عين ابى نيزر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
(ويرايش صورى)
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''عَیْنُ أَبی نَیْزَر''' یا چشمه اَبی نیزر، چشمه‌ای است که با کندن زمین توسط امام علی(ع)، جوشید. این چشمه در چهار فرسخیِ منطقه‌ای به نام یَنْبُع در جنوب مدینه قرار دارد. امام این چشمه را به عنوان صدقه‌ای برای استفاده مستمندان مدینه و مسافران بین راهی قرار داد.
'''عَیْنُ أَبی نَیْزَر''' یا چشمه اَبی نیزر، چشمه‌ای که با کندن زمین توسط [[امام علی(ع)]]، جوشید. این چشمه، در چهار فرسخیِ منطقه‌ای به نام یَنْبُع در جنوب [[مدینه]] قرار دارد. امام این چشمه را به عنوان صدقه‌، برای استفاده مستمندان مدینه و مسافران بین راهی قرار داد.
== علت نام‌گذاری ==
== علت نام‌گذاری ==
بنابر منابع تاریخی، حضرت علی(ع) از بُغَیْبِغَه، در چهار فرسخیِ منطقه‌ای به نام یَنْبُع (در جنوب مدینه)، می‌گذشت.<ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲؛ تاریخ المدینة، ج۱، ص۲۲۱؛ وفاء الوفاء، ج۴، ص۱۲۰.</ref>  ابو نیزر، پسر پادشاه حبشه (نجاشی) در حال کندن بود؛ اما به آب نمی‌رسید.<ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲.</ref> امام خود مشغول کندن زمین شد و پس از چندین‌بار کندن، چشمه پُرآبی جوشید. امام علی(ع) این چشمه را به عنوان صدقه‌ای برای استفاده مستمندان مدینه و مسافران بین راهی قرار داده و بر کاغذی نیز نوشت.<ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲؛ تاریخ المدینة، ج۱، ص۲۲۱.</ref>
بنابر گزارش‌هاى تاریخی، امام علی(ع) از بُغَیْبِغَه، در چهار فرسخیِ منطقه‌ای به نام یَنْبُع (در جنوب مدینه)، می‌گذشت؛<ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲؛ تاریخ المدینة، ج۱، ص۲۲۱؛ وفاء الوفاء، ج۴، ص۱۲۰.</ref>  ابو نیزر، پسر پادشاه حبشه (نَجاشی)، در آن منطقه، در حال کندن زمين، به جهت رسيدن به آب بود؛ اما به آب نمی‌رسید.<ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲.</ref> در اين هنگام، امام مشغول کندن زمین شد و پس از چندین‌بار کندن، چشمه پُرآبی جوشید. سپس آن را به عنوان صدقه‌، برای استفاده مستمندان مدینه و مسافران بین راهی قرار داد و بر کاغذی نوشت.<ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲؛ تاریخ المدینة، ج۱، ص۲۲۱.</ref>


برخی دلیل نام‌گذاری این چشمه به «ابی‌نیزر» را به خاطر قدردانی از تلاش مقدماتی او در حفر این چاه دانسته‌اند.<ref>نگاه کنید به: فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ص۲۸۴.</ref>
برخی دلیل نام‌گذاری این چشمه به «ابی‌نیزر» را به خاطر قدردانی از تلاش اوليه او در حفر این چشمه دانسته‌اند.<ref>نگاه کنید به: فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ص۲۸۴.</ref>


گفته شده ابو نیزر، پسر پادشاه حبشه (نجاشی)،<ref>وفاء الوفاء، ج۴، ص۱۲۰.</ref> در خردسالی به اسلام گرایش پیدا کرد و حضور پیامبر خدا(ص) رسید و تا هنگام رحلت پیامبر در خانه آن حضرت بود.<ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲؛ تاریخ المدینة، ج۱، ص۲۲۱؛ وفاء الوفاء، ج۴، ص۱۲۰.</ref> با درگذشت رسول خدا، ابو نیزر در خانه حضرت علی(س) سکونت داشت.<ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲.</ref>
گفته شده ابو نیزر، پسر پادشاه حبشه،<ref>وفاء الوفاء، ج۴، ص۱۲۰.</ref> در خردسالی به [[اسلام]] گرويد و به حضور [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(ص)]] رسید و تا هنگام رحلت ايشان، در خانه آن حضرت بود<ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲؛ تاریخ المدینة، ج۱، ص۲۲۱؛ وفاء الوفاء، ج۴، ص۱۲۰.</ref> و پس از درگذشت [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(ص)]]، در خانه [[حضرت علی(ع)]] سکونت داشت.<ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲.</ref>
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۰

عَیْنُ أَبی نَیْزَر یا چشمه اَبی نیزر، چشمه‌ای که با کندن زمین توسط امام علی(ع)، جوشید. این چشمه، در چهار فرسخیِ منطقه‌ای به نام یَنْبُع در جنوب مدینه قرار دارد. امام این چشمه را به عنوان صدقه‌، برای استفاده مستمندان مدینه و مسافران بین راهی قرار داد.

علت نام‌گذاری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بنابر گزارش‌هاى تاریخی، امام علی(ع) از بُغَیْبِغَه، در چهار فرسخیِ منطقه‌ای به نام یَنْبُع (در جنوب مدینه)، می‌گذشت؛[۱] ابو نیزر، پسر پادشاه حبشه (نَجاشی)، در آن منطقه، در حال کندن زمين، به جهت رسيدن به آب بود؛ اما به آب نمی‌رسید.[۲] در اين هنگام، امام مشغول کندن زمین شد و پس از چندین‌بار کندن، چشمه پُرآبی جوشید. سپس آن را به عنوان صدقه‌، برای استفاده مستمندان مدینه و مسافران بین راهی قرار داد و بر کاغذی نوشت.[۳]

برخی دلیل نام‌گذاری این چشمه به «ابی‌نیزر» را به خاطر قدردانی از تلاش اوليه او در حفر این چشمه دانسته‌اند.[۴]

گفته شده ابو نیزر، پسر پادشاه حبشه،[۵] در خردسالی به اسلام گرويد و به حضور پیامبر(ص) رسید و تا هنگام رحلت ايشان، در خانه آن حضرت بود[۶] و پس از درگذشت پیامبر(ص)، در خانه حضرت علی(ع) سکونت داشت.[۷]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲؛ تاریخ المدینة، ج۱، ص۲۲۱؛ وفاء الوفاء، ج۴، ص۱۲۰.
  2. مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲.
  3. مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲؛ تاریخ المدینة، ج۱، ص۲۲۱.
  4. نگاه کنید به: فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ص۲۸۴.
  5. وفاء الوفاء، ج۴، ص۱۲۰.
  6. مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲؛ تاریخ المدینة، ج۱، ص۲۲۱؛ وفاء الوفاء، ج۴، ص۱۲۰.
  7. مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۶۲.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • تاریخ المدینة: عمر بن شبه النمیری البصری، قم، دار الفکر، 1410ق/ 1386ش.
  • فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی: محمد محمد حسن شراب، با ترجمه حمیدرضا شیخی و محمدرضا نعمتی، تهران، مشعر، ١٣٨٣ش.
  • مستدرک الوسائل: حسین بن محمدتقی نوری، بیروت، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث، 1408-1429ق/ 1987-2008 میلادی.
  • وفاء الوفاء بأخبار دار المصطفی: نورالدّین علی بن أحمد السّمهودی، با تصحيح و تنظيم خالد عبدالغنی محفوظ، بیروت، دار الکتب العلمية، 2006 میلادی.