ایوان العلماء (آستان علوی): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (حذف از رده:مقالههای در دست ویرایش ردهانبوه) |
||
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات بنای مذهبی | {{جعبه اطلاعات بنای مذهبی | ||
| تصویر = ایوان العلماء.jpg | | تصویر = ایوان العلماء.jpg | ||
|بنيانگذار=|تأسیس=دوره [[آل بویه]]|مکان=در شمال [[حرم امام علی(ع)]]،در مرکز ضلع شمالی رواق و مُشرف بر صحن شریف.|وضعیت=فعال|بازسازی=[[دوره صفوی]] و دوره نادری}} | |بنيانگذار=|تأسیس=دوره [[آل بویه]]|مکان=در شمال [[حرم امام علی(ع)]]،در مرکز ضلع شمالی رواق و مُشرف بر صحن شریف.|وضعیت=فعال|بازسازی=[[دوره صفوی]] و دوره نادری}}'''ایوان العلماء'''، ایوانی است که در شمال [[آستان مقدس امام علی(ع)|حرم امام علی(ع)]]، در مرکز ضلع شمالی رواق و مُشرف بر [[صحن شریف (آستان علوی)|صحن شریف]] قرار دارد و شماری از عالمان در آن دفن شدهاند. این ایوان، از آثار دوره [[آل بویه]] است. | ||
==موقعیت== | ==موقعیت== | ||
ایوان العلماء، در شمال [[آستان مقدس امام علی(ع)|حرم امام علی(ع)]]،<ref name=":0">سیمای نجف اشرف، ص١۴١.</ref> در مرکز ضلع شمالی رواق و مُشرف بر [[صحن شریف (آستان علوی)|صحن شریف]] قرار دارد. این ایوان، روبهروی [[مرقد سید محمد کاظم یزدی|مقبره سید محمد کاظم یزدی]]، در نزدیکی باب شیخ طوسی واقع شده است.<ref name=":1">جلوههایی از روضۀ علوی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱، ص۱۴۵.</ref> تکیه | ایوان العلماء، در شمال [[آستان مقدس امام علی(ع)|حرم امام علی(ع)]]،<ref name=":0">سیمای نجف اشرف، ص١۴١.</ref> در مرکز ضلع شمالی رواق و مُشرف بر [[صحن شریف (آستان علوی)|صحن شریف]] قرار دارد. این ایوان، روبهروی [[مرقد سید محمد کاظم یزدی|مقبره سید محمد کاظم یزدی]]، در نزدیکی باب شیخ طوسی واقع شده است.<ref name=":1">جلوههایی از روضۀ علوی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱، ص۱۴۵.</ref> [[تکیه بکتاشیه (نجف)|تکیه بکتاشیه]]، یادگار [[بنی عثمان|دوره عثمانی]]، سمت غربی این ایوان بوده است.<ref>همسفر، ص۸۰.</ref> | ||
==علت نامگذاری== | ==علت نامگذاری== | ||
این ایوان، به ایوان العلما نامیده شد، زیرا شماری از عالمان در آن و یا مقابل آن به خاک سپرده شدهاند؛ برخی از عالمان مشهور مدفون در این ایوان، عبارتاند از: [[احمد بن اسماعیل جزایری]] | این ایوان، به ایوان العلما نامیده شد، زیرا شماری از عالمان در آن و یا مقابل آن به خاک سپرده شدهاند؛ برخی از عالمان مشهور مدفون در این ایوان، عبارتاند از: صدرالدین محمد قوام شیرازی ملقب به [[ملاصدرا]] (درگذشته ۱۰۴۵ قمری)، [[احمد بن اسماعیل جزایری]](م.۱۱۵۱ق)، [[محمد مهدی نراقی]](م.۱۲۰۹ق) و فرزندش [[احمد نراقی]] (م.۱۲۴۵ق)، [[سید علی داماد]] (م.۱۳۳۶ق).<ref name=":1" /> | ||
==بنا== | ==بنا== | ||
[[پرونده:ایوان العلماء۲.jpg|بندانگشتی|نمایی از طاق ایوان العلماء.]] | [[پرونده:ایوان العلماء۲.jpg|بندانگشتی|نمایی از طاق ایوان العلماء.]] | ||
این ایوان، از آثار دوره [[آل بویه|آل بویه]] بوده و در [[دوره صفوی]] تجدید بنا و در دوره نادری به طور کامل کاشی کاری شد که امروزه به همان حال باقی است و پیشینه آن از دیگر بخشهای حرم بیشتر است. روی کاشی آن، قصیدهای از قوام الدین در ۱۶ بیت، به خط کمالالدین حسینی گلستانه اصفهانی دیده میشود که بیت آغازین آن چنین است:<ref name=":0" /> | این ایوان، از آثار دوره [[آل بویه|آل بویه]] بوده و در [[دوره صفوی]] تجدید بنا و در دوره نادری به طور کامل کاشی کاری شد که امروزه به همان حال باقی است و پیشینه آن از دیگر بخشهای حرم بیشتر است. روی کاشی آن، قصیدهای از قوام الدین در ۱۶ بیت،<ref name=":0" /> به تاریخ آن ۱۱۶۰ق،<ref>ماضی النجف وحاضرها، ج١، ص٩١-٩٣.</ref> به خط کمالالدین حسینی گلستانه اصفهانی دیده میشود که بیت آغازین آن چنین است:<ref name=":0" /> | ||
{{شعر|یا رب خیر المرسلین|سلم علی نوح الامین}} | {{شعر|یا رب خیر المرسلین|سلم علی نوح الامین}} | ||
خط ۲۵: | خط ۲۲: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | |||
{{برگرفتگی | {{برگرفتگی | ||
| پیش از لینک = [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1438/1/79 کتاب همسفر]، جمعی از نویسندگان، مشعر، تهران، ۱۳۹۴ش. و مقاله | | پیش از لینک = [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1438/1/79 کتاب همسفر]، جمعی از نویسندگان، مشعر، تهران، ۱۳۹۴ش. و کتاب [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/630/1/45 عتبات عالیات عراق]، اصغر قائدان، مشعر، تهران، ١٣٨٧ش. و مقاله | ||
| منبع = جلوههایی از روضۀ علوی، | | منبع = جلوههایی از روضۀ علوی، | ||
| پس از لینک = ناصر غروی، ترجمه محسن سلامی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره اول، زمستان ۸۸، ص ۱۴۵ | | پس از لینک = ناصر غروی، ترجمه محسن سلامی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره اول، زمستان ۸۸، ص ۱۴۵ | ||
خط ۳۴: | خط ۳۱: | ||
*'''سیمای نجف اشرف'''، سعید بابایی، سازمان تبلیغات اسلامی، تهران، ۱۳۷۶ش. | *'''سیمای نجف اشرف'''، سعید بابایی، سازمان تبلیغات اسلامی، تهران، ۱۳۷۶ش. | ||
* '''ماضی النجف وحاضرها'''، جعفر آل محبوبة، دار الاضواء، بیروت، ۱۴۰۶ق. | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[رده: | [[رده:ایوانهای حرم امام علی(ع)]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۸
اطلاعات اوليه | |
---|---|
تأسیس | دوره آل بویه |
مکان | در شمال حرم امام علی(ع)،در مرکز ضلع شمالی رواق و مُشرف بر صحن شریف. |
مشخصات | |
وضعیت | فعال |
معماری | |
بازسازی | دوره صفوی و دوره نادری |
ایوان العلماء، ایوانی است که در شمال حرم امام علی(ع)، در مرکز ضلع شمالی رواق و مُشرف بر صحن شریف قرار دارد و شماری از عالمان در آن دفن شدهاند. این ایوان، از آثار دوره آل بویه است.
موقعیت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ایوان العلماء، در شمال حرم امام علی(ع)،[۱] در مرکز ضلع شمالی رواق و مُشرف بر صحن شریف قرار دارد. این ایوان، روبهروی مقبره سید محمد کاظم یزدی، در نزدیکی باب شیخ طوسی واقع شده است.[۲] تکیه بکتاشیه، یادگار دوره عثمانی، سمت غربی این ایوان بوده است.[۳]
علت نامگذاری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این ایوان، به ایوان العلما نامیده شد، زیرا شماری از عالمان در آن و یا مقابل آن به خاک سپرده شدهاند؛ برخی از عالمان مشهور مدفون در این ایوان، عبارتاند از: صدرالدین محمد قوام شیرازی ملقب به ملاصدرا (درگذشته ۱۰۴۵ قمری)، احمد بن اسماعیل جزایری(م.۱۱۵۱ق)، محمد مهدی نراقی(م.۱۲۰۹ق) و فرزندش احمد نراقی (م.۱۲۴۵ق)، سید علی داماد (م.۱۳۳۶ق).[۲]
بنا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این ایوان، از آثار دوره آل بویه بوده و در دوره صفوی تجدید بنا و در دوره نادری به طور کامل کاشی کاری شد که امروزه به همان حال باقی است و پیشینه آن از دیگر بخشهای حرم بیشتر است. روی کاشی آن، قصیدهای از قوام الدین در ۱۶ بیت،[۱] به تاریخ آن ۱۱۶۰ق،[۴] به خط کمالالدین حسینی گلستانه اصفهانی دیده میشود که بیت آغازین آن چنین است:[۱]
|
پیوند به بیرون[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- معرفی ایوان العلماء؛ (فیلم).
پانوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- سیمای نجف اشرف، سعید بابایی، سازمان تبلیغات اسلامی، تهران، ۱۳۷۶ش.
- ماضی النجف وحاضرها، جعفر آل محبوبة، دار الاضواء، بیروت، ۱۴۰۶ق.