در حال ویرایش پیمان عمومی (بخش)

==محتوای پیمان==

این پیمان‌نامه شامل 51 بند است که رسول خدا(ص) آن را انشاء کرد. 25 بند آن مربوط به امور مسلمانان و 27 بند آن درباره ارتباط میان مسلمانان و پیروان ادیان دیگر به‌ویژه یهودیان و [[بت‌پرستان]] بود.<ref>نظرة جدیدة فی سیرة رسول الله، ص192.</ref>نباید توقع داشت که نظام سیاسی اسلام و الگوی کامل حکومتی [[پیامبر اسلام(ص)]] را در این پیمان‌نامه به‌دست آورد و برای دستیابی به این منظور لازم است که همه آموزه‌های دینی از جمله [[قرآن کریم]] را مطالعه کنیم. با این‌حال، این پیمان‌نامه ارکان مهم یک حکومت از جمله قانون‌گذاری، رهبری، قوه قضائیه، مرکز حکومت، نظام اقتصادی، امنیت داخلی، روابط داخلی، و رویارویی با تجاوزهای خارجی را در بر دارد و نیز ارکان بنیادین یک دولت یعنی ملت (بند 20)، سرزمین (بند 39)، و قدرت سیاسی و حاکمیت (بند 23) را می‌توان در آن یافت.<ref>نک: کتاب قیم، س اول، ش1، ص121-142، «صحیفة النبی نماد قانون‌گرایی در حکومت نبوی»؛ نک: حکومت اسلامی، ش42، «قانون‌مندی در حکومت نبوی». </ref>

بستن این پیمان‌نامه از مهم‌ترین کوشش‌های پیامبر(ص) برای شکل‌دهی یک نظام سیاسی است. پیامبر گرامی(ص) برای شکل‌دهی جامعه اسلامی بر پایه آموزه‌های [[وحی]]، معاهده‌ای را با توجه به وضعیت جامعه ساده اسلام آن روز تدوین کرد که از چارچوب یک قانون اساسی برخوردار است.

===اعلان رسمیت ملت اسلام===

بند اول اعلان رسمیت ملت [[اسلام]] است که از قبایل اوس و خزرج و هم‌پیمانان آنان و مهاجران مکه شکل گرفت. براساس این بند، اسلام عامل وحدت‌بخش گروه‌های گوناگون جامعه اسلامی است و همه اختلاف‌ها و تمایز‌ها در برابر اتحاد و یگانگی مسلمانان هیچ انگاشته می‌شود. این وحدت را می‌توان به روشنی در این جمله دید: «مسلمانان از [[قریش]] و [[یثرب]] و هر کس پیرو آنان باشد و به آن‌ها بپیوندد و همراهشان به [[جهاد]] بپردازد، جدا از دیگر مردم، امتی واحد را تشکیل می‌دهند.» تعبیر امت که در این پیمان به‌کار رفته، شامل مسلمان و غیرمسلمان نیز می‌شود و ائتلافی از همه ساکنان [[مدینه]] را در برمی‌گیرد.

===برقراری نظام حقوقی و امنیت اجتماعی===

بندهایی دیگر از این پیمان‌نامه، به برقراری نظام حقوقی و تامین اجتماعی جامعه اسلامی می‌پردازد و همراهی و یاری متقابل میان افراد جامعه اسلامی را به روشن‌ترین صورت‌ بیان می‌کند. بر این اساس، همه مسلمانان در برابر یکدیگر دارای مسؤولیت اجتماعی هستند. احکام فقهی شریعت اسلامی به صورت‌های گوناگون، این مسؤولیت و ولایت متقابل مسلمانان را اجرایی ساخته است. بند بعد بیان کننده نظام امنیت اجتماعی و رویارویی با ستم بر پایه حق‌مداری و اصلاح عادت تعصب قبیله‌ای با همگرایی امت واحد اسلامی است.

===مساوات و برابری مسلمانان===

بند ششم این پیمان تاکید سخت اسلام بر مساوات و برابری مسلمانان را نه به‌عنوان یک شعار عامه‌پسند، بلکه به‌عنوان رکنی بنیادین در جامعه اسلامی، روشن می‌سازد. امتیاز «جوار» بر پایه سنت‌های جاهلی به اشراف قبایل اختصاص داشت؛ اما بر اساس این پیمان‌نامه، هر مرد و زن در جامعه اسلامی از آن برخوردار شدند. جمله «و ان ذمة الله واحدة یجیر علیهم ادناهم» به معنای معتبر دانستن جوار و پناه دادن کوچک‌ترین فرد جامعه اسلامی برای همه افراد جامعه است و مبنای فقیهان مسلمان برای اعتبار پناهندگی است.

===آزادی دینی به اهل‌کتاب و یهود===

از دیگر بند‌های این پیمان‌نامه، اعطای آزادی دینی به [[اهل‌کتاب]] و [[یهود]]، تعامل نظامی و امنیتی میان مسلمانان و یهودیان، ایجاد وحدت قضایی، و مدیریت بحران در جامعه اسلامی با رجوع به داوری رسول خدا(ص) بود.<ref>نک: السیرة النبویه، ج1، ص501-503؛ نک: مکاتیب الرسول، ج3، ص6؛ فقه السیره، بوطی، ص147-155؛ فقه السیره، غزالی، ص190-197.</ref>

===برداشت نکاتی تاریخی===

از بندهای این پیمان، نکاتی تاریخی نیز برداشت می‌شود؛ مانند این‌که رسم یثربیان در گرفتن [[فدیه]] چگونه بوده یا آن‌که [[قصاص]] پیش از این پیمان نیز وجود داشته و رسول خدا(ص) آن را پذیرفته و تاکید نموده است.<ref>موسوعة التاریخ الاسلامی، ج2، ص65.</ref>به رسمیت شناختن واحد اجتماعی قبیله، از این پیمان‌نامه روشن می‌شود. همچنین با انتساب رئیس حکومت به خدا با وصف (رسول الله) و این‌که داوری با خدا و رسول او است، خاستگاه الهی این حکومت تبیین می‌گردد.