مزار یوشع پیامبر(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

{{در دست ویرایش|ماه=[[بهمن]]|روز=[[۵]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=Masoud67  }}

 

'''مزار يوشع پيامبر(ع)'''این مزار در شهر بغداد واقع است و در مورد اینکه آنجا چه کسی دفن شده است نظرات مختلفی وجود دارد.

در [[قبرستان «شونيزيه»]]، زيارتگاهى وجود دارد كه امروزه به [[حضرت يوشع پيامبر(ع)]] منسوب است و بر فراز آن، گنبد كوچكى از سنگ و گچ، وجود دارد. اين زيارتگاه، در گذشته، مورد توجه يهوديان [[عراق]] بوده است و آنها در اعياد و مناسبات خود، آنجا را [[زيارت]] مى‌كردند و حتى برخى از مردگان خود را در آن، دفن نمودند. اما پس از اينكه در سال (١٣٠٧ه .ق)، يكى از [[احبار]] خود را در آنجا دفن كردند، مسلمانان عليه آنان شوريدند. ازاين‌رو به دستور [[سلطان عبدالحميد]]، يهوديان او را نبش قبر كردند و جنازه‌اش را كه پوسيده شده و بو گرفته بود، به قبرستان مخصوص خود منتقل كردند و از آن پس، از آمدن آنها به اين زيارتگاه جلوگيرى شد.<ref>تاريخ مساجد بغداد وآثارها، ص١٣٢؛ العقد اللامع بآثار بغداد والمساجد والجوامع، ص۴۶٨. آلوسى تاريخ حادثه را سال ١٣٠۵ ه .ق ذ.كر كرده است.</ref>

==اقوال مختلف در مورد این مزار==

[[محمد صالح سهروردى]]، صاحب اين قبر را شخصى، به نام تاج‌الدين بن بهاءالدين بن برآن يوشع (متوفاى ٧٨۶ه .ق) دانسته است. <ref>خير الزاد، ص۴٧٣.</ref> اما به عقيده [[محمد سعيد راوى]]، اين مسجد در اصل، مسجدى قديمى است كه آن را [[ابواحمد موسوى]]، پدر [[سيد رضى]] و [[سید مرتضى]]، در سال (٣٧٩ه .ق)، توسعه بنا كرد  

...  ... براساس خبرى كه [[خطيب بغدادى]] نقل كرده است، در اين سال، زنى در خواب، [[پيامبر(ص)]] را ديد و آن حضرت به او خبر داد كه تو به زودى خواهى مرد و من، در مسجدى در منطقه [[«قطيعة ام‌جعفر»]] نماز خواندم و سپس پيامبر(ص)، كف دستش را بر ديوار قبله مسجد نهاد. روز بعد آن زن، خوابش را براى مردم تعريف كرد و آنها به آنجا آمدند و اثر پنجه دست پيامبر(ص) را ديدند. آن زن نيز در همان روز، درگذشت. پس از اين حادثه، سيد ابواحمد موسوى، اين مسجد را بازسازى كرد و آن را توسعه داد و از خليفه، [[الطائع بالله عباسى]]، اجازه گرفت تا در روزهاى جمعه در آن مسجد، نماز جمعه برپا گردد. <ref>تاريخ بغداد، ج١، ص۴٣٠؛ مناقب بغداد، ص٢١.</ref>

| آدرس =http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1472

'''* زیارتگاه‌های عراق'''، فقیه بحرالعلوم محمدمهدی، ج1 ، ص348

{{پیامبران}}