فسوق (فتاوای مراجع): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مقاله فقهی۲
{{مقاله فقهی۲
| فسوق|فسوق}}
| فسوق|فسوق}}
{{جعبه اطلاعات اعمال
| عنوان =فسوق (فتوای مراجع)
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| فیلم =
| توضیح فیلم =
| دسته = [[محرمات احرام]]
| مربوط به آیین = [[احرام]] در [[عمره]] و [[حج]]
| مکان = [[حرم مکی]]
| زمان = هنگام احرام
| عمل قبلی =
| عمل بعدی =
| حکم = حرام است
| کفاره = ندارد
| پیامد فقهی = ندارد
| ثواب =
| آداب وابسته =
| فلسفه و اسرار =
| منشاء و تاریخچه =
| مکان‌های وابسته =
| اشیای وابسته =
| ذکرهای وابسته =
| دعاهای وابسته =
| مفاهیم فقهی وابسته = [[محرمات احرام]]
| احکام فقهی وابسته =
| صفحه فتواهای مراجع =
| جستارهای وابسته = [[فسوق]]
}}
{{سخ}}
{{سخ}}
{| class="wikitable" style="text-align: right; background-color:#F1F9DC; width:80%; border-radius:4px; align:center !important; margin:auto
{| class="wikitable" style="text-align: right; background-color:#F1F9DC; width:80%; border-radius:4px; align:center !important; margin:auto
! فتوای مراجع درباره فسوق<ref> برگرفته از کتاب مناسک حج، ص ۲۰۹</ref>
! فتوای مراجع درباره فسوق
|-style="background:#e7ebfb;"
|-style="background:#e7ebfb;"
| '''امام خمینی:''' [مسئله شماره ۳۷۲] فسوق اختصاص به دروغ گفتن ندارد{{توضیح مساله|۳۷۲|
| '''امام خمینی:''' [مسئله شماره ۳۷۲] فسوق اختصاص به دروغ گفتن ندارد{{توضیح مساله|۳۷۲|
* '''آیة الله بهجت''': اظهر مقید بودن دروغ گفتن و دشنام دادن و مفاخرت است به آنکه بر غیر مُحرم حرام باشند.
* '''بهجت''': اظهر مقید بودن دروغ گفتن و دشنام دادن و مفاخرت است به آنکه بر غیر مُحرم حرام باشند.
*  
*  
* '''آیة الله سبحانی''': مقصود از آن سه چیز است: دروغ گفتن، دشنام دادن، فخرفروشی بر یکدیگر، لذا اینکه دیده شده گاهی به زبان جدّ یا شوخی، انسانی، مردم شهری یا قبیلهای یا ایل و عشیره‌ای یا لهجهای را با تمسخر یاد می‌کنند یا بر آنها مفاخره می‌کنند این عمل فی‌نفسه حرام و در حال احرام حرمتش مؤکد است.
* '''سبحانی''': مقصود از آن سه چیز است: دروغ گفتن، دشنام دادن، فخرفروشی بر یکدیگر، لذا اینکه دیده شده گاهی به زبان جدّ یا شوخی، انسانی، مردم شهری یا قبیلهای یا ایل و عشیره‌ای یا لهجهای را با تمسخر یاد می‌کنند یا بر آنها مفاخره می‌کنند این عمل فی‌نفسه حرام و در حال احرام حرمتش مؤکد است.
}}
}}
بلکه فحش دادن و فخر{{توضیح مساله|۳۷۲|
بلکه فحش دادن و فخر{{توضیح مساله|۳۷۲|
* '''آیة الله تبریزی''': فخر کردن بر دیگران، اگر برای اثبات فضیلت و برتری برای خود باشد که توهین دیگری را دربرداشته باشد، این عمل فی‌نفسه حرام است.
* '''تبریزی''': فخر کردن بر دیگران، اگر برای اثبات فضیلت و برتری برای خود باشد که توهین دیگری را دربرداشته باشد، این عمل فی‌نفسه حرام است.
*  
*  
* '''آیة الله خویی''': مراد از فسوق در آیه مبارکه {فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِی الْحَجِّ} دروغ و دشنام است و فخر کردنِ حرام هم ملحق به فسوق است، فخر، در صورتی که مستلزم اهانت به دیگران نباشد، حرام نیست.
* '''خویی''': مراد از فسوق در آیه مبارکه {فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِی الْحَجِّ} دروغ و دشنام است و فخر کردنِ حرام هم ملحق به فسوق است، فخر، در صورتی که مستلزم اهانت به دیگران نباشد، حرام نیست.
*  
*  
* '''آیة الله سیستانی''': فخر کردن اگر مستلزم اهانت و تحقیر مؤمن باشد همیشه حرام است و در حال احرام حرمتش مؤکد است و اگر چنین نباشد اشکالی ندارد حتی در حال احرام.
* '''سیستانی''': فخر کردن اگر مستلزم اهانت و تحقیر مؤمن باشد همیشه حرام است و در حال احرام حرمتش مؤکد است و اگر چنین نباشد اشکالی ندارد حتی در حال احرام.
*  
*  
* '''آیة الله فاضل''': خواه موجب نقص دیگران باشد یا نباشد.
* '''فاضل''': خواه موجب نقص دیگران باشد یا نباشد.
*  
*  
* '''آیة الله مکارم''': بنا بر احتیاط واجب فخرفروشی نیز از فسوق است.
* '''مکارم''': بنا بر احتیاط واجب فخرفروشی نیز از فسوق است.
}}
}}
به دیگران کردن نیز فسوق است و از برای فسوق کفاره نیست، فقط باید استغفار کند و مستحب است چیزی کفاره بدهد و اگر گاو ذبح کند بهتر است.
به دیگران کردن نیز فسوق است و از برای فسوق کفاره نیست، فقط باید استغفار کند و مستحب است چیزی کفاره بدهد و اگر گاو ذبح کند بهتر است.
خط ۵۹: خط ۲۹:


{{پانویس}}
{{پانویس}}
==منبع==
{{برگرفتگی
| پیش از لینک =
| منبع = صفحه 209 کتاب مناسک حج مطابق با فتاوای امام خمینی(ره) و مراجع معظم تقلید
| لینک = https://wikihaj.com/index.php?title=پرونده%3Aمناسک_حج_چاپ_۱۳۹۷.pdf&page=209
| توضیحات منبع = تهیه و تنظیم در [[پژوهشکده حج و زیارت]]، منتشر شده به سال ۱۳۹۷،
}}
==مقاله‌های مرتبط==
==مقاله‌های مرتبط==
* [[فسوق]]
* [[فسوق]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۱۶

مقاله توصیفی فقهی این صفحه شامل فتوای مراجع تقلید درباره احکام فسوق است. برای آشنایی بیشتر با این مفهوم نگاه کنید به مقاله فسوق.


فتوای مراجع درباره فسوق
امام خمینی: [مسئله شماره ۳۷۲] فسوق اختصاص به دروغ گفتن ندارد[م۳۷۲ ۱]

بلکه فحش دادن و فخر[م۳۷۲ ۲] به دیگران کردن نیز فسوق است و از برای فسوق کفاره نیست، فقط باید استغفار کند و مستحب است چیزی کفاره بدهد و اگر گاو ذبح کند بهتر است.

  1. ↑
    • بهجت: اظهر مقید بودن دروغ گفتن و دشنام دادن و مفاخرت است به آنکه بر غیر مُحرم حرام باشند.
    • سبحانی: مقصود از آن سه چیز است: دروغ گفتن، دشنام دادن، فخرفروشی بر یکدیگر، لذا اینکه دیده شده گاهی به زبان جدّ یا شوخی، انسانی، مردم شهری یا قبیلهای یا ایل و عشیره‌ای یا لهجهای را با تمسخر یاد می‌کنند یا بر آنها مفاخره می‌کنند این عمل فی‌نفسه حرام و در حال احرام حرمتش مؤکد است.
  2. ↑
    • تبریزی: فخر کردن بر دیگران، اگر برای اثبات فضیلت و برتری برای خود باشد که توهین دیگری را دربرداشته باشد، این عمل فی‌نفسه حرام است.
    • خویی: مراد از فسوق در آیه مبارکه {فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِی الْحَجِّ} دروغ و دشنام است و فخر کردنِ حرام هم ملحق به فسوق است، فخر، در صورتی که مستلزم اهانت به دیگران نباشد، حرام نیست.
    • سیستانی: فخر کردن اگر مستلزم اهانت و تحقیر مؤمن باشد همیشه حرام است و در حال احرام حرمتش مؤکد است و اگر چنین نباشد اشکالی ندارد حتی در حال احرام.
    • فاضل: خواه موجب نقص دیگران باشد یا نباشد.
    • مکارم: بنا بر احتیاط واجب فخرفروشی نیز از فسوق است.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این مقاله برگرفته از صفحه 209 کتاب مناسک حج مطابق با فتاوای امام خمینی(ره) و مراجع معظم تقلید تهیه و تنظیم در پژوهشکده حج و زیارت، منتشر شده به سال ۱۳۹۷، است.

مقاله‌های مرتبط[ویرایش | ویرایش مبدأ]

برگرفته از «https://wikihaj.com/index.php?title=فسوق_(فتاوای_مراجع)&oldid=50474»