مستعربه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مستعربه'''، اصطلاحی نسب‌شناختی به معنای گروهی از عرب‌ها است که در اصل عرب نبوده‌اند و بعدا با مهاجرت به [[جزیرةالعرب|جزیرةالعرب]] به زبان عربی سخن گفته و عرب شده‌اند. | '''مستعربه'''، اصطلاحی نسب‌شناختی به معنای گروهی از عرب‌ها است که در اصل عرب نبوده‌اند و بعدا با مهاجرت به [[جزیرةالعرب|جزیرةالعرب]] به زبان عربی سخن گفته و عرب شده‌اند. | ||
==تعریف== | ==تعریف== | ||
نسب‌شناسان مسلمان، [[قوم عرب]] را به دو دسته تقسیم می‌کنند: [[عرب عاربه]] و عرب مستعربه. عرب عاربه عرب‌های اصیل هستند یعنی اقوامی که زبان عربی داشتند اما عرب مستعربه اقوامی هستند که ابتدا عرب نبودند و بعدا عرب شدند. در این کاربرد عاربه به معنای اصیل در عروبیت است.<ref>نهایه الارب، ص19</ref> | نسب‌شناسان مسلمان، [[قوم عرب]] را به دو دسته تقسیم می‌کنند: [[عرب عاربه]] و عرب مستعربه. عرب عاربه عرب‌های اصیل هستند یعنی اقوامی که زبان عربی داشتند اما عرب مستعربه اقوامی هستند که ابتدا عرب نبودند و بعدا عرب شدند. در این کاربرد عاربه به معنای اصیل در عروبیت است.<ref>نهایه الارب، ص19</ref>مستعربه (مصدر استعراب) نیز به معنای کسی است که عرب نبوده و بعد عرب شود. | ||
درباره اینکه کدام عرب‌ها عاربه بوده‌اند اختلاف نظر وجود دارد. برخی گفته اند که عرب عاربه عبارتند از اقوامی مانند [[عاد]] و [[ثمود]] و طسم و جدیس و امیم و عبیل و [[عمالقه]] و عبد ضخم و جرهم اولی و عرب‌های مستعربه، [[بنی قحطان]] و بنی اسماعیل هستند که زبانشان قبل از مهاجرت به [[جزیرةالعرب]] سریانی یا عبرانی بود. قحطانی‌ها عربی را از باقی مانده عرب‌های عاربه که در زمان آن‌ها وجود داشتند یاد گرفتند و بنی اسماعیل عربی را از جرهمیان یاد گرفتند.<ref>نهایه الارب، ۱۸، ص472</ref> | درباره اینکه کدام عرب‌ها عاربه بوده‌اند اختلاف نظر وجود دارد. برخی گفته اند که عرب عاربه عبارتند از اقوامی مانند [[عاد]] و [[ثمود]] و طسم و جدیس و امیم و عبیل و [[عمالقه]] و عبد ضخم و جرهم اولی و عرب‌های مستعربه، [[بنی قحطان]] و بنی اسماعیل هستند که زبانشان قبل از مهاجرت به [[جزیرةالعرب]] سریانی یا عبرانی بود. قحطانی‌ها عربی را از باقی مانده عرب‌های عاربه که در زمان آن‌ها وجود داشتند یاد گرفتند و بنی اسماعیل عربی را از جرهمیان یاد گرفتند.<ref>نهایه الارب، ۱۸، ص472</ref> | ||
گروه دیگری از منابع، عرب عاربه را [[عرب قحطانی]] و عرب مستعربه را نسل حضرت اسماعیل می‌دانند .<ref>نهایه الارب، ص19</ref>در این تعریف مستعربه در واقع عرب حجاز اند که نسل اسماعیل اند. | گروه دیگری از منابع، عرب عاربه را [[عرب قحطانی]] و عرب مستعربه را نسل حضرت اسماعیل می‌دانند .<ref>نهایه الارب، ص19</ref>در این تعریف مستعربه در واقع عرب حجاز اند که نسل اسماعیل اند.<ref>السیرة النبویه، ابن کثیر، ج۱، ص 3</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۰۵
مستعربه، اصطلاحی نسب‌شناختی به معنای گروهی از عرب‌ها است که در اصل عرب نبوده‌اند و بعدا با مهاجرت به جزیرةالعرب به زبان عربی سخن گفته و عرب شده‌اند.
تعریف
نسب‌شناسان مسلمان، قوم عرب را به دو دسته تقسیم می‌کنند: عرب عاربه و عرب مستعربه. عرب عاربه عرب‌های اصیل هستند یعنی اقوامی که زبان عربی داشتند اما عرب مستعربه اقوامی هستند که ابتدا عرب نبودند و بعدا عرب شدند. در این کاربرد عاربه به معنای اصیل در عروبیت است.[۱]مستعربه (مصدر استعراب) نیز به معنای کسی است که عرب نبوده و بعد عرب شود.
درباره اینکه کدام عرب‌ها عاربه بوده‌اند اختلاف نظر وجود دارد. برخی گفته اند که عرب عاربه عبارتند از اقوامی مانند عاد و ثمود و طسم و جدیس و امیم و عبیل و عمالقه و عبد ضخم و جرهم اولی و عرب‌های مستعربه، بنی قحطان و بنی اسماعیل هستند که زبانشان قبل از مهاجرت به جزیرةالعرب سریانی یا عبرانی بود. قحطانی‌ها عربی را از باقی مانده عرب‌های عاربه که در زمان آن‌ها وجود داشتند یاد گرفتند و بنی اسماعیل عربی را از جرهمیان یاد گرفتند.[۲]
گروه دیگری از منابع، عرب عاربه را عرب قحطانی و عرب مستعربه را نسل حضرت اسماعیل می‌دانند .[۳]در این تعریف مستعربه در واقع عرب حجاز اند که نسل اسماعیل اند.[۴]