در حال ویرایش کاربر:Mo.ali.rezapour/صفحه تمرین۲

'''نماز تحیت'''
==شناسه==
نماز تحيّت: از جمله نمازهاى مستحب، دو ركعت نماز تحيّت مسجد است. برخى گفته‌اند: تحيّت مسجد الحرام، طواف است.(الروضة البهية 1/ 543.)<ref>فرهنگ فقه فارسي،  سيد محمود هاشمى شاهرودى، مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامى، ج۲، ص۳۸۷.</ref>

مستحب است انسان به هر مسجدى كه وارد مى‌شود دو ركعت نماز تحيّت و احترام مسجد مانند نماز صبح بخواند.<ref>فقرات فقهيه، شريفي اشکوري، الياس، قم، آل ايوب‌، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۴۴۵.</ref>نماز تحيّت مسجد كيفيّت خاصى ندارد، و نمازگزار بعد از حمد هر سوره‌اى كه بخواند كافى است.<ref>فقرات فقهيه، ج۱، ص۴۴۶.</ref>

نمازی که در مسجد جمکران گزارده می‌شود، 4 رکعت است: دو رکعت نماز تحیت، بدین‌صورت‌که در هر رکعتی باید یک‌بار حمد و 7 بار قُلْ‌هُوَاللّٰه خوانده‌شود و تسبیحی که در رکوع و سجود گفته‌می‌شود، باید 7 بار ادا شود؛ و دو رکعت نماز امام زمان (ع) که شیوه خاص خود را دارد.<ref>دانشنامه فرهنگ مردم ایران، عظیمی‌پور، نسیم، «جمکران، مسجد»، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، </ref>

وقتى انسان وارد مسجد مى‌شود، مستحب است دو ركعت نماز به قصد تحيت و احترام مسجد بخواند.<ref>رساله توضیح المسایل ( مراجع )، خمینی، روح الله و سایر مراجع، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ج۱، ص۵۰۸.</ref>

از جمله نوافل غير يوميّه نماز تحيّت مسجد است‌ كه به هنگام ورود به آن هر گاه وقت نماز واجب نباشد به جا آورده مى‌شود و چنانچه به نماز واجب يا قضاى آن و يا نافله مشغول شود تحيّت را ادا كرده و فضيلت آن را به دست آورده است، زيرا مقصود اين است كه از لحاظ حفظ حقّ مسجد در ابتداى ورود به آن از عبادت خاصّ مسجد فارغ نباشد.<ref>الفيض الكاشاني، راه روشن (ترجمه المحجة البيضاء)، مؤسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوى‌، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۸۱.</ref>

نماز تحيّت دو ركعت، مانند نماز صبح يا نمازهاى نافله است و اذان و اقامه ندارد؛ و مى‌توان آن را بلند يا آهسته خواند و فلسفه‌اش احترام به مسجد است.<ref>استفتاءات جديد، مكارم شيرازى، ناصر، قم، مدرسه الامام على بن ابى طالب( ع)، ۱۴۲۷ق، ج۲، ص۸۱.</ref>

مستحبّ است كسى كه وارد مسجد مى‌شود پاكيزه و با طهارت باشد، و نماز تحيّت مسجد را كه دو ركعت است بجا آورد، و بجا آوردن يكى از نمازهاى واجب يا مستحبّ هم (بجاى نماز تحيّت مسجد) كفايت مى‌كند.<ref>احكام مقدمات نماز، مدرسى، سيد محمد تقى، قم، انتشارات محبان الحسين( ع)، ۱۳۸۷ش، ص۱۹۶.</ref>

== پانویس ==
{{پانویس}}
== منابع ==
{{منابع}}
{{پایان}}