در حال ویرایش مصر (بخش)

== حج و حرمین ==
کشور مصر در طول تاریخ بعد از اسلام، به دلیل نزدیکی جغرافیایی به [[حجاز]] و قرار گرفتن دو کشور در دو طرف دریای سرخ، در رویدادها و جریانات حجاز نقش داشته است. در دوران [[امپراتوری عثمانی|عثمانی]] و هنگام سلطه ظاهری [[ممالیک|ممالیک مصر]] بر حجاز، حاکمان مصر توجه زیادی به [[حج]] داشته‌اند. اعزام محمل و ارسال صره هدایا در [[ایام الحج|موسم حج]]، از جمله نمونه‌های توجه مصریان به حج بوده است.<ref name=":1">«حج در جمهوری عربی مصر»، ص۱۵۴.</ref> 

مصر را از جمله کشورهای پر متقاضی برای شرکت در مراسم حج شمرده‌اند.<ref name=":1" /> دلیل آن را افزون بر گرایش مذهبی مردم آن، نزدیکی به منطقه حجاز و برخورداری از مرزهای مشترک آبی قابل کشتیرانی (دریای سرخ) دانسته‌اند.<ref name=":1" />

بر اساس گزارشی در سال ۱۳۹۲ش، سهمیه حج مصر به صورت‌های حج قرعه، حج سیاحی (شرکت‌ها) و حج تضامنی (جمعیت‌ها و تشکل‌های مردمی) است، که بخش عمده آن حج قرعه است.<ref>«حج در جمهوری عربی مصر»، ص۱۵۵.</ref> شرط ثبت‌نام برای شرکت در مراسم حج، نداشتن سابقه شرکت در این مراسم از راه حج قرعه و گذشتن پنج سال از شرکت در این مراسم از دیگر راه‌ها (سیاحی و تضمانی) است. هزینه سفر حج پس از مشخص شدن نتیجه قرعه گرفته می‌شود.<ref>«حج در جمهوری عربی مصر»، ص۱۵۸.</ref>

=== نقش حاکمان مصر در تهیه پرده کعبه ===
{{همچنین ببینید|پرده کعبه}}
پس از انقراض [[بنی‌عباس|عباسیان]] (۶۵6ق.) فراهم کردن [[پرده کعبه]] از سال۶۶۱ق. به انحصار حاکمان مصر درآمد.<ref>کشف الارتیاب، ص360.</ref>ملک ظاهر بندقداری نخستین پادشاه مصر بود که پوشش کعبه را فراهم کرد.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص124؛ عجائب الآثار، ج1، ص30؛ تاریخ الکعبة المعظمه، ص318.</ref> در سال ۷۴۳ق. ملک صالح اسماعیل بن محمد قلاوون، یک یا چند آبادی را در پیرامون قاهره به نام [[قلیوبیه|قَلیوبیه]]<ref>التحفة اللطیفه، ج2، ص107؛ شفاء الغرام، ج1، ص123؛ تاریخ الکعبة المعظمه، ص317.</ref> برای تهیه پوشش کعبه و [[حجره نبوی]] وقف کرد. سپس عثمانی‌ها به گسترش این مکان پرداختند و سنت ارسال پرده از مصر را استمرار دادند.<ref>الضوء اللامع، ج۴، ص۲۶؛ تاریخ الکعبة المعظمه، ص۳۲۰.</ref>

در سال ۸۴۸ق. [[شاهرخ میرزا]]، فرزند امیر تیمور گورکان، پس از تلاش بسیار موفق شد که پرده‌ای از [[ایران]] برای کعبه بفرستد.<ref>النجوم الزاهره، ج15، ص364؛ مستدرکات اعیان الشیعه، ج6، ص176؛ انباء الغمر بابناء العمر، ج8، ص64.</ref>