الرحلة العراقیة (محمد هارون): تفاوت میان نسخه‌ها
(←محتوا) |
(←محتوا) |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
*'''فصل اول''': '''ثواب سفر برای زیارت حرم امام حسین(ع).''' | *'''فصل اول''': '''ثواب سفر برای زیارت حرم امام حسین(ع).''' | ||
:در این فصل، ۱۰ روایت درباره ثواب و آثار زیارت امام حسین(ع) گردآوری شده و خواننده برای رفتن به زیارت وی، تشویق شده است.{{یادداشت|برای نمونه، در روایت اول [[امام صادق(ع)]]، از [[ابان بن تغلب]] پرسیده است: «کی به زیارت [[حرم امام حسین(ع)|قبر حسین(ع)]] رفته‌ای؟» وقتی ابان پاسخ داده که هنوز به زیارت او نرفته‌ام، امام(ع) گفته است: | :در این فصل، ۱۰ روایت درباره ثواب و آثار زیارت امام حسین(ع) گردآوری شده و خواننده برای رفتن به زیارت وی، تشویق شده است.{{یادداشت|برای نمونه، در روایت اول [[امام صادق(ع)]]، از [[ابان بن تغلب]] پرسیده است: «کی به زیارت [[حرم امام حسین(ع)|قبر حسین(ع)]] رفته‌ای؟» وقتی ابان پاسخ داده که هنوز به زیارت او نرفته‌ام، امام(ع) گفته است: «سبحان‌الله...تو از بزرگان شیعه هستی و [[زیارت امام حسین(ع)|زیارت حسین(ع)]] را ترک کرده‌ای؟! کسی که حسین(ع) را زیارت کند، خدا در برابر هر گام، یک حسنه برای او نوشته و در برابر هر گام، یک گناه محو کرده و همه گناهان گذشته و آینده او را می‌آمرزد. ای ابان! وقتی حسین(ع) کشته شد، ۷۰ هزار فرشته، ژولیده و غبارآلود از آسمان بر قبر او هبوط کرده و تا ظهور قیامت بر او گریه و نوحه سرایی می‌کنند.<ref>الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۲۰.</ref>}} | ||
==ویژگی‌ها== | ==ویژگی‌ها== | ||
نسخهٔ ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۴۰
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۲ مهر ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
رحلة عراقیة، سفرنامه‌ای به زبان عربی و نوشته سید محمد هارون هندی است، که در سال ۱۳۲۹ق پس از بازگشت وی از عتبات عالیات نگاشته شده است.
نویسنده
سید محمد هارون حسینی زنگی پوری هندی (۱۲۹۲-۱۳۳۹ق)، فرزند عبدالحسین و متولد زنگی‌پور، در ايالت اوتارپرداش، در شمال هندوستان به دنيا آمد. او شاعر، تاریخ‌دان و یکی از عالمان شیعه هند بود. وی از استادانی مانند حکیم مولوی محمدهاشم، مولانا سید علی حسین و مولانا علی جواد در هند بهره برده و از دانشگاه پنجاب با مدرک ممتاز الافاضل فارغ التحصیل شد. برخی از فعالیت‌های او تدریس در دانشگاه اوریانتال، دانشگاه دهلی، لکهیم پور کهیری، مدرسه امروهه و مدیریت روزنامه پیسه بود. محمد هارون، در ديره غازيخان با ميرزايي‌ها، حنفى‌ها و وهابي‌ها مناظره‌هایی داشت. او سخنران نیز بود و بیش از ۴۰ اثر نگاشت؛ برخی از آن‌ها به این شرحند: فلسلفة المذهب،[۱] اشاعة العلوم،[۲] ابطال التناسخ،[۳] امامة القرآن،[۴] خصوصیات مذهب شیعه[۵] الدرة الحائریة، السبحة الحسینیة و التحفة الحائریة.[۶]
ساختار
زمان سفر و نگارش
محمد هارون، در سال 1328ق. (1289ش) از هند، برای زیارت عتبات عالیات به عراق رفته[۷] و پس از بازگشت به حسین آباد، زادگاهش نگارش سفرنامه رحلة عراقیة را آغاز کرده است. او در روزهای پایانی شوال 1329ق. نگارش آن را آغاز و در 26 ذی القعده همان سال به پایان رسانده است.[۸]
محتوا
رحلة عراقیة، سفرنامه‌ای به زبان عربی و نوشته سید محمد هارون هندی است، که در سال ۱۳۲۹ق پس از بازگشت از عتبات عالیات نگاشته است.[۹]
- مقدمه: اهمیت سفر از دیدگاه اسلام.[۱۰]
- فصل اول: ثواب سفر برای زیارت حرم امام حسین(ع).
- در این فصل، ۱۰ روایت درباره ثواب و آثار زیارت امام حسین(ع) گردآوری شده و خواننده برای رفتن به زیارت وی، تشویق شده است.[یادداشت ۱]
ویژگی‌ها
- نثر ادبی کتاب.
چاپ
این کتاب، بار نخست، به خط نویسنده، در مجله الموسم، شماره 14، در 156 صفحه، در سال 1413ق. (1993م) به چاپ رسید.[۱۲]
پیوند به بیرون
پانوشت
- ↑ چاپ شده در لکهنو.
- ↑ پیس. اردو.
- ↑ به زبان اردو، چاپ شده در لکنهو، بی نا، 1338ق.=1920م.
- ↑ (چاپى)، لکنهو، بی نا، 1920. چاپ دیگر: لاهور، خواجه پریس، 40 صفحه. اردو؛
- ↑ لاهور، امامیه مشن، 1961م، 31 صفحه. اردو
- ↑ مطلع انوار: احوال دانشوارن شیعه پاکستان و هند، ج۱، ص 634 و 635؛ زندگینامه محمد هارون زنگی پوری، کتباشناسی عالم شیعه شبه قاره هند، الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۱۰.
- ↑ گزارشی از سفر عالم شیعی هند، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۲۶، ص۱۰۲.
- ↑ الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۱۳.
- ↑ الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۱۳.
- ↑ الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۱۶-۱۸.
- ↑ الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۲۰.
- ↑ الموسم، شماره ۱۴، ص231–387.
- ↑ برای نمونه، در روایت اول امام صادق(ع)، از ابان بن تغلب پرسیده است: «کی به زیارت قبر حسین(ع) رفته‌ای؟» وقتی ابان پاسخ داده که هنوز به زیارت او نرفته‌ام، امام(ع) گفته است: «سبحان‌الله...تو از بزرگان شیعه هستی و زیارت حسین(ع) را ترک کرده‌ای؟! کسی که حسین(ع) را زیارت کند، خدا در برابر هر گام، یک حسنه برای او نوشته و در برابر هر گام، یک گناه محو کرده و همه گناهان گذشته و آینده او را می‌آمرزد. ای ابان! وقتی حسین(ع) کشته شد، ۷۰ هزار فرشته، ژولیده و غبارآلود از آسمان بر قبر او هبوط کرده و تا ظهور قیامت بر او گریه و نوحه سرایی می‌کنند.[۱۱]
منابع
- مطلع انوار: احوال دانشوران شیعه پاکستان و هند
- زندگینامه محمد هارون زنگی پوری، مرتضی صدرالافاضل حسینی، ترجمه محمد هاشم، آستان قدس رضوی، بنیاد پژوهشهای اسلامی، مشهد، ١٣٧۴ش.
- کتابشناسی عالم شیعه شبه قاره هند،