سامراء: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۴۸:

درباره ریشه تاریخی نام سامرا، گفته‏‌اند که این واژه، در اصل یک نام آرامی است که همانند سایر نام‏‌های آرامی، نظیر [[کربلا]]، [[عکبرا]] و [[حرورا|حَرَورا]]، با الف مقصوره (بدون همزه) نگاشته می‏‌شود. به عقیده هرزفلد، این کلمه، تحریف نام آشوری این منطقه، یعنی «سرمارتا» است که در کتیبه‏‌های دوره آشوری، ذکر شده است.<ref>الموسوعة التاريخية الجغرافية، ج12، ص145 و 146.</ref>

بر اساس برخی اقوال عامیانه رایج در دوره اسلامی، بنیان سامرا به [[سام]]، فرزند [[حضرت نوح (علیه‌السّلام)]]، نسبت داده شده است.<ref>معجم البلدان، ج3، ص174.</ref> پس از ~~تاسیس~~ شهر اسلامی سامرا در دوره‏ [[بنی‏‌‌عباس]]، این شهر به نام «سُرَّ مَن رای» نامیده شد و تا مدت‏ها بدین نام مشهور بود.

بر اساس برخی اقوال عامیانه رایج در دوره اسلامی، بنیان سامرا به [[سام]]، فرزند [[حضرت نوح (علیه‌السّلام)]]، نسبت داده شده است.<ref>معجم البلدان، ج3، ص174.</ref> پس از تأسیس شهر اسلامی سامرا در دوره‏ [[بنی‏‌‌عباس]]، این شهر به نام «سُرَّ مَن رای» نامیده شد و تا مدت‏ها بدین نام مشهور بود.

در این‏‌باره نقل کرده‌‏اند زمانی که [[معتصم عباسی]]، از نام این منطقه (سامرا) آگاه شد، آن را «سرّ من رای» نامید.<ref>دایرة المعارف الاسلامیة الشیعیة، ج13، ص147.</ref> اما برخی، لفظ سامرا را تحریف نام دوره اسلامی آن می‏‌دانند.<ref>معجم البلدان، ج3، ص173.</ref> با این حال تقریباً مسلم است که واژه سامرا، ریشه در نام‏‌های کهنی دارد که مدت‏‌ها پیش از اسلام، بر این منطقه اطلاق می‏‌شده است.

خط ۶۰:

==دوران افول==

پس از اینها، [[معتضد عباسی]]، پایتخت خلافت را به [[بغداد]] بازگرداند و این شهر را رها کرد. از آن پس، سامرا پس از گذشت حدود نیم قرن از زمان ~~تاسیس~~ آن، به یک‏باره اهمیت خود را از دست داد و به تدریج، رو به ویرانی نهاد.

پس از اینها، [[معتضد عباسی]]، پایتخت خلافت را به [[بغداد]] بازگرداند و این شهر را رها کرد. از آن پس، سامرا پس از گذشت حدود نیم قرن از زمان تأسیس آن، به یک‏باره اهمیت خود را از دست داد و به تدریج، رو به ویرانی نهاد.

از نوشته[[یاقوت حموی]]‏ درباره وضعیت سامرا در اوایل قرن هفتم هجری، چنین برمی‌‏آید که در زمان وی، از این شهر، جز آستان سامرا و نیز محله دیگری به نام «کرخ سامرا»، در مسافت دوری از آن، چیز دیگری باقی نمانده بود؛ تا جایی‏‌که دیدن ویرانه‏‌های آن، وحشت را به دل بیننده، وارد می‏‌کرد.<ref>معجم البلدان، ج3، ص176.</ref>

@@ خط ۴۸: / خط ۴۸: @@
 درباره ریشه تاریخی نام سامرا، گفته‏‌اند که این واژه، در اصل یک نام آرامی است که همانند سایر نام‏‌های آرامی، نظیر [[کربلا]]، [[عکبرا]] و [[حرورا|حَرَورا]]، با الف مقصوره (بدون همزه) نگاشته می‏‌شود. به عقیده هرزفلد، این کلمه، تحریف نام آشوری این منطقه، یعنی «سرمارتا» است که در کتیبه‏‌های دوره آشوری، ذکر شده است.<ref>الموسوعة التاريخية الجغرافية، ج12، ص145 و 146.</ref>
-بر اساس برخی اقوال عامیانه رایج در دوره اسلامی، بنیان سامرا به [[سام]]، فرزند [[حضرت نوح (علیه‌السّلام)]]، نسبت داده شده است.<ref>معجم البلدان، ج3، ص174.</ref> پس از تاسیس شهر اسلامی سامرا در دوره‏ [[بنی‏‌‌عباس]]، این شهر به نام «سُرَّ مَن رای» نامیده شد و تا مدت‏ها بدین نام مشهور بود.
+بر اساس برخی اقوال عامیانه رایج در دوره اسلامی، بنیان سامرا به [[سام]]، فرزند [[حضرت نوح (علیه‌السّلام)]]، نسبت داده شده است.<ref>معجم البلدان، ج3، ص174.</ref> پس از تأسیس شهر اسلامی سامرا در دوره‏ [[بنی‏‌‌عباس]]، این شهر به نام «سُرَّ مَن رای» نامیده شد و تا مدت‏ها بدین نام مشهور بود.
 در این‏‌باره نقل کرده‌‏اند زمانی که [[معتصم عباسی]]، از نام این منطقه (سامرا) آگاه شد، آن را «سرّ من رای» نامید.<ref>دایرة المعارف الاسلامیة الشیعیة، ج13، ص147.</ref> اما برخی، لفظ سامرا را تحریف نام دوره اسلامی آن می‏‌دانند.<ref>معجم البلدان، ج3، ص173.</ref> با این حال تقریباً مسلم است که واژه سامرا، ریشه در نام‏‌های کهنی دارد که مدت‏‌ها پیش از اسلام، بر این منطقه اطلاق می‏‌شده است.
@@ خط ۶۰: / خط ۶۰: @@
 ==دوران افول==
-پس از اینها، [[معتضد عباسی]]، پایتخت خلافت را به [[بغداد]] بازگرداند و این شهر را رها کرد. از آن پس، سامرا پس از گذشت حدود نیم قرن از زمان تاسیس آن، به یک‏باره اهمیت خود را از دست داد و به تدریج، رو به ویرانی نهاد.
+پس از اینها، [[معتضد عباسی]]، پایتخت خلافت را به [[بغداد]] بازگرداند و این شهر را رها کرد. از آن پس، سامرا پس از گذشت حدود نیم قرن از زمان تأسیس آن، به یک‏باره اهمیت خود را از دست داد و به تدریج، رو به ویرانی نهاد.
 از نوشته[[یاقوت حموی]]‏ درباره وضعیت سامرا در اوایل قرن هفتم هجری، چنین برمی‌‏آید که در زمان وی، از این شهر، جز آستان سامرا و نیز محله دیگری به نام «کرخ سامرا»، در مسافت دوری از آن، چیز دیگری باقی نمانده بود؛ تا جایی‏‌که دیدن ویرانه‏‌های آن، وحشت را به دل بیننده، وارد می‏‌کرد.<ref>معجم البلدان، ج3، ص176.</ref>