آیه ۱۲۶ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== شرح واژگان == | == شرح واژگان == | ||
واژه بلد به بخش محدودى از زمين گفته مى‌شود، خواه آباد باشد يا نباشد.<ref>المصباح المنير، ذیل واژه بلد؛ التحقيق فى كلمات القرآن، ذیل واژه بلد.</ref> این واژه در دیگر آیات قرآن نیز به همين معنا به كار رفته است، گاه به معنای زمین میت و غیر آباد<ref>سوره فاطر، آیه ۱۰.</ref> و گاه به معنای زمین آباد.<ref>سوره اعراف، آیه ۵٨.</ref> | |||
کلمه رزق يعنى انعام مخصوص و مستمرى كه به مقتضاى حال و مطابق نياز انجام مى‌شود، تا به وسيله آن زندگی تداوم يابد؛<ref>التحقيق فى كلمات القرآن، ذیل واژه رزق.</ref> كه هم در ماديات كاربرد دارد<ref group="یادداشت">مانند {{آیه|كُلُوا مِنْ طَيِّبٰاتِ مٰا رَزَقْنٰاكُمْ | |||
}}(سوره بقره، آیه ۵٧)</ref> و هم در معنويات.<ref group="یادداشت">مانند {{آیه|وَ الَّذِينَ هٰاجَرُوا فِي سَبِيلِ اللّٰهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ مٰاتُوا لَيَرْزُقَنَّهُمُ اللّٰهُ رِزْقاً حَسَناً | |||
}}(حج: 59)</ref> | |||
ثمرات جمع ثَمَره، و به معناى بَرْ و بارى است كه از درخت به دست مى‌آيد، خواه خوراكى باشد يا نباشد.<ref>المصباح المنير ذیل واژه ثمر؛ لسان العرب، ذیل واژه ثمر.</ref> | |||
متاع يعنى هر آن چيزى كه انسان به وسيله آن منتفع می‌گردد، مثل طعام، پارچه و لوازم منزل.<ref>صحاح‌اللغه، ذیل واژه متع؛ المصباح المنير ذیل واژه متع؛ لسان العرب، ذیل واژه متع.</ref> به گفته برخی از لغت‌شناسان، متاع چيز منفعت‌دارى است كه موجب لذت بردن باشد.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه متع.</ref> | |||
== چشم‌انداز == | == چشم‌انداز == | ||
| خط ۱۵: | خط ۲۴: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
'''التحقيق فى كلمات القرآن'''، حسن مصطفوى، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، ١٣۶٠ش. | |||
'''الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية'''، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق. | |||
{{برگرفتگی | '''المصباح المنير'''، احمد بن محمد فيومى، قم، دارالهجرة، دوم، ١۴١۴ق.{{برگرفتگی | ||
| پیش از لینک = کتاب | | پیش از لینک = کتاب | ||
| منبع = درسنامه تفسیر آیات حج، | | منبع = درسنامه تفسیر آیات حج، | ||
نسخهٔ ۲۷ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۰۵
متن و ترجمه
| ﴿ | وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ قَالَ وَمَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَى عَذَابِ النَّارِ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ و [یاد کنید] آن گاه که ابراهیم گفت: پروردگارا! این [مکان] را شهری امن قرار ده و اهلش را آنان که به خدا و روز قیامت ایمان آورده‌اند از هر نوع میوه و محصول روزی بخش. خدا فرمود: [دعایت را درباره مؤمنان اجابت کردم، ولی] هر که کفر ورزد بهره اندکی به او خواهم داد، سپس او را به عذاب آتش می‌کشانم و آن بد بازگشت‌گاهی است. |
﴾ |
شرح واژگان
واژه بلد به بخش محدودى از زمين گفته مى‌شود، خواه آباد باشد يا نباشد.[۱] این واژه در دیگر آیات قرآن نیز به همين معنا به كار رفته است، گاه به معنای زمین میت و غیر آباد[۲] و گاه به معنای زمین آباد.[۳]
کلمه رزق يعنى انعام مخصوص و مستمرى كه به مقتضاى حال و مطابق نياز انجام مى‌شود، تا به وسيله آن زندگی تداوم يابد؛[۴] كه هم در ماديات كاربرد دارد[یادداشت ۱] و هم در معنويات.[یادداشت ۲]
ثمرات جمع ثَمَره، و به معناى بَرْ و بارى است كه از درخت به دست مى‌آيد، خواه خوراكى باشد يا نباشد.[۵]
متاع يعنى هر آن چيزى كه انسان به وسيله آن منتفع می‌گردد، مثل طعام، پارچه و لوازم منزل.[۶] به گفته برخی از لغت‌شناسان، متاع چيز منفعت‌دارى است كه موجب لذت بردن باشد.[۷]
چشم‌انداز
محتوا
پانویس
- ↑ المصباح المنير، ذیل واژه بلد؛ التحقيق فى كلمات القرآن، ذیل واژه بلد.
- ↑ سوره فاطر، آیه ۱۰.
- ↑ سوره اعراف، آیه ۵٨.
- ↑ التحقيق فى كلمات القرآن، ذیل واژه رزق.
- ↑ المصباح المنير ذیل واژه ثمر؛ لسان العرب، ذیل واژه ثمر.
- ↑ صحاح‌اللغه، ذیل واژه متع؛ المصباح المنير ذیل واژه متع؛ لسان العرب، ذیل واژه متع.
- ↑ التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه متع.
منابع
التحقيق فى كلمات القرآن، حسن مصطفوى، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، ١٣۶٠ش.
الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق.
المصباح المنير، احمد بن محمد فيومى، قم، دارالهجرة، دوم، ١۴١۴ق.