در حال ویرایش پوشاندن سر (بخش)

==نوع و مقدار پوشش==
فقیهان [[امامی]]<ref>رسائل المرتضی، ج3، ص66؛ شرائع الاسلام، ج1، ص185؛ مدارک الاحکام، ج7، ص353.</ref> و [[اهل‌سنت]]<ref>المدونة الکبری، ج1، ص462؛ مختصر المزنی، ص66؛ بدائع الصنائع، ج2، ص184.</ref> به پشتوانه احادیث<ref>المصنف، ج4، ص390؛ سنن ابی داود، ج1، ص410؛ الکافی، ج4، ص346.</ref> و اجماع،<ref>المغنی، ج3، ص302؛ مدارک الاحکام، ج7، ص353؛ الحدائق الناضره، ج15، ص489.</ref> پوشاندن سر را بر مرد احرام‌گزار، جز در موارد اضطرار، [[حرام]] دانسته‌اند؛ اما این حکم را شامل زنان نمی‌شود.<ref>الشرح الکبیر، ابوالبرکات، ج2، ص55؛ ریاض المسائل، ج6، ص297؛ مستند الشیعه، ج12، ص24.</ref> بر پایه منابع فقهی، حکمت نهی احرام‌گزاران مرد از پوشاندن سر، دوری از رفاه‌طلبی و تن‌آسایی است.<ref>المنتقی، ج2، ص195-196؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص335؛ کشاف القناع، ج2، ص493.</ref>

فقیهان حنفی،<ref>المبسوط، ج4، ص130؛ بدائع الصنائع، ج2، ص184-185؛ البحر الرائق، ج3، ص13.</ref>  حنبلی<ref>المغنی، ج3، ص302-303؛ کشاف القناع، ج2، ص493.</ref> و شافعی<ref>فتح العزیز، ج7، ص431؛ المجموع، ج7، ص249.</ref> بر آنند که پوشاندن سر با هرچه به‌طور معمول برای این‌کار استفاده می‌شود، مانند کلاه و عمامه، برای احرام‌گزار جایز نیست؛ ولی نهادن آن‌چه به‌طور معمول برای پوشش سر به‌کار نمی‌رود، مانند زنبیل و دیگ و قابلمه بر سر، جایز است. البته شافعیان شرط کرده‌اند که حمل زنبیل و مانند آن بر سر، به قصد پوشاندن نباشد.<ref>فتح الوهاب، ج1، ص261؛ مغنی المحتاج، ج1، ص518.</ref> فقیهان امامی نهادن زنبیل و دیگ و مانند این‌ها را بر سر ممنوع شمرده<ref>الخلاف، ج2، ص299؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص331؛ کشف اللثام، ج5، ص391.</ref> و فقیهان مالکی آن‌را تنها در فرض ضرورت جایز دانسته‌اند.<ref>المدونة الکبری، ج1، ص464؛ مواهب الجلیل، ج4، ص209-210؛ حاشیة الدسوقی، ج2، ص56-57.</ref>

===پوشاندن سر با حنا و گل===

در باور فقیهان امامی،<ref>منتهی المطلب، ج2، ص789-790؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص331؛ مستند الشیعه، ج12، ص22-23.</ref> شافعی،<ref>فتح العزیز، ج7، ص431، 433-437؛ المجموع، ج7، ص252-253؛ الاقناع، ج1، ص238.</ref> [[مالکی]]<ref>حاشیة الدسوقی، ج2، ص55-56؛ الشرح الکبیر، ابوالبرکات، ج2، ص56-57.</ref> و حنبلی<ref>المغنی، ج3، ص303؛ الشرح الکبیر، ابن قدامه، ج3، ص268-269؛ کشاف القناع، ج2، ص493.</ref> پوشاندن سر با حنا و گِل و دارو برای احرام‌گزار جایز نیست؛ ولی دست را بر سر نهادن و سر را بر بالش گذاشتن جایز است. تنها ‌اندکی از فقیهان امامی گذاشتن دست یا بخشی از بدن را بر سر جایز نمی‌دانند.<ref>الدروس، ج1، ص379.</ref> فقیهان شافعی عدم جواز پوشاندن سر با گل یا حنا را مشروط به غلیظ بودن گل یا حنا دانسته‌اند.<ref>المجموع، ج7، ص253؛ الاقناع، ج1، ص238.</ref> مهم‌ترین پشتوانه فقیهان آن است که از نگاه عرف، پوشاندن سر در این موارد صدق می‌کند. 

===بستن پارچه به سر===
امامیان به پشتوانه روایات<ref>الکافی، ج4، ص359؛ التهذیب، ج5، ص308-309.</ref> و مالکیان<ref>حاشیة الدسوقی، ج2، ص58؛ الشرح الکبیر، ابوالبرکات، ج2، ص58.</ref> در مواقع ضروری مانند سردرد، به جواز بستن پارچه بر سر باور دارند.<ref>منتهی المطلب، ج2، ص789؛ مدارک الاحکام، ج7، ص356.</ref> [[حنفیان]]،<ref>المبسوط، ج4، ص127-128؛ البحر الرائق، ج3، ص14.</ref>  [[شافعیان]]<ref>فتح العزیز، ج7، ص431، 433-437؛ المجموع، ج7، ص252-253؛ الاقناع، ج1، ص238.</ref> و [[حنبلیان]]<ref>المغنی، ج3، ص302؛ کشاف القناع، ج2، ص493.</ref> بستن پارچه به سر را جایز نمی‌دانند.

===فرو بردن سر در آب===

امامیان<ref>الخلاف، ج2، ص314؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص332؛ الدروس، ج1، ص379-380.</ref> به پشتوانه اجماع و احادیث<ref>التهذیب، ج5، ص307؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص354.</ref> و مالکیان<ref>المنتقی، ج2، ص194-195؛ حاشیة الدسوقی، ج2، ص60.</ref> به پشتوانه عمل برخی از صحابه، فرو بردن همه سر را در آب ([[ارتماس|اِرتِماس]]) یا مایعات دیگر<ref>کشف الغطاء، ج2، ص453.</ref> برای احرام‌گزار جایز نشمرده‌اند؛ ولی شست‌وشو و آب ریختن روی سر را جایز می‌دانند.‌ اندکی از فقیهان امامی شست‌وشوی سر با آب را نیز جایز نمی‌شمرند.<ref>الدروس، ج1، ص379.</ref> در برابر، شافعیان<ref>فتح العزیز، ج7، ص431؛ المجموع، ج7، ص252.</ref> و حنبلیان<ref>المغنی، ج3، ص269-270؛ الشرح الکبیر، ابن قدامه، ج3، ص305-306.</ref> به پشتوانه عمل شماری از [[صحابه]]<ref>المسند، ص117؛ السنن الکبری، ج5، ص63.</ref> فرو بردن سر در آب را برای احرام‌گزار تجویز کرده‌اند.

===اندودن سر با عسل===

حنبلیان<ref>المغنی، ج3، ص303؛ کشاف القناع، ج2، ص493.</ref> و برخی از امامیان<ref>منتهی المطلب، ج2، ص790؛ کشف اللثام، ج6، ص476.</ref> به پشتوانه احادیث<ref>صحیح البخاری، ج2، ص152؛ صحیح مسلم، ج4، ص50؛ نک: الکافی، ج4، ص366.</ref>  «[[تلبید]]» یعنی‌ اندودن سر را با عسل یا شیره درخت جایز دانسته‌اند. حنفیان<ref>البحر الرائق، ج3، ص7؛ حاشیة رد المحتار، ج2، ص601؛ الدر المختار، ج2، ص601.</ref> و شماری دیگر از امامیان<ref>تذکرة الفقهاء، ج7، ص332؛ کشف الغطاء، ج2، ص453.</ref> به دلیل صدق پوشاندن سر در تلبید، این‌کار را برای احرام‌گزار حرام می‌شمرند.

===شست‌وشوی سر با سدر و خطمی===

حنبلیان<ref>المغنی، ج3، ص270-271؛ الفروع، ج5، ص407.</ref> و شماری از امامیان<ref>الخلاف، ج2، ص314؛ الدروس، ج1، ص388؛ کتاب الحج، ج2، ص325.</ref> شست‌وشوی سر با دوگیاه سدر و خطمی را مکروه دانسته‌اند. در باور امامیان<ref>تذکرة الفقهاء، ج7، ص361.</ref> و شافعیان،<ref>فتح العزیز، ج7، ص463؛ المجموع، ج7، ص355.</ref>  به پشتوانه فقدان دلیل خاص، این‌کار کراهت ندارد. حنفیان این کار را به پشتوانه حدیث نبوی، ممنوع شمرده‌اند.<ref>المبسوط، ج4، ص8؛ بدائع الصنائع، ج2، ص191.</ref>

===پوشاندن سر از روی غفلت===

به‌نظر فقیهان امامی، به پشتوانه احادیث،<ref>من لا یحضره الفقیه، ج2، ص355؛ التهذیب، ج5، ص307.</ref>  در صورتی که مرد احرام‌گزار از روی غفلت سر خود را بپوشاند، برطرف کردن فوری پوشش، واجب و یک‌بار [[لبیک گفتن]] مستحب است.<ref>منتهی المطلب، ج2، ص790؛ مستند الشیعه، ج12، ص23.</ref>

===پوشاندن بخشی از سر===

فقیهان [[امامی]]<ref>منتهی المطلب، ج2، ص789؛ مدارک الاحکام، ج7، ص355؛ جواهر الکلام، ج18، ص391.</ref> و [[اهل‌سنت]]<ref>الشرح الکبیر، ابن قدامه، ج3، ص269؛ فتح العزیز، ج7، ص437؛ مواهب الجلیل، ج4، ص205.</ref> به پشتوانه ادله‌ای از جمله احادیث<ref>من لا یحضره الفقیه، ج2، ص355.</ref> بر آنند که پوشاندن بخشی از سر، مانند پوشاندن کامل، بر احرام‌گزار حرام است.<ref>نک: المجموع، ج7، ص376-377؛ الشرح الکبیر، ابن قدامه، ج3، ص269.</ref>

===پوشاندن گوش===
نیز در باور مشهور فقیهان امامی<ref>مجمع الفائده، ج6، ص326؛ ج7، ص51؛ مدارک الاحکام، ج7، ص355؛ مهذب الاحکام، ج13، ص187.</ref> به پشتوانه احادیث<ref>الکافی، ج4، ص349، 359.</ref> و نیز حنبلیان<ref>المغنی، ج3، ص302؛ کشاف القناع، ج2، ص492-493.</ref> به استناد روایات<ref>سنن ابن ماجه، ج1، ص152؛ سنن ابی داود، ج1، ص37.</ref> و مالکیان،<ref>مختصر خلیل، ص71؛ مواهب الجلیل، ج4، ص212.</ref>  پوشاندن گوش‌ها نیز بر احرام‌گزار حرام به‌شمار می‌رود؛ ولی فقیهان شافعی،<ref>نک: المغنی، ج3، ص302.</ref>  حنفی<ref>البحر الرائق، ج3، ص14؛ الدر المختار، ج2، ص604؛ حاشیة رد المحتار، ج2، ص604.</ref> و شماری از فقیهان امامی<ref>مسالک الافهام، ج2، ص263؛ الروضة البهیه، ج2، ص242.</ref> گوش‌ها را جزو سر ندانسته و پوشاندن آن‌ها را جایز شمرده‌اند. در باور شافعیان، بخش بدون موی پشت گوش‌ها جزو سر به‌شمار می‌آید و پوشاندن آن حرام است.<ref>المجموع، ج7، ص254؛ مغنی المحتاج، ج1، ص518.</ref>