حمزة بن قاسم بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
خط ۱۱: خط ۱۱:


==توثیق==
==توثیق==
نجاشی(م.۴۵۰ق.) رجال‌نگار شیعه او را ثقه، جلیل القدر، از اصحاب امامیه و کثیر الحدیث خوانده است.<ref>رجال النجاشی، ص۱۴۹. </ref>  
نجاشی(م.۴۵۰ق.) رجال‌نگار شیعه و علامه حلى (م.٧٢۶ق)، حمزة بن قاسم را ثقه، جلیل القدر، از اصحاب امامیه و کثیر الحدیث خوانده است.<ref>رجال النجاشی، ص۱۴۹؛ رجال العلامه الحلّى، ص ۵٣. </ref> ابن‌داود حلى (ت.۶۴٧ق)،<ref>رجال ابن داود، ص ١٣۴.</ref> سيد مصطفى تفرشى (م.١٠۴۴ق) در «نقد الرجال»،<ref>نقد الرجال، ج ٢، ص ١۶٨.</ref> حائرى مازندرانى (م.١٢١۶ق) در «منتهى المقال»،<ref>منتهى المقال فى أحوال الرجال، ج ٣، ص ١٣٩.</ref> شيخ عباس قمى<ref>منتهى الآمال، ج ١، ص ٣۵٧ - ٣۵٩.</ref> و سيد ابوالقاسم خويى (م.١۴١٣ق)<ref>معجم رجال الحديث، ج ٧، ص ٢٩٠.</ref> نيز به بزرگى از وی ياد كرده‌اند.


==تألیفات==
==تألیفات==
خط ۳۷: خط ۳۷:
*'''معجم رجال الحديث'''،
*'''معجم رجال الحديث'''،
*'''مقاتل الطالبيين'''، اصفهانی
*'''مقاتل الطالبيين'''، اصفهانی
*'''رجال العلامه الحلّى'''،


* '''رجال ابن داود'''،
* '''نقد الرجال'''،
* '''منتهى المقال فى أحوال الرجال'''، ابوعلى حائرى،
* '''منتهى الآمال'''، محدث قمى،
* '''معجم رجال الحديث'''،
{{پایان}}
{{پایان}}

نسخهٔ ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۵۴

حمزة بن قاسم، مشهور به علوی و عباسی،

نام

حمزة بن قاسم، مكنى به «ابويعلى» از نوادگان قمر بنى‌هاشم حضرت عباس(ع) است كه نسبش با ۵ واسطه به وی مى‌رسد. حمزه به دليل انتساب به امام علی(ع) به «علوى» و به دليل انتسابش به حضرت عباس(ع) به «عباسى» شهرت دارد.[۱]

تبار

نجاشی، رجال‌نگار شیعه نسب وی را چنین بیان کرده است: حمزة بن قاسم بن على بن حمزة بن حسن بن عبيدالله بن ابى‌الفضل العباس(ع).[۲] حضرت عباس(ع) چند فرزند داشت؛ ولی نسل وی از عبيدالله گسترش يافت. عبيدالله فرزند لبابه، دانشمند و فرهيخته عصر خود بوده است. او دو فرزند به نام‌هاى عبدالله و حسن داشت كه نسلش از حسن ادامه يافت. حسن بن عبيدالله ۶٧ سال زندگى كرد. او را سرشاخه اصلى نوادگان حضرت عباس شمرده‌اند.[۳] عباس، عبيدالله، فضل، ابراهيم و حمزه از فرزندان اويند.[۴] حمزه، که جد حمزة‌ بن قاسم است، در عصر مأمون عباسى مى‌زيست و به شباهت با امام علی(ع) شهرت داشت. وی به دليل ازدواج با زينب، يكى از نوادگان عبدالله جعفر، زينبى نيز خوانده مى‌شد. برخی از نوادگان او، در فقه، حدیث یا شعر افراد برجسته‌ای بودند؛ مانند قاسم بن حمزه، ابو محمد علي بن حمزه،[۵] فضل بن محمد[۶] و محمد بن علی.[۷]

زیست‌نامه

حمزة بن قاسم، در سال‌های آغازین سده چهارم قمری می‌زیست. از آن رو كه از سعد بن عبدالله(م.٣٠١ق) روايت كرده و تَلعَكبرى (م.٣٨۵ق) نيز از او روايت كرده است.[۸]

توثیق

نجاشی(م.۴۵۰ق.) رجال‌نگار شیعه و علامه حلى (م.٧٢۶ق)، حمزة بن قاسم را ثقه، جلیل القدر، از اصحاب امامیه و کثیر الحدیث خوانده است.[۹] ابن‌داود حلى (ت.۶۴٧ق)،[۱۰] سيد مصطفى تفرشى (م.١٠۴۴ق) در «نقد الرجال»،[۱۱] حائرى مازندرانى (م.١٢١۶ق) در «منتهى المقال»،[۱۲] شيخ عباس قمى[۱۳] و سيد ابوالقاسم خويى (م.١۴١٣ق)[۱۴] نيز به بزرگى از وی ياد كرده‌اند.

تألیفات

کسانی که از جعفر بن محمد(ع) روایت کرده‌اند. این کتاب، کتابی رجالی است که نجاشی آن را نیکو شمرده است.

كتاب التوحيد، كتاب الزيارات والمناسك، كتاب الرد على محمد بن جعفر الاسدي.[۱۵]

پیوند به بیرون

پانوشت

  1. رجال الشيخ، الأبواب، ص۴٢۴؛ معجم رجال الحديث، ج٧، ص٢٩٠.
  2. رجال النجاشى، فهرست أسماء مصنفى الشيعة، ص ١۴٠.
  3. سلسله‌جنبان رادمردى (پژوهشى در اعقاب و بازماندگان حضرت عباس بن على (ع)) ، ص ٣۴.
  4. اعيان الشيعه، ج٢، ص١٢٨.
  5. رجال‌النجاشي، ص ٢٧٣.
  6. مقاتل الطالبيين، ص ٨٩.
  7. الذريعه الى تصانيف الشيعه، ج ۴، ص ۴٧٨.
  8. الذريعه الى تصانيف الشيعه، ج ۴، ص ۴٧٨.
  9. رجال النجاشی، ص۱۴۹؛ رجال العلامه الحلّى، ص ۵٣.
  10. رجال ابن داود، ص ١٣۴.
  11. نقد الرجال، ج ٢، ص ١۶٨.
  12. منتهى المقال فى أحوال الرجال، ج ٣، ص ١٣٩.
  13. منتهى الآمال، ج ١، ص ٣۵٧ - ٣۵٩.
  14. معجم رجال الحديث، ج ٧، ص ٢٩٠.
  15. رجال النجاشی، ص۱۴۹.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله فصلنامه فرهنگ زیارت، است.
  • اعيان الشيعه، امین عاملی،
  • الذريعه الى تصانيف الشيعه،
  • رجال الشيخ،
  • سلسله‌جنبان رادمردى، پژوهشى در اعقاب و بازماندگان حضرت عباس بن على (ع)، ابوالفضل هادى‌منش
  • معجم رجال الحديث،
  • مقاتل الطالبيين، اصفهانی
  • رجال العلامه الحلّى،
  • رجال ابن داود،
  • نقد الرجال،
  • منتهى المقال فى أحوال الرجال، ابوعلى حائرى،
  • منتهى الآمال، محدث قمى،
  • معجم رجال الحديث،