عين ابى نيزر

عَیْنُ أَبی نَیْزَر یا چشمه اَبی نیزر، چشمه‌ای که با کندن زمین توسط امام علی(ع)، جوشید. این چشمه، در چهار فرسخیِ منطقه‌ای به نام یَنْبُع در جنوب مدینه قرار دارد. امام این چشمه را به عنوان صدقه‌، برای استفاده مستمندان مدینه و مسافران بین راهی قرار داد.

علت نام‌گذاری

بنابر گزارش‌هاى تاریخی، امام علی(ع) از بُغَیْبِغَه، در چهار فرسخیِ منطقه‌ای به نام یَنْبُع (در جنوب مدینه)، می‌گذشت؛ ابو نیزر، پسر پادشاه حبشه (نَجاشی)، در آن منطقه، در حال کندن زمين، به جهت رسيدن به آب بود؛ اما به آب نمی‌رسید. در اين هنگام، امام مشغول کندن زمین شد و پس از چندین‌بار کندن، چشمه پُرآبی جوشید. سپس آن را به عنوان صدقه‌، برای استفاده مستمندان مدینه و مسافران بین راهی قرار داد و بر کاغذی نوشت.

برخی دلیل نام‌گذاری این چشمه به «ابی‌نیزر» را به خاطر قدردانی از تلاش اوليه او در حفر این چشمه دانسته‌اند.

گفته شده ابو نیزر، پسر پادشاه حبشه، در خردسالی به اسلام گرويد و به حضور پیامبر(ص) رسید و تا هنگام رحلت ايشان، در خانه آن حضرت بود و پس از درگذشت پیامبر(ص)، در خانه حضرت علی(ع) سکونت داشت.

منبع

• تاریخ المدینة: عمر بن شبه النمیری البصری، قم، دار الفکر، 1410ق/ 1386ش.
• فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی: محمد محمد حسن شراب، با ترجمه حمیدرضا شیخی و محمدرضا نعمتی، تهران، مشعر، ١٣٨٣ش.
• مستدرک الوسائل: حسین بن محمدتقی نوری، بیروت، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث، 1408-1429ق/ 1987-2008 میلادی.
• وفاء الوفاء بأخبار دار المصطفی: نورالدّین علی بن أحمد السّمهودی، با تصحيح و تنظيم خالد عبدالغنی محفوظ، بیروت، دار الکتب العلمية، 2006 میلادی.