در حال ویرایش محراب (بخش)

==علت نامگذاری==
به باور برخی واژه‌شناسان، محراب را به این نام خوانده‌اند، زیرا محل ستیز امام جماعت با شیطان و هوای نفس است.<ref>مفردات الفاظ قرآن، ص۲۲۵؛ مجمع‌البحرین، ذیل واژه حرب.</ref> به باور برخی دیگر، انسان در محراب، باید «حریب» باشد. حریب، کسی است که مالی را که با آن زندگی می‌گذراند، از او گرفته باشند؛<ref>کتاب العین، ج۳، ص۲۱۳.</ref> از این رو، انسان باید در محراب، بدون اشتغالات دنیایی و بدون پریشانیِ اندیشه بایستد. شماری بر این باورند که محراب در اصل به معنای صدر مجلس در خانه است؛ سپس صدر مسجد را هم محراب گفته‌اند.<ref name=":2" /> گروهی برعکس بر آنند که محراب در اصل درباره صدر مسجد به کار رفته، سپس صدر اتاق را هم محراب نامیده‌اند.<ref>مجموعه مقالات همایش معماری مسجد، ج ٢، ص ٢۶٨؛ به نقل از المفردات فی غریب القرآن، ص۱۱۰.</ref>

[[سید روح‌الله خمینی]]، بنیانگذار انقلاب اسلامی [[ایران]]، در تحلیلی، محراب را از حرب و به معنای سنگر برای اسلام دانسته است.<ref>صحیفهٔ نور، ج ١۵، ص ۵٨.</ref> گفته شده محراب، محلی است که پادشاه در آن تنها شده و خلوت می‌کند؛ از این رو، به محرابِ مسجد، که امام جماعت در آن خلوت کرده و از مردم دور می‌شود محراب گفته‌اند.<ref>لسان العرب، ج۱، ص۳۰۶.</ref>