در حال ویرایش مزار سید تاج‌الدین محمد آوی (بخش)

==پیشینه==

===کشف===
[[پرونده:مزار سید تاج‌الدین آوی (قدیمی).jpg|بندانگشتی|ساختمان قدیمی مزار.]]
این قبر در سال ۱۸۹۰م (۱۳۰۷-۱۳۰۸ق) کشف شد. یکی از ساکنان کناره رود [[دجله]] به نام شیخ حمدعلی، سه بار پیاپی در خواب دید که کسی با چهره‌ای نورانی و لباس روحانی از او می‌خواهد مکان خاصی را نظافت کند. در آن مکان، تخته‌سنگی یافت شد که روی آن نوشته بود:‌ «النقیب ابوالفضل تاج‌الدین الافطسی الحسینی».<ref name=":12" />

متولی این مزار در سال ۲۰۱۱م. (۱۴۳۲-۱۴۳۳ق)، که از نسل نخستین کاشف سنگ مزار است، این رویداد را با اندکی تفاوت بازگو کرده است. به گفته او، فردی به نام حاج علی‌خان در حال کشاورزی در این منطقه سنگ قبری یافت که روی آن نوشته بود: «مرقد السيد تاج‌الدين الآوى و ولديه».<ref group="یادداشت">آرامگاه سيد تاج‌الدين آوى و دوپسرش</ref><ref name=":1">مقاله سيد تاج‌الدين الآوى شاهد ضحايا الارهاب و التعصب حيدر الجد، مجله فرهنگى ينابيع، شماره ٢٧، سال٢٠١١.</ref>

در سال ١٩۵٠م. متوليانِ وقتِ مزار<ref group="یادداشت">عبدالتاج حمد و رهيف حمد.</ref> با مراجعه به عالمان تاریخ‌نگار و نسب‌شناس [[حوزه علمیه نجف|حوزه علميه نجف]]، از درستی نسب و محل دفن اطمینان یافتند.<ref name=":1" />

===بنا===
بر روی محلی که سنگ‌نوشته یافت شد، اتاقکی گلی با سقفی از نی ساخته شد که به مدت ۴۰ سال باقی بود.<ref name=":12">معجم المراقد و المزارات فى العراق، ص١١٢.</ref> در سال ۱۹۴۰م. (۱۳۵۹ق) ساختمان آن آجری شده و ایوانی کوچک به آن افزوده شد.<ref>سيد تاج‌الدين الآوى شاهد ضحايا الارهاب و التعصب.</ref> سنگ‌نوشته یاد شده، تا سال ۱۹۷۰م. (۱۳۸۹-۱۳۹۰ق) بر روی ضریح قرار داشت؛ ولی در بازسازی‌ها از میان رفت.<ref name=":12" />

گسترش و بازسازی‌های گوناگون، در سال‌های مختلف برای این مقبره گزارش شده است.<ref>معجم المراقد و المزارات فى العراق، ص١١٢؛ رک: سید تاج الدین حسینی آوی،‌ ص۶۵.</ref> برای نمونه، پس از طغیان رود دجله در سال ۱۹۵۴م. (۱۳۷۳-۱۳۷۴ق) و ویران شدن بخشی از مزار، ساختمانی با تیرآهن و آجر و گنبدی به ارتفاع چهار متر ساخته شد. در سال ۱۹۹۷م. (۱۴۱۷-۱۴۱۸ق) نیز بنای مزار گسترش یافته و نمای داخلی آن مرمر شد.<ref name=":1" />