زیارت اربعین: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[تیر]]|روز=[[۲۷]]|سال=[[۱۴۰۰]]|کاربر=Ahmad }} | {{در دست ویرایش|ماه=[[تیر]]|روز=[[۲۷]]|سال=[[۱۴۰۰]]|کاربر=Ahmad }} | ||
زیارت اربعین، به زیارت امام حسین در روز اربعین (بیستم صفر) گفته می‌شود. در برخی از روایات به زیارت امام حسین در این روز سفارش شده است. در روایتی از امام حسن عسکری(ع)، زیارت اربعین یکی از نشانه های مؤمن بیان شده است. از امام صادق(ع) هم زیارتنامه‌ای برای زیارت امام حسین(ع) در این روز نقل شده است که به زیارتنامه اربعین مشهور است. | |||
شیعیان از زمان ائمه این روز را مهم می‌شمارند و برای زیارت امام حسین راهی کربلا می‌شوند. زیارت با پایده پیاده در این روز نیز بسیار مورد توجه شیعیان است.<br /> | |||
==فضیلت زیارت اربعین== | ==فضیلت زیارت اربعین== | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۶: | ||
[[ویژه:رده‌ها|رده‌ها]]</ref><br /> | [[ویژه:رده‌ها|رده‌ها]]</ref><br /> | ||
==جابر بن عبدالله انصاری، نخستین زائر اربعین== | ==جابر بن عبدالله انصاری، نخستین زائر اربعین== | ||
بر اساس برخی منابع، نخستین زائران اربعین امام حسین(ع)، [[جابر بن عبدالله انصاری]]، صحابی پیامبر(ص) و عطیه عوفی بوده‌اند. عطیه عوفی ماجرای این زیارت را چنین بیان کرده است: «به همراه جابر بن عبدالله انصاری، به منظور زیارت قبر امام حسین(ع)، وارد کربلا شدیم. جابر نزدیک شریعه فرات رفت. غسل کرد و لباس‌های نیکو پوشید... . سپس [با پای پیاده] به طرف قبر مطهر، حرکت کردیم. جابر هیچ قدمی برنمی‌داشت، مگر اینکه ذکر خدا می‌گفت تا نزدیک قبر رسیدیم. سپس به من گفت: «مرا به قبر برسان». من دست او را روی قبر گذاشتم. جابر روی قبر افتاد و غش کرد. من مقداری آب به صورتش پاشیدم. وقتی به هوش آمد، سه بار گفت: «یا حسین». سپس گفت: «حَبِیبٌ لَا یُجِیبُ حَبِیبَه»؛ «ای دوست، چرا جواب دوستت را نمی‌دهی؟» بعد به خودش گفت: «چگونه می‌توانی جواب دهی، درحالی‌که رگ‌های گلوی تو را بریده‌اند و بین سر و بدنت جدایی افتاده است. شهادت می‌دهم که تو فرزند خاتم‌النبیین و سیدالمؤمنین... و پنجمین فرد از اصحاب کساء هستی... درود و سلام و رضوان الهی بر تو باد....»<ref>''مصباح المتهجد،'' ج2، ص787، ''بشارة المصطفی''، ص74؛ ''بحار الانوار''، ج65، ص130. </ref> | بر اساس برخی منابع، نخستین زائران اربعین امام حسین(ع)، [[جابر بن عبدالله انصاری]]، صحابی پیامبر(ص) و عطیه عوفی بوده‌اند. عطیه عوفی ماجرای این زیارت را چنین بیان کرده است: | ||
«به همراه جابر بن عبدالله انصاری، به منظور زیارت قبر امام حسین(ع)، وارد کربلا شدیم. جابر نزدیک شریعه فرات رفت. غسل کرد و لباس‌های نیکو پوشید... . سپس [با پای پیاده] به طرف قبر مطهر، حرکت کردیم. جابر هیچ قدمی برنمی‌داشت، مگر اینکه ذکر خدا می‌گفت تا نزدیک قبر رسیدیم. سپس به من گفت: «مرا به قبر برسان». من دست او را روی قبر گذاشتم. جابر روی قبر افتاد و غش کرد. من مقداری آب به صورتش پاشیدم. وقتی به هوش آمد، سه بار گفت: «یا حسین». سپس گفت: «حَبِیبٌ لَا یُجِیبُ حَبِیبَه»؛ «ای دوست، چرا جواب دوستت را نمی‌دهی؟» بعد به خودش گفت: «چگونه می‌توانی جواب دهی، درحالی‌که رگ‌های گلوی تو را بریده‌اند و بین سر و بدنت جدایی افتاده است. شهادت می‌دهم که تو فرزند خاتم‌النبیین و سیدالمؤمنین... و پنجمین فرد از اصحاب کساء هستی... درود و سلام و رضوان الهی بر تو باد....»<ref>''مصباح المتهجد،'' ج2، ص787، ''بشارة المصطفی''، ص74؛ ''بحار الانوار''، ج65، ص130. </ref> | |||
==پیاده‌روی در زیارت اربعین== | ==پیاده‌روی در زیارت اربعین== | ||
در منابع روایی شیعه، بابی مخصوص استحباب پیاده‌روی برای زیارت امام حسین ع وجود دارد؛ از جمله حُرِّ عامِلی در ''وسائل‌الشیعة'' شش روایت را در یک باب گرد آورده است.<ref>''وسائل الشیعة''، ج14، ص439. </ref> محدث نوری نیز در کتاب ''مستدرک الوسائل''، بخشی را به این موضوع اختصاص داده و دو روایت نقل کرده است.<ref>مستدرک الوسائل، ج10، ص262.</ref> بر پایه روایتی از کامل‌الزیارات، کسی که پیاده به زیارت امام حسین می‌رود، به‌ازای هر گام، ثوابی برای او نوشته می‌شود و گناهی از او بخشوده می‌شود و درجه‌ای بر درجاتش افزوده می‌شود.<ref>''کامل الزیارات''، ص134. </ref> | در منابع روایی شیعه، بابی مخصوص استحباب پیاده‌روی برای زیارت امام حسین ع وجود دارد؛ از جمله حُرِّ عامِلی در ''وسائل‌الشیعة'' شش روایت را در یک باب گرد آورده است.<ref>''وسائل الشیعة''، ج14، ص439. </ref> محدث نوری نیز در کتاب ''مستدرک الوسائل''، بخشی را به این موضوع اختصاص داده و دو روایت نقل کرده است.<ref>مستدرک الوسائل، ج10، ص262.</ref> بر پایه روایتی از کامل‌الزیارات، کسی که پیاده به زیارت امام حسین می‌رود، به‌ازای هر گام، ثوابی برای او نوشته می‌شود و گناهی از او بخشوده می‌شود و درجه‌ای بر درجاتش افزوده می‌شود.<ref>''کامل الزیارات''، ص134. </ref> | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۰۳
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Ahmad در تاریخ ۲۷ تیر ۱۴۰۰ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
زیارت اربعین، به زیارت امام حسین در روز اربعین (بیستم صفر) گفته می‌شود. در برخی از روایات به زیارت امام حسین در این روز سفارش شده است. در روایتی از امام حسن عسکری(ع)، زیارت اربعین یکی از نشانه های مؤمن بیان شده است. از امام صادق(ع) هم زیارتنامه‌ای برای زیارت امام حسین(ع) در این روز نقل شده است که به زیارتنامه اربعین مشهور است.
شیعیان از زمان ائمه این روز را مهم می‌شمارند و برای زیارت امام حسین راهی کربلا می‌شوند. زیارت با پایده پیاده در این روز نیز بسیار مورد توجه شیعیان است.
فضیلت زیارت اربعین
اربعین حسینی (بیستم صفر) به معنای چهلمین روز شهادت امام حسین(ع) است. در روایتی از امام صادق(ع)، به زیارت امام حسین در این روز، سفارش و زیارتنامه‌ای بیان شده است.[۱]
امام حسن عسکری(ع) زیارت اربعین را از نشانه‌های مؤمن دانسته است.[۲] شیخ طوسی در کتاب مصباح المتهجد، با استناد به این روایت، نوشته است: «زیارت امام حسین(ع) در این روز مستحب است و آن، همان زیارت اربعین است.»[۳]
پس از شیخ طوسی، بسیاری از علما نیز به استناد این دو روایت، قائل به استحباب و فضیلت زیارت اربعین شده‌اند.[۴]
جابر بن عبدالله انصاری، نخستین زائر اربعین
بر اساس برخی منابع، نخستین زائران اربعین امام حسین(ع)، جابر بن عبدالله انصاری، صحابی پیامبر(ص) و عطیه عوفی بوده‌اند. عطیه عوفی ماجرای این زیارت را چنین بیان کرده است:
«به همراه جابر بن عبدالله انصاری، به منظور زیارت قبر امام حسین(ع)، وارد کربلا شدیم. جابر نزدیک شریعه فرات رفت. غسل کرد و لباس‌های نیکو پوشید... . سپس [با پای پیاده] به طرف قبر مطهر، حرکت کردیم. جابر هیچ قدمی برنمی‌داشت، مگر اینکه ذکر خدا می‌گفت تا نزدیک قبر رسیدیم. سپس به من گفت: «مرا به قبر برسان». من دست او را روی قبر گذاشتم. جابر روی قبر افتاد و غش کرد. من مقداری آب به صورتش پاشیدم. وقتی به هوش آمد، سه بار گفت: «یا حسین». سپس گفت: «حَبِیبٌ لَا یُجِیبُ حَبِیبَه»؛ «ای دوست، چرا جواب دوستت را نمی‌دهی؟» بعد به خودش گفت: «چگونه می‌توانی جواب دهی، درحالی‌که رگ‌های گلوی تو را بریده‌اند و بین سر و بدنت جدایی افتاده است. شهادت می‌دهم که تو فرزند خاتم‌النبیین و سیدالمؤمنین... و پنجمین فرد از اصحاب کساء هستی... درود و سلام و رضوان الهی بر تو باد....»[۵]
پیاده‌روی در زیارت اربعین
در منابع روایی شیعه، بابی مخصوص استحباب پیاده‌روی برای زیارت امام حسین ع وجود دارد؛ از جمله حُرِّ عامِلی در وسائل‌الشیعة شش روایت را در یک باب گرد آورده است.[۶] محدث نوری نیز در کتاب مستدرک الوسائل، بخشی را به این موضوع اختصاص داده و دو روایت نقل کرده است.[۷] بر پایه روایتی از کامل‌الزیارات، کسی که پیاده به زیارت امام حسین می‌رود، به‌ازای هر گام، ثوابی برای او نوشته می‌شود و گناهی از او بخشوده می‌شود و درجه‌ای بر درجاتش افزوده می‌شود.[۸]
شیعیان به ویژه شیعیان عراق از زمان ائمه، همواره در برخی از مناسبت‌های سال، خصوصاً اربعین، با پای پیاده عازم زیارت امام حسین(ع) می‌شده‌اند.[۹]
متن زیارتنامه اربعین
پانویس
- ↑ مصباح المتهجد، ص788؛ تهذیب الاحکام، ج6، ص113.
- ↑ تهذیب الأحکام، ج6، ص52
- ↑ مصباح المتهجد، ج2، ص788. این روایت در تهذیب الأحکام، ج6، ص52 نیز آمده است.
- ↑ مناقب آل أبی طالب، ج4، ص77؛ اقبال الاعمال، ج2، ص589؛ اقبال الاعمال، ج2، ص589. رده‌ها رده‌ها
- ↑ مصباح المتهجد، ج2، ص787، بشارة المصطفی، ص74؛ بحار الانوار، ج65، ص130.
- ↑ وسائل الشیعة، ج14، ص439.
- ↑ مستدرک الوسائل، ج10، ص262.
- ↑ کامل الزیارات، ص134.
- ↑ قاضی طباطبایی، تحقیق درباره اول اربعین حضرت سیدالشهدا7، ص1 و 2.
منابع
{{برگرفتگی | پیش از لینک = کتاب | منبع = پیاده روی اربعین، فرصت ها، آسیب ها و توصیه ها. | پس از لینک = حافظ نجفی، مشعر ، قم ۱۳۹۸ ش