صفوان بن مهران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
==منزلت صفوان== | ==منزلت صفوان== | ||
[[امام صادق(ع)]] عقاید او را تأیید کرده، او را ستود و برایش از خداوند طلب رحمت کرد. او زیارت مخصوص [[امام علی(ع)]]، زیارت [[اربعین]] و دعای معروف به [[علقمه]] را از امام صادق(ع) روایت کرده است.<ref>تحفة الاحباب، ص۲۵۶؛ شیخ عباس قمی، سفینة البحار، | [[امام صادق(ع)]] عقاید او را تأیید کرده، او را ستود و برایش از خداوند طلب رحمت کرد. او زیارت مخصوص [[امام علی(ع)]]، زیارت [[اربعین]] و دعای معروف به [[علقمه]] را از امام صادق(ع) روایت کرده است.<ref>تحفة الاحباب، ص۲۵۶؛ شیخ عباس قمی، سفینة البحار، ج۵، ص۱۳۱.</ref> | ||
==آگاهی از مرقد امام علی(ع)== | ==آگاهی از مرقد امام علی(ع)== | ||
صفوان، از نخستین کسانی بود که جای قبر پنهان [[امام علی(ع)]] را شناخت. پس از شهادت امام علی(ع)، از ترس بی‌احترامی دشمنانِ وی به قبر او، محل قبر، پنهان نگه داشته شد و غیر از [[معصومان(ع)]] کسی از آن آگاه نبود. در اواسط سده دوم هجری، امام صادق(ع)، مرقد آن حضرت را برای برخی از شیعیان آشکار کرد. در سفری که صفوان، امام صادق(ع) را از [[مدینه]] به [[کوفه]] می‌برد، جای قبر امام علی(ع) و طریقه زیارت او را از امام صادق(ع) آموخت.<ref>فرحة الغرّی، ص۹۰؛ | صفوان، از نخستین کسانی بود که جای قبر پنهان [[امام علی(ع)]] را شناخت. پس از شهادت امام علی(ع)، از ترس بی‌احترامی دشمنانِ وی به قبر او، محل قبر، پنهان نگه داشته شد و غیر از [[معصومان(ع)]] کسی از آن آگاه نبود. در اواسط سده دوم هجری، امام صادق(ع)، مرقد آن حضرت را برای برخی از شیعیان آشکار کرد. در سفری که صفوان، امام صادق(ع) را از [[مدینه]] به [[کوفه]] می‌برد، جای قبر امام علی(ع) و طریقه زیارت او را از امام صادق(ع) آموخت.<ref>فرحة الغرّی، ص۹۰؛ مصباح المتهجدین، ص۵۴۳ (چاپ سنگی قدیم).</ref> | ||
==بازسازی قبر امام علی(ع)== | ==بازسازی قبر امام علی(ع)== | ||
نسخهٔ ۲۶ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۳۷
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | صفوان بن مهران بن مغیرة جمال کوفی اسدی |
| کنیه | ابومحمد |
| نسب | بنی اسد |
| زادگاه | کوفه |
| محل زندگی | کوفه و مدینه |
| خویشان سرشناس | حسان بن مهران جمال، ابوعبدالله صفوانی |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| شغل | شترداری |
| مشخصات دینی | |
| هجرت به | مدینه |
| نقش‌های برجسته | راوی امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) |
| اطلاعات علمی و مذهبی | |
| شاگردان | سعدان بن مسلم، احمد بن محمد بن ابی‌نصر بزنطی |
| تالیفات | کتابی در اخبار امامان(ع) |
صفوان بن مهران جمّال، متولد کوفه، از یاران خاص امام صادق(ع) و از اصحاب امام کاظم(ع) بود. وی جدّ ابوعبدالله صفوانی از عالمان شیعه است. او یکی از نخستین افرادی بود که جای قبر پنهان امام علی(ع) را شناخت و اولین کسی بود که قبر امام علی(ع) را بازسازی کرد. صفوان، راوی زیارت مخصوص امام علی(ع)، زیارت اربعین و دعای علقمه است.
زندگینامه
صفوان بن مهران بن مغیرة جمال کوفی اسدی، با کنیه ابومحمد، در آغاز نیمه اول سده دوم هجری، در شهر کوفه، به دنیا آمد. از قبیله بنی اسد بوده، به پیشه شترداری می‌پرداخت و شتران خود را کرایه می‌داد، به همین دلیل به جمّال شهرت یافت.[۱]
صفوان جمّال، از کوفه به مدینه رفت و یکی از اصحاب امام صادق(ع) شد. بعد از شهادت امام صادق(ع)، در سال ۱۴۸ق، از محضر امام کاظم(ع) بهره برده، در شمار اصحاب او قرار گرفت.[۲]
صفوان، به دلیل پیشه‌ای که داشت، گاهی خود، با شترانی که کرایه می‌داد همراه می‌شد؛ این شغل باعث شد چند بار امام صادق(ع) را از مدینه و حجاز به عراق آورده، و در این همراهی‌های طولانی از محضر امام(ع) بهره ببرد.[۳]
تاریخ و محل درگذشت وی معلوم نیست.
خویشان سرشناس
سه برادر صفوان، به نام حسّان، حسین و مسکین از راویان شیعه و از اصحاب امام صادق(ع)[۴] و برخی، از اصحاب امام کاظم(ع) بودند. علمای رجال شیعه، برای حسّان عبارت «ثقة ثقة» به معنای بسیار بسیار مورد اعتماد آورده‌اند؛ حتی برخی او را در نقل حدیث از برادرش صفوان موجه‌تر دانسته‌اند.[۵]
ابوعبدالله صفوانی،[۶] که با سه واسطه از فرزندان صفوان است یکی از چهره‌های فقه و کلام شیعه است و به دلیل مناسبتی که با صفوان دارد، به صفوانی شهرت یافته است.
از نگاه دیگران
نجاشی، رجال‌نگار شیعه اعتقاد وی را نیکو، و او را مورد اعتماد و عادل دانسته است.[۷] شیخ مفید، صفوان را از یاران دائمی، خواص و محرم رازِ امام صادق(ع) می‌داند و او را فقیهی صالح معرفی می‌کند.[۸] شیخ عباس قمی، صفوان جمال را ذوب شده در ولایت اهل بیت(ع) می‌داند.[۹]
استادان
در زندگینامه محدثان شیعه، به استادان حدیث صفوان اشاره‌ای نشده؛ این نشان می‌دهد، او فقط از محضر امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) بهره برده؛ شاید به خاطر شغل خود، که شترداری بوده، فرصت نیافته از دیگران بهره‌مند گردد.
شاگردان
محدثان زیادی از محضر صفوان بهره بردند. از جلمه:
- سعدان بن مسلم
- عبدالرحمن بن حجاج
- احمد بن محمد بن ابی‌نصر بزنطی
- اسماعیل بن مهران
- ابن ابی‌عمیر
- علی بن حکم
- حسن بن علی بن فضال
- صفوان بن یحیی
- سلیمان بن مهران اعمش
- هشام بن سالم[۱۰]
آثار
صفوان، کتابی در اخبار امامان(ع) نگاشته، که نجاشی، رجال نگار شیعه از آن نام برده است.[۱۱] گرایش نقل حدیث او، اخلاقی، اجتماعی و فقهی است.
منزلت صفوان
امام صادق(ع) عقاید او را تأیید کرده، او را ستود و برایش از خداوند طلب رحمت کرد. او زیارت مخصوص امام علی(ع)، زیارت اربعین و دعای معروف به علقمه را از امام صادق(ع) روایت کرده است.[۱۲]
آگاهی از مرقد امام علی(ع)
صفوان، از نخستین کسانی بود که جای قبر پنهان امام علی(ع) را شناخت. پس از شهادت امام علی(ع)، از ترس بی‌احترامی دشمنانِ وی به قبر او، محل قبر، پنهان نگه داشته شد و غیر از معصومان(ع) کسی از آن آگاه نبود. در اواسط سده دوم هجری، امام صادق(ع)، مرقد آن حضرت را برای برخی از شیعیان آشکار کرد. در سفری که صفوان، امام صادق(ع) را از مدینه به کوفه می‌برد، جای قبر امام علی(ع) و طریقه زیارت او را از امام صادق(ع) آموخت.[۱۳]
بازسازی قبر امام علی(ع)
پس از این که صفوان، جای قبر امام علی(ع) را شناخت، بارها به زیارت آن و عبادت در آن محل پرداخت. به گفته خود او، ۲۰ سال نزد مرقد امام(ع) زیارت و عبادت کرده است.[۱۴]
صفوان جمّال، به دستور امام صادق(ع) قبر امام علی(ع) را مرمت و بازسازی کرد.[۱۵] به همین خاطر برخی وی را اولین تولیت حرم امام علی(ع) خوانده‌اند.
کرایه شتران به هارون
بنا بر گزارشی، صفوان به هارون، خلیفه عباسی شتر کرایه داد. امام صادق(ع) همه کارهای صفوان را زیبا، اما این کار او را نازیبا شمرد. صفوان دلیل آورد که برای حج به او کرایه داده است و خودش با آن‌ها نمی‌رود؛ بلکه غلامانش را می‌فرستد. امام(ع) از او تأیید گرفت که او دوست دارد آن‌ها تا برگشتن از مکه زنده بمانند و کرایه او را پرداخت کنند. سپس کسی را که زنده بودن آن‌ها را دوست داشته باشد، در شمار خودِ آنان دانست. صفوان پس از این، همه شترانش را فروخت.[۱۶]
پانوشت
- ↑ معالم العلماء، ص۶۰؛ التحریر الطاووس، ص۱۵۳،ش ۲۰۱؛ بهجة الآمال، ج ۵، ص۳۹؛ معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۱۵۰؛ فهرست نجاشی، ص۱۴۰؛ الفهرست للطوسی، ص۲۴۳؛ رجال العلاّمه الحلّی، ص۸۹،ش ۲، رجال الکشی، ج۲، ص۷۴۰، وسائل الشیعه، ج ۲۰، ص۲۱۷؛ رجال الطوسی، ص۲۲۷.
- ↑ فهرست نجاشی، ص۱۴۰، ریحانة الادب، ج ۳؛ ص۴۵۵؛ تحفة الاحباب، ص۲۵۵ و ۲۵۶؛ مجالس المؤمنین، ج ۱، ص۳۹۱؛ هدیةالاحباب، ص۱۸۸؛ تنقیح المقال، ج ۲، ص۹۹؛ قاموس الرجال، ج ۵، ص۵۰۲.
- ↑ کامل الزیارات، باب التاسع، ص۳۵، وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص۳۰۵،ش ۶؛ فَرحة الغری، ص۵۶؛ ریحانة الادب، ج ۳، ص۴۵۵.
- ↑ رجال الطوسی، ص۱۹۳؛ تنقیح المقال ج ۱، ص۳۴۸ و ج ۳، ص۲۱۴.
- ↑ رجال النجاشی، ص۱۰۷.
- ↑ با نام کامل «ابوعبدالله محمد بن احمد بن عبدالله بن قضاعة بن صفوان».
- ↑ فهرست نجاشی، ص۱۴۰.
- ↑ «کان مِن شیوخ ابی‌عبدالله(ع) و خاصته و بِطانته و ثِقاته الفقهاء الصالحین»؛ ارشاد مفید، ص۶۱۸ و نیز بنگرید به: رجال علامه حلّی، ص۸۹؛ مجالس المؤمنین، ج۱، ص۳۹۱ و معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۱۵۰.
- ↑ تحفة الاحباب، ص۲۵۶؛ سفینة البحار، ج۵، ص۱۳۱.
- ↑ تنقیح المقال، ج ۲، ص۹۹؛ محمد اردبیلی، جامع الروات، ج ۱، ص۴۱۲؛ ابن قولویه قمی، کامل الزیارات، باب التاسع، ص۳۳؛ وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص۲۹۵،ش ۹.
- ↑ رجال نجاشی، ص۱۴۰.
- ↑ تحفة الاحباب، ص۲۵۶؛ شیخ عباس قمی، سفینة البحار، ج۵، ص۱۳۱.
- ↑ فرحة الغرّی، ص۹۰؛ مصباح المتهجدین، ص۵۴۳ (چاپ سنگی قدیم).
- ↑ کامل الزیارات، باب العاشر، ص۳۷.
- ↑ وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص۳۰۵.
- ↑ رجال کشی، ج ۲، ص۷۴۰ش ۸۲۸.
منابع
- الإرشاد في معرفة حجج الله علی العباد، مفید، محمد بن محمد، تهذیب، قم، ۱۳۸۸ش.
- بهجة الآمال فی شرح زبدة المقال، علیاری تبریزی، علی بن عبدالله، بنیاد فرهنگ اسلامی کوشانپور، تهران، ۱۳۷۲ش.
- التحریر الطاووسی، حسن بن زین‌الدین الشهید الثانی،دار الذخائر، قم، ۱۳۶۸ش.
- سفینة البحار، قمی، عباس، نشر اسوه، قم، الطبعة الاولی، ۱۴۱۴ق.
- معالم العلماء، ابن‌شهرآشوب، محمد بن علی، المطبعة الحیدریة نجف، ۱۳۸۰ش.
- معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة، خوئی، سیدابوالقاسم، مکز نشر الثقافة الاسلامیة فی العالم، قم، ۱۳۷۲ش.
- فهرست اسماء مصنفی الشیعة، النجاشی، احمد بن علی ابن العباس، مؤسسة النشر الاسلامی، الطبعة السادسة، ۱۴۱۸ق.
- فهرست کتب الشیعة و اصولهم، طوسی، محمد بن حسن، مکتبة المحقق الطباطبائی، قم، ۱۴۲۰ق.
- رجال العلامة الحلی، حلی، حسن بن یوسف، مصحح بحرالعلوم محمدصادق، مکتبه‌الرضی، قم، مطبعه‌الحیدریه، نجف، ۱۴۰۲ق.
- اختیار معرفة الرجال، کشی، محمد بن عمر، موسسة آل البیت(ع) لإحیاء التراث، قم، ۱۴۰۴ق.
- وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، حر عاملی، محمد بن حسن، محقق شعرانی ابوالحسن،دار احیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۱۲ق.
- ریحانة الادب، مدرس تبریزی، محمدعلی، انتشارات خیام، چاپ چهارم، بی‌جا، ۱۳۷۴ق.
- تحفة الأحباب فی نوادر آثار الأصحاب، قمی، عباس، محقق:محدث زاده، علی، محقق:حسینی، جعفر،دار الکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۶۹ش.
- مجالس المؤمنین، شوشتری، نورالله بن شریف‌الدین، اسلامیه، تهران، ۱۳۷۷ش. چاپ چهارم
- هدیة الاحباب، قمی، عباس، ترجمة الشیخ هاشم الصالحی، مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة الاولی، ۱۴۲۰ق.
- تنقیح المقال فی علم الرجال، مامقانی، عبدالله، مطبعة المرتضویة، نجف، بی‌تا.
- قاموس الرجال، شوشتری، محمدتقی، جماعة المدرسین فی الحوزة العلمیة بقم، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۴ق.
- رجال الطوسی، طوسی، محمد بن حسن، الطبعة الثالثة، جماعة المدرسین فی الحوزة العلمیة بقم، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۳۷۳ق.
- کامل الزیارات، ابن قولویه، جعفر بن محمد، مصحح :عرفانیان یزدی، غلامرضا، المطبعة المبارکة المرتضویة، نجف، 1356ق.
- فرحة الغري، ابن طاووس، عبد الکریم بن احمد، نشر الشريف الرضي، قم، بی‌تا.