در حال ویرایش کرخ (بخش)

==واژه‌شناسی==
به گفته ابن احمد فراهیدی،<ref>کتاب العین، ج۴، ص۱۵۶.</ref>  ابن درید،<ref>جمهرة اللغة، ج۱، ص۵۹۱.</ref> [[یاقوت حموی]]<ref>معجم البلدان، ج۴، ص٢۵۵.</ref> و دیگران<ref>المحکم و المحیط الاعظم، ج۴، ص۵۴۵؛ لسان العرب، ج۳، ص۴۸.</ref> «کَرْخ» لفظی عربی نبوده، بلکه واژه‌ای نَبَطی است.{{یادداشت|نبطیان، دسته‌ای از اقوام سامی و شعبه‌ای از اعراب اسماعیلی بودند و پایتخت آنها به زبان یونانی «پترا» در ۱۶ فرسنگی شمال خلیج عقبه بود. خط نبطی دارای ۲۲ حرف و به حساب جمل بوده است؛ یعنی ردیف آن همان ابجد، هوز، حطی، کلمن، سعفض، قرشت بوده است. اعراب، شش حرف به نام روادق بر آخر این حروف افزودندکه ثخذ و ضظغ باشد.<ref>علی سامی، تمدن هخامنشی، ص۱۱۱.</ref>}}