خانه تاج‌دار بهو (کربلا): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|ماه=[[آبان]]|روز=[[۲]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363  }}
{{جعبه اطلاعات بنای تاریخی
| تصویر = خانه تاج‌دار بهو.jpg
| توضیح تصویر = نمای غربیِ خانه تاج‌دار بهو
| بنیانگذار = بانو تاج‌دار بهو
| تأسیس = نیمه سده سیزدهم قمری
| مکان = بخش شمالی صحن [[حرم امام حسین(ع)]]، و نزدیک باب السدره
| نام‌های دیگر = قصر تاج‌دار بهو
}}
'''خانه تاج‌دار بهو'''، در بخش شمالی صحن [[آستان مقدس امام حسین(ع)|حرم امام حسین(ع)]]، و نزدیک باب السدره قرار داشت. تاج‌دار بهو، همسر سلطان محمدعلی منیرالدوله (ح.۱۲۵۳-۱۲۵۸ق)، نهمین پادشاه [[لکهنو]] در [[هند]] بود. وی در سفر زیارتی که به [[کربلا]] داشت در این شهر ساکن شده خانه و حسینیه‌ای ساخت. این خانه در سال ۱۳۶۸ق. تخریب شد.


[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
==مکان==
==مکان==
خانه تاج‌دار بهو، در بخش شمالی صحن [[آستان مقدس امام حسین(ع)|حرم امام حسین(ع)]]، و نزدیک باب السدره قرار داشت.<ref name=":0">حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴،  ص ۲۳۷؛ . دائره المعارف الحسينيه تاريخ المراقد، ج 2، ص 147.</ref>
خانه تاج‌دار بهو، در بخش شمالی صحن [[آستان مقدس امام حسین(ع)|حرم امام حسین(ع)]]، و نزدیک باب السدره قرار داشت.<ref name=":0">حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴،  ص ۲۳۷؛ . دائره المعارف الحسینیه تاریخ المراقد، ج 2، ص 147.</ref>
 
== مالک ==
تاج‌دار بهو، همسر سلطان محمدعلی منیرالدوله لکنهوی، (حاکم هند در سال‌های ۱۲۵۰ق) است. وی تاج گران‌بهایی را هنگام زیارت حرم امام حسین(ع)، به حرم اهدا کرد. این زن در کربلا سکونت کرده، خانه و حسینیه زیبایی را بنا کرد.<ref name=":0" />
 
خانه و حسينيه در سال ١٩۴۵م تخريب شد و خيابان سدره از ميان آن گذشت.<ref name=":0" />
بخشى از اين مكان در سمت چب ورودى خيابان سدره، روبه‌روى فندق المباهله باقى مانده است.<ref>حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴،  ص ۲۳۷.</ref>
تاج‌دار بهو، همسر نخست سلطان محمدعلی منیرالدوله بود و صاحب فرزند نشد. در کربلا سکونت یافته و حسینیه ای را بنا کرد.<ref name=":1">. دائره المعارف الحسينيه تاريخ المراقد، ج 2، ص 147.</ref>


تاج‌دار بهو، در سال ۱۲۵۸ق. به همراه شوهر خود سلطان محمدعلی منیرالدوله (ح.۱۲۵۳-۱۲۵۸ق){{یادداشت|وی سلطان محمدعلی بن محمد ماجد لکهنوی، نهمین پادشاه أوده ([[لکهنو]]، در [[هند]]) بوده است.}} و شمار زیادی از لشکر و خادمان، به کربلا و زیارت حرم امام حسین(ع) آمدند. منیرالدوله و همسرش خدمات بسیاری نسبت به کربلا و به ویژه حرم امام حسین(ع) داشتند. تاج‌دار بهو، دروازه پیشین رواق را با فضه پوشانده و تاج جواهر نشان با سنگ‌های نفیس خود را به حرم هدیه کرد.<ref name=":1" />
==مالک==
[[پرونده:خانه تاج‌دار بهو۲.jpg|بندانگشتی|220x220پیکسل|یکی از اتاق‌های خانه تاج‌دار بهو.]]
تاج‌دار بهو، همسر سلطان محمدعلی منیرالدوله (ح.۱۲۵۳-۱۲۵۸ق){{یادداشت|وی سلطان محمدعلی بن محمد ماجد لکهنوی، نهمین پادشاه أوده ([[لکهنو]]، در [[هند]]) بوده است.}} بود. او در سال ۱۲۵۸ق. به همراه شوهر خود و شمار زیادی از لشکر و خادمان، به کربلا و زیارت [[آستان مقدس امام حسین(ع)|حرم امام حسین(ع)]] آمده و خدمات بسیاری به شهر [[کربلا]]، به ویژه حرم امام حسین(ع) داشتند. تاج‌دار بهو، درِ پیشین رواق را با نقره پوشانده و تاج جواهرنشان با سنگ‌های نفیس خود را به حرم اهدا کرد.<ref name=":1">. دائره المعارف الحسینیه تاریخ المراقد، ج 2، ص 147.</ref> وی در کربلا سکونت یافته، خانه و حسینیه ای را بنا کرد<ref name=":0" /> و در همان شهر درگذشت.<ref>تاريخ العراق بين احتلالين، ج۸، ص۱۰۷.</ref>


== تخریب ==
==تخریب==
این خانه به همراه حسینیه در سال ۱۳۶۸ق. برای ساخت خیابان سدره تخریب شد.<ref name=":1" />
این خانه به همراه حسینیه در سال ۱۳۶۸ق. (۱۹۴۵م)، برای ساخت خیابان سدره تخریب شد.<ref name=":0" /> بخشی از این مکان در سمت چب ورودی خیابان سدره، روبه‌روی فندق المباهله باقی مانده است.<ref>حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴،  ص ۲۳۷.</ref>


==پانوشت==
==پانوشت==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
==منابع==
==منابع==
 
{{منابع}}
{{برگرفتگی
{{برگرفتگی
| پیش از لینک = مقاله
| پیش از لینک = مقاله
خط ۲۷: خط ۲۹:
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/931/1/107
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/931/1/107
}}
}}
'''دائرة المعارف الحسینیة'''، محمدصادق محمد کرباسی، المرکز الحسینی للدراسات، لندن، ۱۴۳۳ق.
* '''دائرة المعارف الحسینیة'''، محمدصادق محمد کرباسی، المرکز الحسینی للدراسات، لندن، ۱۴۳۳ق.
* '''موسوعة تاریخ العراق بین احتلالین'''، عباس العزاوی المحامی، الدار العربیه للموسوعات، ۱۳۳۵ق.
{{پایان}}


{{پایان}}
[[Category:مکان‌های تاریخی کربلا]]
[[رده:مکان‌های تاریخی کربلا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۸

خانه تاج‌دار بهو (کربلا)
نمای غربیِ خانه تاج‌دار بهو
اطلاعات اوليه
تأسیس نیمه سده سیزدهم قمری
مکان بخش شمالی صحن حرم امام حسین(ع)، و نزدیک باب السدره
نام‌های دیگر قصر تاج‌دار بهو

خانه تاج‌دار بهو، در بخش شمالی صحن حرم امام حسین(ع)، و نزدیک باب السدره قرار داشت. تاج‌دار بهو، همسر سلطان محمدعلی منیرالدوله (ح.۱۲۵۳-۱۲۵۸ق)، نهمین پادشاه لکهنو در هند بود. وی در سفر زیارتی که به کربلا داشت در این شهر ساکن شده خانه و حسینیه‌ای ساخت. این خانه در سال ۱۳۶۸ق. تخریب شد.

مکان[ویرایش | ویرایش مبدأ]

خانه تاج‌دار بهو، در بخش شمالی صحن حرم امام حسین(ع)، و نزدیک باب السدره قرار داشت.[۱]

مالک[ویرایش | ویرایش مبدأ]

یکی از اتاق‌های خانه تاج‌دار بهو.

تاج‌دار بهو، همسر سلطان محمدعلی منیرالدوله (ح.۱۲۵۳-۱۲۵۸ق)[یادداشت ۱] بود. او در سال ۱۲۵۸ق. به همراه شوهر خود و شمار زیادی از لشکر و خادمان، به کربلا و زیارت حرم امام حسین(ع) آمده و خدمات بسیاری به شهر کربلا، به ویژه حرم امام حسین(ع) داشتند. تاج‌دار بهو، درِ پیشین رواق را با نقره پوشانده و تاج جواهرنشان با سنگ‌های نفیس خود را به حرم اهدا کرد.[۲] وی در کربلا سکونت یافته، خانه و حسینیه ای را بنا کرد[۱] و در همان شهر درگذشت.[۳]

تخریب[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این خانه به همراه حسینیه در سال ۱۳۶۸ق. (۱۹۴۵م)، برای ساخت خیابان سدره تخریب شد.[۱] بخشی از این مکان در سمت چب ورودی خیابان سدره، روبه‌روی فندق المباهله باقی مانده است.[۴]

پانوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴، ص ۲۳۷؛ . دائره المعارف الحسینیه تاریخ المراقد، ج 2، ص 147.
  2. . دائره المعارف الحسینیه تاریخ المراقد، ج 2، ص 147.
  3. تاريخ العراق بين احتلالين، ج۸، ص۱۰۷.
  4. حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴، ص ۲۳۷.
  1. وی سلطان محمدعلی بن محمد ماجد لکهنوی، نهمین پادشاه أوده (لکهنو، در هند) بوده است.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این مقاله برگرفته از مقاله حاشیه و متن حائر حسینی، ناصر غروی، ترجمه محسن سلامی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره سوم و چهارم، تابستان و پاییز ۱۳۸۹، ص۲۳۷ است.
  • دائرة المعارف الحسینیة، محمدصادق محمد کرباسی، المرکز الحسینی للدراسات، لندن، ۱۴۳۳ق.
  • موسوعة تاریخ العراق بین احتلالین، عباس العزاوی المحامی، الدار العربیه للموسوعات، ۱۳۳۵ق.