک دژ کعب بن اشرف واقع است (سمهودی،‌ 2006م، ج۴، ص۱۵۲؛ کعکی، 1419ق، ج۳، ص۹۷).

اطم­ الطویله یکی از قصرهای بنی‌نضیر است که در منزلگاه آنان در بطحان و در جنوب مدینه قرار داشته است (خیاری، 1419ق، ص۳۵ ؛ کعکی، 1419ق، ج۳، ص۹۸). سمهودی اطمی به این نام ذکر نکرده است.

یکی دیگر از اطم‌های بنی‌نضیر، قصری است که در دار طهمان و در عوالی و جنوب شرق مدینه قرار دارد (خیاری، 1419ق، ص۳۱ ؛ عباسی، ص۳۹ ؛ کعکی، 1419ق، ج۳، ص۹۸). این اطم از آطامی است که جهت آن معلوم است، ولی اثری از آن موجود نیست (کعکی، 1419ق، ج۳، ص۹۸). سمهودی به اطمی بدین نام اشاره نکرده است.

این اطم یکی از قصرهای مهم و اصلی بنی‌نضیر است و در امتداد منازل آنها به طرف جنوب شرقی مدینه، در عالیه عوالی واقع شده است (کعکی، 1419ق، ج۳، ص۹۹).  برخی نیز معتقدند که این قصر در مال ابی‌امامه سهل بن حنیف‏ در جنوب مدینه واقع شده است (عباسی، بی تا، ص۳۹ ؛ خیاری، 1419ق، ص۳۱). سمهودی به اطمی بدین نام اشاره نکرده است.

بیت‌المدراس به معنای محل یادگیری علم و دانش است و یهودیان در آن به فراگیری تورات و علوم دینی می‌پرداختند. به این خانه‌ها بیت‌التلمود هم گفته می‌شد (جواد علی، 1973م، ج۱۵، ص۲۹۱).  یهودیان یثرب نیز مرکز علمی و دینی به نام «بیت‌المدراس» داشتند که در آنجا تورات و احکام دینی خود را فرا ‌می‌گرفتند (ابن هشام، بی‌تا، ج۱، ص۵۵۲ ؛ مقریزی، 1420ق، ج۱۴، ص۸۳). در منابع تاریخی آگاهی‌های اندکی در این زمینه وجود دارد. برخی موقعیت بیت‌المدراس را در مشربة ام‌ابراهیم دانسته‌اند (ابن شبه، 1410ق، ج۱، ص۱۷۳ ؛ سمهودی، 2006م، ج۳، ص۳۵) که مالک این مشربه [[مخیرق|مخیرق یهودی]] بود. مُخیرق از قبیله [[بنی‌نضیر]] بود که بعد از هجرت پیامبر به مدینه ‌ایمان آورد و قبل از [[جنگ احد]] به شهادت رسید و اموال او جزو صدقات پیامبر در مدینه شد (واقدی، 1409ق، ج۱، ص۳۷۸ ؛ ابن سیدالناس، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۴۰ ؛ ابن حجر، 1415ق، ج۶، ص۴۶).

{{برگرفتگی

  | توضیحات منبع = نوشته علی اصغر کریمخانی و یحیی جهانگیری منتشر شده در شماره 105 مجله میقات حج