در حال ویرایش پوشاندن پا (بخش)

===نبود ضرورت===
بنابر نظر همه فقیهان [[شیعه]]<ref>السرائر، ج1، ص543؛ منتهی المطلب، ج2، ص782؛ جواهر الکلام، ج18، ص351.</ref> و [[اهل‌سنت]]<ref>المجموع، ج7، ص265؛ المبسوط، سرخسی، ج4، ص7؛ مواهب الجلیل، ج4، ص205؛ المغنی، ج3، ص274.</ref> در صورتی که احرام‌گزار نیازمند پوشیدن چکمه و جوراب شود و جایگزینی مانند نعلین در دسترس نداشته باشد، پوشاندن پا برایش جایز است، هرچند نیاز او به حد اضطرارِ برطرف کننده تکلیف نرسد.<ref>المعتمد، ج4، ص144.</ref> برخی فقیهان امامی<ref>المبسوط، طوسی، ج1، ص320؛ الوسیله، ص163؛ مسالک الافهام، ج2، ص257.</ref> شکافتن روی کفش یا چکمه در صورت اضطرار را واجب می‌دانند<ref>الخلاف، ج2، ص295-296؛ مختلف الشیعه، ج4، ص80-81؛ جامع المقاصد، ج3، ص185.</ref> و شماری شکافتن را واجب ندانسته‌اند.<ref>شرائع الاسلام، ج1، ص185؛ مدارک الاحکام، ج7، ص338؛ المعتمد، ج4، ص154.</ref>  

فقیهان شافعی<ref>مغنی المحتاج، ج1، ص519؛ روضة الطالبین، ج2، ص405؛ مختصر المزنی، ص66.</ref> و حنفی<ref>المبسوط، سرخسی، ج4، ص7؛ بدائع الصنائع، ج2، ص183.</ref> و مالکی<ref>المدونة الکبری، ج1، ص463؛ مواهب الجلیل، ج4، ص205.</ref> در صورت اضطرار به پوشیدن کفش به سبب نبودن نعلین، به وجوب بریدن آن تا زیر کعبین باور دارند. در برابر، فقیهان حنبلی<ref>المغنی، ج3، ص272-273؛ کشاف القناع، ج2، ص495.</ref> برآنند که احرام‌گزار می‌تواند کفش را بدون بریدن بپوشد.