کاربر:Mo.ali.rezapour/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۱۹

نماز عملی عبادی در اسلام است که مانند نمازهای یومیه واجب و در بعضی اوقات به صورت مستحب است. نماز (نمازهای یومیه) در آیات و روایات از جایگاهی بی نظیر برخوردار است.

نمازهای یومیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نماز از اعمال با اهمیت عبادی در اسلام شمرده میشود. این اهمیت و فضائل به نمازهای روزانه اطلاق میشود که بر مسلمانان واجب در پنج نوبت در روز آن را بخوانند. نمازهای یَومیّه به نمازهای پنج‌گانه صبح، ظهر، عصر، مغرب و عشاء گفته می‌شود که مُکَلّف باید هر روز آنها را به‌جا آورد. نمازهای یومیه از مهم‌ترین اعمال عبادی مسلمانان هستند که هر روز در ۵ وقت، با احکام و شرایط خاصی به‌جا آورده می‌شود.

نماز تحیت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نماز تَحیّت نمازی دو رکعتی است که مستحب است در هنگام ورود به مسجدها^[۱] از جمله مسجد‌النبی و سایر مسجدهای مکه و مدینه خوانده شود.^[۲] این نماز شیوه خاصی ندارد و مانند نماز صبح خوانده می‌شود.^[۳] در روایات به این نماز توصیه شده و از آن به عنوان حق مسجد یاد شده است.^[۴]

نماز زیارت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نماز زیارت نمازی مستحبی است که هنگام زیارت معصومان و امامزادگان غیر معصوم خوانده می‌شود.^[۵] حداقل تعداد رکعات نماز زیارت، دو رکعت است و هرچه بیشتر خوانده شود از فضیلت بیشتری برخوردار است.^[۶]

نماز طواف[ویرایش | ویرایش مبدأ]

...

نماز تراویح[ویرایش | ویرایش مبدأ]

تراویح نافله‌های ماه رمضان است که اهل سنت آن را به جماعت اقامه می‌کنند. در مشروعیت اصل نماز تقریبا هیچ بحثی بین شیعه و سنی نیست و همه بدان اتفاق نظر دارند؛ لکن آنچه معرکه اختلاف بین آراء شیعه و اهل سنت شده است، ادای نماز تراویح به جماعت است. شیعه با توجه به منابع روایی خود ادای نماز مستحبی به جماعت را باطل و حرام می‌داند.

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

↑ فرهنگ فقه فارسی، ج۲، ص۳۸۷؛ فقرات فقهیه، ج۱، ص۴۴۵؛ رساله توضیح المسایل (مراجع)، ج۱، ص۵۰۸.
↑ مناسک حج، ص۲۲۲.
↑ استفتائات جدید، ج۲، ص۸۱.
↑ الأمالی، ص۵۳۹؛ كنز العمال، ج۷، ص۶۵۸.
↑ حر عاملی، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۵۲۱؛ ابن ‌قولویه، ۱۳۵۶ش، ص۲۵۱.
↑ حر عاملی، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۵۸۰؛ ابن قولویه، ۱۳۵۶ش، ص۲۸۸.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، تحقیق عبدالحسین امینی، نجف، دار المرتضویه، ۱۳۵۶ش.
حر عاملی، محمد بن حسن، تفصیل وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعة، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۹ق.
الأمالی، شیخ طوسی، محمد بن حسن‌، قم، دار الثقافة، ۱۴۱۴ق.
كنز العمال، متقی هندی، علی بن حسام‌الدین، بی‌جا، مؤسسة الرسالة، ۱۴۰۱ق.
استفتائات جدید، مکارم شیرازی، ناصر، قم، مدرسه الامام علی بن ابی طالب (ع)، ۱۴۲۷ق.
فرهنگ فقه فارسی، هاشمی شاهرودی، سید محمود، قم، مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامی، بی‌تا.
فقرات فقهیه، شریفی اشکوری، الیاس، قم، آل ایوب، ۱۳۸۱ش.
رساله توضیح المسائل (مراجع)، خمینی، روح الله و سایر مراجع، قم، دفتر انتشارات اسلامی، بی‌تا.
مناسک حج، صافی گلپایگانی، لطف‌الله، قم، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۶ق.

[1] فرهنگ فقه فارسی، ج۲، ص۳۸۷؛ فقرات فقهیه، ج۱، ص۴۴۵؛ رساله توضیح المسایل (مراجع)، ج۱، ص۵۰۸.

[2] مناسک حج، ص۲۲۲.

[3] استفتائات جدید، ج۲، ص۸۱.

[4] الأمالی، ص۵۳۹؛ كنز العمال، ج۷، ص۶۵۸.

[5] حر عاملی، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۵۲۱؛ ابن ‌قولویه، ۱۳۵۶ش، ص۲۵۱.

[6] حر عاملی، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۵۸۰؛ ابن قولویه، ۱۳۵۶ش، ص۲۸۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-غزوه خیبر
+'''نماز''' عملی عبادی در اسلام است که مانند [[نمازهای یومیه]] واجب و در بعضی اوقات به صورت مستحب است. نماز (نمازهای یومیه) در آیات و روایات از جایگاهی بی نظیر برخوردار است.
-==تهدیدات یهودیان خیبر==
+==نمازهای یومیه==
-اهالي خيبر، با پشتوانه مالي حاصل از كشاورزي، قبايل اطراف خود و شمال مدينه را عليه مدينه تحريك كردند. در سال ششم که دحيه كلبي، براي رساندن پيام رسول خدا9 نزد قيصر روم رفته بود[1]<ref>تاريخ الطبري، ج2، ص286.</ref>، مورد هجوم و غارت افراد قبيله جذام قرار گرفت[2]<ref>السيرة النبويه، ج2، ص612؛ الاصابه، ج6، ص135.</ref> و در پي آن رسول خدا9 زيد بن حارثه را به منطقه اعزام كرد.[3] <ref>المغازي، ص556-557؛ التنبيه و الاشراف، ص219.</ref>در همين سال، زماني كه به پيامبر خبر رسيد غطفان درصدد است با كمك خيبر عليه مدينه توطئه كند، علي7 را به فدك (نزديکي خيبر) فرستاد.[4]<ref>تاريخ اليعقوبي، ج2، ص73-74؛ عيون الاثر، ج2، ص150.</ref> گزارش‌هاي ديگري از آمادگي و قصد بزرگان خيبر براي حمله به مدينه وجود دارد.<ref>المغازي، ص530، 563؛ الطبقات الکبري، ج2، ص70.</ref>[5] چنان‌که دو ماه پيش از غزوه خيبر، پيامبر خبردار شد كه يكي از فرماندهان يهود منطقه، قصد حمله به مدينه را دارد.<ref>تاريخ الطبري، ج3، ص23؛ دلائل النبوه، ج4، ص301.</ref>[6] به نظر مي‌رسد اعزام عبدالله بن رواحه، به منظور كسب اطلاعات از خيبر[7]<ref>المغازي، ج2، ص566.</ref>، با توجه به همين تهديدها بوده باشد. نامه‌اي از پيامبر9 به اهالي خيبر هم موجود است که با اشاره به پيشگويي تورات و حضرت موسي درباره پيامبري محمد9، آنان را به اسلام دعوت كرده است.[8] <ref>السيرة النبويه، ج1، ص544.</ref>هرچند زمان اين نامه روشن نيست، ولي برخي آن را مربوط به سال هفتم دانسته‌اند.[9]<ref>مکاتيب الرسول، ج2، ص488.</ref> چنان‌که از کلمات آن هم استفاده مي‌شود، پيش از غزوه خيبر نوشته شده و اتمام حجتي با اهل خيبر بوده و پس از اين نامه، به آن سو لشكركشي شده است.
+نماز از اعمال با اهمیت عبادی در اسلام شمرده میشود. این اهمیت و فضائل به نمازهای روزانه اطلاق میشود که بر مسلمانان واجب در پنج نوبت در روز آن را بخوانند. نمازهای یَومیّه به نمازهای پنج‌گانه صبح، ظهر، عصر، مغرب و عشاء گفته می‌شود که مُکَلّف باید هر روز آنها را به‌جا آورد. نمازهای یومیه از مهم‌ترین اعمال عبادی مسلمانان هستند که هر روز در ۵ وقت، با احکام و شرایط خاصی به‌جا آورده می‌شود.
-علت اصلي لشكركشي رسول خدا به خيبر، از بين بردن مركزيت رويارويي با مسلمانان در شمال مدينه بود؛ زيرا از ابتداي حضور مسلمانان در مدينه، منطقه خيبر و يهوديان ساكن آن و همچنين قبايل اطراف، كه بيشتر تحت تأثير و نفوذ خيبر بودند، مدينه را تهديد مي‌كردند. رويدادهاي يك‌ساله پيش از نبرد و سريه‌هايي كه به آن سو انجام شد، نشان دهنده نا امن بودن آن منطقه و توطئه‌هاي مكرر يهود خيبر و قبايل هم‌پيمان آن‌هاست.
+== نماز تحیت ==
+{{اصلی|نماز تحیت}}
+نماز تَحیّت نمازی دو رکعتی است که مستحب است در هنگام ورود به مسجدها<ref>فرهنگ فقه فارسی، ج۲، ص۳۸۷؛ فقرات فقهیه، ج۱، ص۴۴۵؛ رساله توضیح المسایل (مراجع)، ج۱، ص۵۰۸.</ref> از جمله [[مسجد النبی|مسجد‌النبی]] و سایر مسجدهای [[مکه]] و [[مدینه]] خوانده شود.<ref>مناسک حج، ص۲۲۲.</ref> این نماز شیوه خاصی ندارد و مانند نماز صبح خوانده می‌شود.<ref>استفتائات جدید، ج۲، ص۸۱.</ref> در روایات به این نماز توصیه شده و از آن به عنوان حق مسجد یاد شده است.<ref>الأمالی، ص۵۳۹؛ كنز العمال، ج۷، ص۶۵۸.</ref>
-==جنگ پیامبر(ص) با یهودیان منطقه خیبر==
+== نماز زیارت ==
-غزوه خیبر در سال هفتم هجري اتفاق افتاد.<ref>السيرة النبويه، ج2، ص341؛ تاريخ خليفه، ص4.</ref>
+{{اصلی|نماز زیارت}}
+نماز زیارت نمازی مستحبی است که هنگام [[زیارت|زیارت معصومان و امامزادگان غیر معصوم]] خوانده می‌شود.<ref>حر عاملی، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۵۲۱؛ ابن ‌قولویه، ۱۳۵۶ش، ص۲۵۱.</ref> حداقل تعداد رکعات نماز زیارت، دو رکعت است و هرچه بیشتر خوانده شود از فضیلت بیشتری برخوردار است.<ref>حر عاملی، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۵۸۰؛ ابن قولویه، ۱۳۵۶ش، ص۲۸۸.</ref>
-شيوه رسول خدا9 پيش از هر حمله آن بود که از نرسيدن صداي اذان در منطقه مطمئن شود و چون صداي اذان از داخل خيبر نشنيد، راه افتاد. پرچمي به دست حباب بن منذر و يكي به دست سعد بن عباده داد و پرچم اصلي (لواء) را به علي7 سپرد.[1]<ref>الطبقات الکبري، ج2، ص81.</ref>
+== نماز طواف ==
+...
-پیامبر و سپاه او طی چند روز قلعه های یهودیان در خیبر را فتح کردند<ref>المغازي، ج2، ص666.</ref> .<ref>دلائل النبوه، ج4، ص226.</ref>. مهم‌ترين و مستحكم‌ترين قلعه اين منطقه قلعه قَموص بود كه هنگام نبرد آن، پيامبر دچار سردرد شده بود و در اردوگاه به سر مي‌برد.[3]<ref>المغازي، ج2، ص670.</ref>
+== نماز تراویح ==
+'''تراویح''' نافله‌های ماه رمضان است که اهل سنت آن را به جماعت اقامه می‌کنند. در مشروعیت اصل نماز تقریبا هیچ بحثی بین [[شیعه]] و سنی نیست و همه بدان اتفاق نظر دارند؛ لکن آنچه معرکه اختلاف بین آراء شیعه و اهل سنت شده است، ادای نماز تراویح به جماعت است. شیعه با توجه به منابع روایی خود ادای نماز مستحبی به جماعت را باطل و [[حرام]] می‌داند.
-صبحگاهان پيامبر9، در پي علي7 فرستاد و چون آن حضرت از درد چشم رنج مي‌برد با آب دهانش چشم او را شفا بخشيد، پرچم را به دستش سپرد و برايش دعا كرد.<ref>البدء و التاريخ، ج4، ص226؛ الاستيعاب، ج3، ص1099-1100؛ تاريخ مدينة دمشق، ج42، ص86.</ref>[1] اميرمؤمنان پس از كشتن قهرمان يهود، مرحب، پيروزي مسلمانان و فرار يهوديان را محقق ساخت.[2] <ref>تاريخ اليعقوبي، ج2، ص56.</ref>
-در هنگامه اين درگيري، سپر علي شكست و به جاي آن درِ قلعه را با دستان پرتوان خود كَند و سپر قرار داد.[1]<ref>السيرة النبويه، ج2، ص335؛ الكامل في التاريخ، ج2، ص220؛ البداية و النهايه، ج4، ص189.</ref> آن‌گاه روي خندقي كه پيرامون قلعه حفر شده بود، انداخت تا رزمندگان از روي آن عبور كنند.[2]<ref>الارشاد، ج1، ص126-127.</ref> ابورافع گويد: «هشت نفري تلاش كرديم آن در را جا به جا كنيم، نتوانستيم»<ref>امتاع الاسماع، ج1، ص310؛ البداية و النهايه، ج4، ص189؛ ج7، ص224.</ref>.[3] شيخ مفيد و بيهقي اين رقم را به هفتاد نفر هم رسانده‌اند.[4]<ref>الارشاد، ج1، ص128-129؛ دلائل النبوه، ج4، ص212.</ref> خود آن حضرت فرموده است: «من با قدرت الهي اين كار را كردم، نه با قدرت جسماني».<ref>الامالي، ص604؛ بحارالانوار، ج21، ص26.</ref>[5] در آخرين مرحله غزوه خيبر، دژهاي وطيح و سُلالم كه به بني‌نضير تعلق داشت، به محاصره سپاه اسلام درآمد و با مذاکره به دست پيامبر9 افتاد.[6]<ref>المغازي، ج2، ص670.</ref>
-== صلحنامه ==
-پس از نبرد خيبر، غنائم دو قلعه شق و نطات ميان مسلمانان تقسيم شد و غنائم دژ كتيبه، به عنوان خمس، در اختيار پيامبر9 قرار گرفت. ايشان آن را بين همسران خود، بني‌هاشم، يتيمان، مساكين و عده‌اي ديگر تقسيم کرد.[1]<ref>السيرة النبويه، ج2، ص349.</ref> آن‌گاه با اهالي خيبر چنين قرار گذاشت كه باغ‌هايشان در اختيارشان بماند و در مقابل نيمي از محصول ساليانه، از آنِ مسلمانان باشد. از اين رو هر سال نماينده‌اي از سوي آن حضرت براي تعيين مقدار محصول به خيبر مي‌رفت و اين تا زمان خليفه دوم ادامه داشت.[2]<ref>المغازي، ص691.</ref>
 == پانویس ==
@@ خط ۲۳: / خط ۲۱: @@
 == منابع ==
+* '''ابن قولویه'''، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، تحقیق عبدالحسین امینی، نجف، دار المرتضویه، ۱۳۵۶ش.
+* '''حر عاملی'''، محمد بن حسن، تفصیل وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعة، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۹ق.
+*'''الأمالی'''، شیخ طوسی، محمد بن حسن‌، قم، دار الثقافة، ۱۴۱۴ق.
+* '''كنز العمال'''، متقی هندی، علی بن حسام‌الدین، بی‌جا، مؤسسة الرسالة، ۱۴۰۱ق.
+*'''استفتائات جدید'''، مکارم شیرازی، ناصر، قم، مدرسه الامام علی بن ابی طالب (ع)، ۱۴۲۷ق.
+*'''فرهنگ فقه فارسی'''، هاشمی شاهرودی، سید محمود، قم، مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامی، بی‌تا.
+* '''فقرات فقهیه'''، شریفی اشکوری، الیاس، قم، آل ایوب، ۱۳۸۱ش.
+* '''رساله توضیح المسائل (مراجع)'''، خمینی، روح الله و سایر مراجع، قم، دفتر انتشارات اسلامی، بی‌تا.
+*'''مناسک حج'''، صافی گلپایگانی، لطف‌الله، قم، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۶ق.
 {{منابع}}
 {{پایان}}