مقام ابراهیم(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۲۱: خط ۲۱:
'''مقام ابراهیم(ع)''' سنگی است در [[مسجدالحرام]] و نزدیک [[کعبه]] که می‌گویند [[حضرت ابراهیم(ع)]] بر روی آن ایستاد و کعبه را ساخت. همچنین گفته‌اند او روی این سنگ، مردم را به [[حج]] فراخواند. به‌گفته تاریخ‌نگاران [[مسلمان]]، سنگ به قدرت خدا نرم شد و جای دو پای حضرت ابراهیم(ع) در آن باقی ماند.
'''مقام ابراهیم(ع)''' سنگی است در [[مسجدالحرام]] و نزدیک [[کعبه]] که می‌گویند [[حضرت ابراهیم(ع)]] بر روی آن ایستاد و کعبه را ساخت. همچنین گفته‌اند او روی این سنگ، مردم را به [[حج]] فراخواند. به‌گفته تاریخ‌نگاران [[مسلمان]]، سنگ به قدرت خدا نرم شد و جای دو پای حضرت ابراهیم(ع) در آن باقی ماند.


مقام ابراهیم هم‌اکنون در مقصوره‌ای طلایی‌رنگ در کنار کعبه قرار گرفته و با [[شاذروان|شاذَروان]] یازده متر فاصله دارد.
مقام ابراهیم هم‌اکنون در محفظه طلایی‌رنگ در کنار کعبه قرار گرفته و با [[شاذروان|شاذَروان]] یازده متر فاصله دارد.


[[قرآن]] از مقام ابراهیم به عنوان یکی از نشانه‌های روشن خدا یاد کرده و به مسلمانان سفارش کرده است که در این جایگاه [[نماز]] بخوانند. در روایات هم مقام ابراهیم سنگی [[بهشت|بهشتی]] دانسته شده است.
[[قرآن]] از مقام ابراهیم به عنوان یکی از نشانه‌های روشن خدا یاد کرده و به مسلمانان سفارش کرده است که در این جایگاه [[نماز]] بخوانند. در روایات هم مقام ابراهیم سنگی [[بهشت|بهشتی]] دانسته شده است.
خط ۲۷: خط ۲۷:
به فتوای برخی فقیهان، [[واجب]] است [[طواف واجب]] در محدوده بین کعبه و مقام ابراهیم انجام شود و در فقه اسلامی واجب است [[نماز طواف]] پشت مقام ابراهیم خوانده شود. برپایه روایات [[دعا|دعاخواندن]] نزد مقام ابراهیم [[مستحب]] است.
به فتوای برخی فقیهان، [[واجب]] است [[طواف واجب]] در محدوده بین کعبه و مقام ابراهیم انجام شود و در فقه اسلامی واجب است [[نماز طواف]] پشت مقام ابراهیم خوانده شود. برپایه روایات [[دعا|دعاخواندن]] نزد مقام ابراهیم [[مستحب]] است.


==مقام ابراهیم، سنگی در مسجدالحرام==
==معرفی==
«مقام ابراهیم» نام سنگی است در [[مسجدالحرام]] کنار [[کعبه]]<ref>مجمع البیان، ج١، ص٢٠٣؛ تفسیر طبری، ج٢، ص۵۳٧؛ تفسیر فخر رازی، ج۴، ص۵۲؛ الاساس فی التفسیر، ج١، ص۲۶۸.</ref> و هم‌اکنون در مقصوره‌ای{{یادداشت|مقصوره‌، اتاق کوچکی بود که یک دریچه داشت و مردم، از آنجا به پیش‌نماز نگاه می‌کردند. عثمان، اولین کسی بود که در مسجد، مقصوره ساخت. گفته شده به دنبال کشته شدن عمر، عثمان دستور به ساخت مقصوره‌ای کوچک داد و داخل آن نماز می‌خواند. (مساجد الکوفه، ص۱۶). سنگ مقام ابراهیم نیز در مقصوره یا محفظه‌ای کوچک قرار دارد.}} طلایی‌رنگ جای گرفته است.<ref>فضل الحجرالاسود و مقام ابراهیم، ص۱۰۴و۱۰۵.</ref>
«مقام ابراهیم» نام سنگی است در [[مسجدالحرام]] کنار [[کعبه]]<ref>مجمع البیان، ج١، ص٢٠٣؛ تفسیر طبری، ج٢، ص۵۳٧؛ تفسیر فخر رازی، ج۴، ص۵۲؛ الاساس فی التفسیر، ج١، ص۲۶۸.</ref> و هم‌اکنون در محفظه طلایی‌رنگ جای گرفته است.<ref>فضل الحجرالاسود و مقام ابراهیم، ص۱۰۴و۱۰۵.</ref>


در خصوص علت نام‌گذاری این سنگ به مقام ابراهیم دیدگاه‌های متفاوتی هست: برخی علتش را آن دانسته‌اند که [[حضرت ابراهیم(ع)]] هنگام ساخت کعبه بر آن می‌ایستاد و دیوارهای [[کعبه]] را بالا می‌برد.<ref>ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٢؛  صحیح بخاری،  کتاب الانبیاء، ج۶، ص٣٩٨.</ref> گروهی گفته‌اند هنگامی که ساختن خانه کعبه توسط ابراهیم(ع) پایان یافت، [[جبرئیل]] فرود آمد و [[مناسک حج]] را به او آموخت، آنگاه ابراهیم روی این سنگ رفت و گفت: ‌ای مردم، پروردگارتان را پاسخ گویید.<ref>صحیح بخاری، ج۶، ص٣٩٨.</ref>
در خصوص علت نام‌گذاری این سنگ به مقام ابراهیم دیدگاه‌های متفاوتی هست: برخی علتش را آن دانسته‌اند که [[حضرت ابراهیم(ع)]] هنگام ساخت کعبه بر آن می‌ایستاد و دیوارهای [[کعبه]] را بالا می‌برد.<ref>ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٢؛  صحیح بخاری،  کتاب الانبیاء، ج۶، ص٣٩٨.</ref> گروهی گفته‌اند ابراهیم پس از ساخت کعبه روی این سنگ رفت و مردم را به برگزاری حج فراخواند.<ref>صحیح بخاری، ج۶، ص٣٩٨.</ref>


کسانی هم علت نام‌گذاری را آن دانسته‌اند که زمانی که ابراهیم برای دیدار فرزندش [[حضرت اسماعیل|اسماعیل]] آمد و او را نیافت، همسر اسماعیل به‌عنوان ادای احترام، از ابراهیم خواست اجازه دهد تا سر او را بشوید. او نیز اجازه داد و در حالی که سوار بر مرکب بود، همسر اسماعیل این سنگ را زیر پای او قرار داد و سر او را شست.<ref>سیره حلبی، ج١، ص۱۵۷؛ تفسیر قرطبی، ج٢، ص۱۶۹.</ref>
==جایگاه دینی==
در قرآن دوبار نام مقام ابراهیم آمده: یک‌بار در آیه ۱۲۵ [[سوره بقره]] که در آن توصیه شده است مقام ابراهیم جایگاهی برای [[نماز|نمازخواندن]] باشد. بار دیگر در آیه ۹۷ [[سوره آل عمران]] که از مقام ابراهیم به‌عنوان یکی از نشانه‌های روشن خدا یاد می‌کند.


==اهمیت==
در روایات [[شیعه]] و [[اهل‌سنت]]، مقام ابراهیم از سنگ‌های [[بهشت|بهشتی]] شمرده شده است.<ref>نگاه کنید به ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٧؛ صحیح ابن خزیمه، ج۴، ص٢١٩؛ مجمع البیان، ج١، ص۲۰۴؛ فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۴۴.</ref> طبق روایتی از [[پیامبر(ص)]]، محل بین رکن (حجرالاسود) و مقام ابراهیم، باغی از باغ‌های بهشت است و نماز گزاردن در آن گناهان را پاک می‌کند.<ref>فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۶۸.</ref> همچنین گفته‌اند قبور بسیاری از [[پیامبران]] میان [[رکن]] و مقام ابراهیم واقع شده است.<ref>مجمع البحرین، ماده «قوم».</ref>
در آیات [[قرآن]] و روایات از مقام ابراهیم به بزرگی یاد شده است. در قرآن دوبار نام مقام ابراهیم آمده: یک‌بار در آیه ۱۲۵ [[سوره بقره]] که در آن توصیه شده است مقام ابراهیم جایگاهی برای [[نماز|نمازخواندن]] باشد. بار دیگر در آیه ۹۷ [[سوره آل عمران]] که از مقام ابراهیم به‌عنوان یکی از نشانه‌های روشن خدا یاد می‌کند.


در روایات [[شیعه]] و [[اهل‌سنت]]، مقام ابراهیم از سنگ‌های [[بهشت|بهشتی]] شمرده شده است.<ref>نگاه کنید به ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٧؛ صحیح ابن خزیمه، ج۴، ص٢١٩؛ مجمع البیان، ج١، ص۲۰۴؛ فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۴۴.</ref> برای مثال از [[امام باقر(ع)]] نقل کرده‌اند که سه سنگ از بهشت‌اند: ١. مقام ابراهیم ٢. سنگ بنی‌اسرائیل ٣. [[حجرالاسود]].<ref>تفسیر مجمع البیان، ج١، ص٢٠٣.</ref>
برپایه روایات دعاخواندن نزد مقام ابراهیم [[مستحب]] است و دعاهایی از [[حضرت آدم]] و [[پیامبر(ص)]] نزد مقام ابراهیم نقل شده است.<ref>کنز العمال، ج۵، ص۵۷؛ درّ المنثور، ج١، ص۵۹؛ هدایة السالک، ج٢، ص٨۶۲.</ref>
 
طبق روایتی از [[پیامبر(ص)]]،  محل بین رکن (حجرالاسود) و مقام ابراهیم، باغی از باغ‌های بهشت است و هرکس در آنجا چهار رکعت نماز بگزارد، از درون [[عرش]] به او خطاب می‌شود: ‌ای بنده خدا، گناهان گذشته‌ات را خداوند بخشید؛ عمل را از نو آغاز کن.<ref>فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۶۸.</ref>
 
همچنین گفته‌اند قبور بسیاری از [[پیامبران]] میان [[رکن]] و مقام ابراهیم واقع شده است.<ref>مجمع البحرین، ماده «قوم».</ref> در صدر اسلام، فاصله بین رکن [[حجرالاسود]] و مقام ابراهیم برای مردم اهمیت داشت و اگر می‌خواستند کسی را سوگند دهند، او را در آنجا سوگند می‌دادند.
 
برپایه روایات دعاخواندن نزد مقام ابراهیم [[مستحب]] و امید استجابت آن از طرف پروردگار بسیار است. در روایات دعاهایی از [[حضرت آدم]] و [[پیامبر(ص)]] نزد مقام ابراهیم نقل شده است.<ref>کنز العمال، ج۵، ص۵۷؛ درّ المنثور، ج١، ص۵۹؛ هدایة السالک، ج٢، ص٨۶۲.</ref>


==فرورفتگی روی سنگ ==
==فرورفتگی روی سنگ ==
[[پرونده:مقام ابراهیم.jpg|200px|بندانگشتی|جای پای حضرت ابراهیم(ع) بر روی سنگ مقام ابراهیم]]
[[پرونده:مقام ابراهیم.jpg|200px|بندانگشتی|جای پای حضرت ابراهیم(ع) بر روی سنگ مقام ابراهیم]]
بنا بر روایات هنگامی که [[ابراهیم(ع)]] روی سنگ ایستاد، سنگ نرم شد و پاهای ابراهیم را در خود فرو برد و جای پای ابراهیم، به‌عنوان نمونه‌ای از قدرت‌ خدا روی آن باقی ماند.<ref>نگاه کنید به ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٢؛ صحیح بخاری، کتاب الانبیاء، ج۶، ص٣٩٨.</ref>
بنا بر روایات هنگامی که [[ابراهیم(ع)]] روی سنگ ایستاد، سنگ نرم شد و پاهای ابراهیم را در خود فرو برد و جای پای ابراهیم روی آن باقی ماند.<ref>نگاه کنید به ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٢؛ صحیح بخاری، کتاب الانبیاء، ج۶، ص٣٩٨.</ref>


از [[انس بن مالک|اَنَس بن مالک]]، [[اصحاب پیامبر|صحابی پیامبر]]، نقل کرده‌اند که هنگامی که مقام ابراهیم را دیده، جای انگشتان و بلندی کف پاهای ابراهیم روی آن آشکار بوده است؛ البته برخی از قسمت‌های آن به علت دست‌کشیدن مردم ساییده شده بود.<ref>موطأ مالک، ج٢، ص٢٩.</ref> [[ازرقی]] نوشته است: برخی از کسانی که جای انگشتان و پاشنه پای ابراهیم را روی مقام دیده بودند، گفته‌اند به جهت آنکه مردم به آن دست کشیده‌اند، سنگ ساییده شده و برخی از نشانه‌های آن از بین رفته است.<ref>ازرقی، اخبار مکه، ج١، ص۵٣٧.</ref>
از [[انس بن مالک|اَنَس بن مالک]]، [[اصحاب پیامبر|صحابی پیامبر]]، نقل کرده‌اند که هنگامی که مقام ابراهیم را دیده، جای انگشتان و بلندی کف پاهای ابراهیم روی آن آشکار بوده است؛ البته برخی از قسمت‌های آن به علت دست‌کشیدن مردم ساییده شده<ref>موطأ مالک، ج٢، ص٢٩.</ref> و برخی از نشانه‌های آن از بین رفته است.<ref>ازرقی، اخبار مکه، ج١، ص۵٣٧.</ref>


[[محمدطاهر کردی]]، تاریخ‌نگار مکه در قرن چهاردهم قمری، پس از بازکردن مقصوره، مقام را از نزدیک دیده، گزارش کرده که هیچ اثری از انگشتان پای ابراهیم، روی سنگ ندیده است؛ چرا که به‌جهت مرور زمان و دست‌کشیدن مردم از بین رفته است؛ بااین‌همه جای دو پاشنه پاهای ابراهیم برای کسی که با دقت در آن نظر کند، معلوم است.<ref>مقام ابراهیم، ص١١٣.</ref>
[[محمدطاهر کردی]]، تاریخ‌نگار مکه در قرن چهاردهم قمری، پس از بازکردن محفظه، مقام را از نزدیک دیده، گزارش کرده که هیچ اثری از انگشتان پای ابراهیم، روی سنگ ندیده است؛ چرا که به‌جهت مرور زمان و دست‌کشیدن مردم از بین رفته است؛ بااین‌همه جای دو پاشنه پاهای ابراهیم برای کسی که با دقت در آن نظر کند، معلوم است.<ref>[https://wikihaj.com/index.php?title=پرونده:تاریخ_القویم_ج۳.pdf&page=306 التاریخ القویم لمکه وبیت اللّٰه الکریم، ج۳، ص۳۰۶].</ref>


==اندازه سنگ مقام ابراهیم==
==اندازه سنگ مقام ابراهیم==
به‌گزارش [[ازرقی]]، مقام ابراهیم مربع‌شکل و‌ اندازه‌اش یک ذراع است و سطح فوقانی و زیرین آن هریک چهارده انگشت در چهارده انگشت است. همچنین در دو طرف بالا و پایین آن طوق زرینی وجود دارد که سنگ مقام در میان آن دو قرار گرفته است. او طول سنگ را نُه انگشت، عرض آن را ده انگشت در ده انگشت و فاصلۀ میان دو پا را به اندازۀ دو انگشت بیان کرده است.<ref>ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٨.</ref>
[[محمدطاهر کردی]] که در سال ۱۳۶۷ق سنگ مقام را از نزدیک دیده‌، ارتفاع آن را ۲۰ سانتی‌متر و طول سه ضلع آن را از جهت سطح ٣٣ سانتی‌متر و طول ضلع چهارم را ٣٨ سانتی‌متر اندازه گرفته است. به‌گزارش وی سنگ روی پایۀ کوچکی از سنگ مرمر قرار گرفته که ارتفاعش آن ١٣ سانتی‌متر است.<ref>[https://wikihaj.com/index.php?title=پرونده:تاریخ_القویم_ج۳.pdf&page=309 التاریخ القویم لمکه وبیت اللّٰه الکریم، ج۳، ص۳۰۹].</ref>
 
[[محمدطاهر کردی]] که در سال ۱۳۶۷ق سنگ مقام را از نزدیک دیده‌، ارتفاع آن را ۲۰ سانتی‌متر و طول سه ضلع آن را از جهت سطح ٣٣ سانتی‌متر و طول ضلع چهارم را ٣٨ سانتی‌متر اندازه گرفته است. به‌گزارش وی سنگ روی پایۀ کوچکی از سنگ مرمر قرار گرفته که ارتفاعش آن ١٣ سانتی‌متر است.
 
عمق و فرورفتگی پاها در یکی ١٠ سانتی‌متر و در دیگری ٩ سانتی‌متر و طول هریک از پاها از روی سنگ ٢٧ سانتی‌متر و عرض آنها ۱۴ سانتی‌متر است. طول هر یک از دو قدم در قسمت پایین داخل فرورفتگی، ۲۲ سانتی‌متر و عرض آنها ١١ سانتی‌متر اندازه دارد و فاصلۀ دو قدم با هم ۱ سانتی‌متر ست.<ref>فضل الحجرالاسود و مقام ابراهیم، ص۱۰۴و۱۰۵.</ref>
 
خصوصیاتی که مورخان از کیفیت فرورفتگی پاها و اثر انگشتان نقل کرده‌اند، بیانگر آن است که [[حضرت ابراهیم(ع)|ابراهیم]] در آن هنگام پابرهنه بوده است. [[ابی‌طالب]]، عموی پیامبر، نیز در شعر خود به این نکته اشاره کرده است: «و موطِئُ ابراهیمَ فی الصَّخْر رَطْبةٌ عَلیٰ قَدَمَیْه حٰافِیاً غَیْر نٰاعِلِ» (و زیر پای ابراهیم در صخره بود، روی پاهایش برهنه و بدون کفش).


==فاصلۀ مقام تا کعبه==
عمق و فرورفتگی پاها در یکی ١٠ سانتی‌متر و در دیگری ٩ سانتی‌متر و طول هریک از پاها از روی سنگ ٢٧ سانتی‌متر و عرض آنها ۱۴ سانتی‌متر است. طول هر یک از دو قدم در قسمت پایین داخل فرورفتگی، ۲۲ سانتی‌متر و عرض آنها ١١ سانتی‌متر اندازه دارد و فاصلۀ دو قدم با هم ۱ سانتی‌متر ست.<ref>فضل الحجرالاسود و مقام ابراهیم، ص۱۰۴و۱۰۵.</ref>او فاصلۀ بین شاذروان کعبه تا پنجرۀ مقام را یازده متر برشمرده است.<ref>[https://wikihaj.com/index.php?title=پرونده%3Aتاریخ_القویم_ج۳.pdf&page=305 التاریخ القویم لمکه وبیت اللّٰه الکریم، ج۳، ص۳۰۵].</ref>
ازرقی فاصله مقام تا دیوار [[کعبه]] را ٢٨ ذراع ذکر کرده است،<ref>ازرقی، اخبار مکه، ج١، ص۳۴۶.</ref> اما  [[فاکهی]] آن را ٢٧ ذراع و بین [[شاذروان|شاذروان کعبه]] تا مقام را ۲۶ ذراع و ١٢ انگشت و فاصله [[حجرالاسود]] تا مقام را ۲۶ ذراع و ٩ انگشت بیان کرده است.<ref>فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص46٩.</ref> [[محمدطاهر مکی]] فاصلۀ بین شاذروان کعبه تا پنجرۀ مقام را یازده متر برشمرده است.<ref>محمدطاهر مکی کردی، التاریخ القویم لمکه وبیت اللّٰه الکریم، ج۴، ص١٣.</ref>


==نماز پشت مقام ابراهیم==
==نماز پشت مقام ابراهیم==
[[پرونده:مقام ابراهیم 2.jpg|170px|بندانگشتی|نماز طواف پشت مقام ابراهیم]]
[[پرونده:مقام ابراهیم 2.jpg|170px|بندانگشتی|نماز طواف پشت مقام ابراهیم]]
یکی از واجبات [[عمره]] و [[حج]]، [[نماز طواف]] است و بیشتر فقهای شیعه و سنی بر این باورند که واجب است حاجیان نماز طواف واجب را پشت مقام ابراهیم بخوانند.<ref>جواهرالکلام، ج١٩، ص٣٠٠.</ref> از جمله دلایل فقیهان بر این فتوا آیۀ {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقٰامِ اِبْرٰاهِیمَ مُصَلًّی﴾}} است. [[جابر بن عبداللّٰه انصاری]] نقل کرده است که [[پیامبر(ص)]] پس از انجام‌دادن طواف، نزد مقام ابراهیم آمد و این آیه را خواند؛ آنگاه مقام را بین خود و [[کعبه]] قرار داد و دو رکعت نماز گزارد.<ref>صحیح مسلم، ج٢، ص٨٨٧.</ref>
یکی از واجبات [[عمره]] و [[حج]]، [[نماز طواف]] است و فقهای شیعه بر این باورند که واجب است حاجیان نماز طواف واجب را پشت مقام ابراهیم بخوانند.<ref>جواهرالکلام، ج١٩، ص٣٠٠.</ref> از جمله دلایل فقیهان بر این فتوا آیۀ {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقٰامِ اِبْرٰاهِیمَ مُصَلًّی﴾}} است.<ref>تهذیب الأحکام، ج۵، ص۱۴۰؛ الإستبصار، ج۲، ص۲۳۴.</ref> در حدیثی از [[امام صادق(ع)]] هم نیز با استناد به همین آیه آمده است: خواندن دو رکعت نماز طوافِ واجب، جز پشت مقام جایز نیست.<ref>وسایل الشیعه، ج١٣، ص۴۷۵.</ref> [[جابر بن عبداللّٰه انصاری]] نقل کرده است که [[پیامبر(ص)]] پس از انجام‌دادن طواف، نزد مقام ابراهیم آمد و این آیه را خواند؛ آنگاه مقام را بین خود و [[کعبه]] قرار داد و دو رکعت نماز گزارد.<ref>صحیح مسلم، ج٢، ص٨٨٧.</ref>


در حدیثی از [[امام صادق(ع)]] هم آمده است: خواندن دو رکعت نماز طوافِ واجب، جز پشت مقام جایز نیست؛ به دلیل فرموده خداوند عزّوجل که فرمود: {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقٰامِ اِبْرٰاهِیمَ مُصَلًّی﴾}}.<ref>وسایل الشیعه، ج١٣، ص۴۷۵.</ref>
مذاهب اهل سنت برگزاری نماز طواف پشت مقام ابراهیم را واجب نمی‌دانند و آن را مستحب می‌دانند.<ref>حج و عمره در آینه فقه مقارن، ص 249؛ درآمدی بر فقه مقارن، ص ۳۷۷


در فقه [[حنفی]] از مذاهب [[اهل سنت]]، خواندن نماز طواف پشت مقام ابراهیم [[مستحب]] است.<ref>الاساس فی التفسیر، ج١، ص٢۶۹.</ref>
</ref>


==جابه‌جایی مقام ابراهیم==
==جابه‌جایی مقام ابراهیم==
مورّخان درخصوص محل ابتدایی مقام ابراهیم و جابه‌جایی آن اختلاف‌نظر دارند. سه دیدگاه مشهور در این زمینه وجود دارد:
مورّخان درخصوص محل ابتدایی مقام ابراهیم و جابه‌جایی آن اختلاف‌نظر دارند. سه دیدگاه مشهور در این زمینه وجود دارد:


برپایه دیدگاه نخست، مقام ابراهیم(ع) در طول تاریخ خود، درست در همین مکانی قرار داشته  که امروز واقع شده است و تا زمان [[خلیفه اول|خلیفۀ اوّل]] و [[خلیفه دوم]] نیز به‌همین شکل باقی بوده است؛ تا آنکه در دوران خلیفه دوم سیل شدیدی در [[مکه]] جاری شد و مقام را از جای کند و تا پایین شهر مکه با خود برد. پس از فرونشستن سیل، خلیفه دوم بار دیگر آن را در همان مکان قبلی قرار داد.<ref>فتح الباری، ج١، ص۴۹۹؛ ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٣و۳۴.</ref>
* مقام ابراهیم(ع) در طول تاریخ خود، درست در همین مکانی قرار داشته  که امروز واقع شده است و تا زمان [[خلیفه اول|خلیفۀ اوّل]] و [[خلیفه دوم]] نیز به‌همین شکل باقی بوده است؛ تا آنکه در دوران خلیفه دوم سیل شدیدی در [[مکه]] جاری شد و مقام را از جای کند و تا پایین شهر مکه با خود برد. پس از فرونشستن سیل، خلیفه دوم بار دیگر آن را در همان مکان قبلی قرار داد.<ref>فتح الباری، ج١، ص۴۹۹؛ ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٣و۳۴.</ref>
* مقام ابراهیم به دیوار [[کعبه]] چسبیده بوده و [[عمر بن خطاب]] خلیفه دوم، آن را به‌مکان کنونی منتقل ساخته است.<ref>سنن ترمذی، ج١، ص٣٧؛ مسند احمد، ج۵، ص٣٨٢؛ سنن کبری، ج۵، ص۷۵؛ المصنف، ج۵، ص۴۸؛ الفتح، ج٨، ص۱۶٩؛ تفسیر القرآن العظیم، ابن کثیر، ج١، ص۳۸۴.</ref>
* مقام ابراهیم به خانۀ کعبه چسبیده بود و [[پیامبر(ص)]] آن را در مکان کنونی قرار داد.<ref>تفسیر ابن کثیر، ج١، ص١٧٠؛ ابن حجر، فتح الباری، ج٨، ص۱۶٩.</ref> [[ابن کثیر مکی|ابن‌کثیر]] و ابن‌حجر این روایت را ضعیف دانسته‌اند.<ref>مصنف عبدالرزاق، ج۵، ص۴۸.</ref>


طبق دیدگاه دوم، مقام ابراهیم به دیوار [[کعبه]] چسبیده بوده و [[عمر بن خطاب]] خلیفه دوم، آن را به‌مکان کنونی منتقل ساخته است.<ref>سنن ترمذی، ج١، ص٣٧؛ مسند احمد، ج۵، ص٣٨٢؛ سنن کبری، ج۵، ص۷۵؛ المصنف، ج۵، ص۴۸؛ الفتح، ج٨، ص۱۶٩؛ تفسیر القرآن العظیم، ابن کثیر، ج١، ص۳۸۴.</ref>
=== بردن مقام نزد مهدی عباسی ===
به گفته تاریخ‌نگاران، [[مهدی عباسی|مهدی خلیفۀ عباسی]] در سال ۱۶۰ق به حج آمد. نیمه‌شبی عبیداللّٰه بن عثمان بن ابراهیم حُجُبی مقام را برداشته، به محل اقامت خلیفه برد.<ref>ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص۳۶-۳۷؛ فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۷۵.</ref> مهدی با دیدن سنگ مقام روی آن دست کشید و کمی آب داخل جای پای ابراهیم ریخت و آن را نوشید. سپس مقام به جای اصلی آن منتقل شد.<ref>ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص۳۶-۳۷؛ فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۷۵.</ref>[[پرونده:مقام ابراهیم 3.jpg|بندانگشتی|نمایی قدیمی از مقام ابراهیم سال ۱۳۶۶ق]]


دیدگاه سوم این است که مقام ابراهیم به خانۀ کعبه چسبیده بود و [[پیامبر(ص)]] آن را در مکان کنونی قرار داد.<ref>تفسیر ابن کثیر، ج١، ص١٧٠؛ ابن حجر، فتح الباری، ج٨، ص۱۶٩.</ref> [[ابن کثیر مکی|ابن‌کثیر]] و ابن‌حجر این روایت را ضعیف دانسته‌اند.<ref>مصنف عبدالرزاق، ج۵، ص۴۸.</ref>
=== سرقت مقام ابراهیم ===
 
گفته شده مردی [[یهودی]] یا [[نصرانی]] به‌نام جریج، شبی مقام را دزید و تصمیم داشت آن را از مکه خارج کرده و در اختیار پادشاه روم قرار دهد؛ اما مقام را نزد او یافته، از او باز پس گرفتند.<ref>[https://wikihaj.com/index.php?title=%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87%3A%D8%A7%D8%AE%D8%A8%D8%A7%D8%B1_%D9%85%DA%A9%D9%87_%D9%81%D8%A7%DA%A9%D9%87%DB%8C_%D8%AC1.pdf&page=452 فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۵۲]؛ شفاء الغرام، ج١، ص٢١٠.</ref> [[ابوطاهر قرمطی]] نیز تصمیم داشت مقام را در اختیار بگیرد، اما کلیدداران مسجدالحرام مقام را در یکی از دره‌های مکه پنهان کردند و پس از رفع خطر به مکان اصلی برگرداندند.<ref>شفاءالغرام، ج١، ص٢١٠.</ref>
==بردن مقام نزد مهدی عباسی==
برخی از اهالی مکه از بزرگان خود نقل کرده‌اند که [[مهدی عباسی|مهدی خلیفۀ عباسی]] در سال ۱۶۰ق به حج آمده و در [[دارالندوه]] منزل کرد. نیمه‌شبی عبیداللّٰه بن عثمان بن ابراهیم حُجُبی مقام را برداشته، به دارالندوه آمد و به نگاهبان خانه گفت چیزی همراه دارد که اگر مهدی آن را ببیند، خرسند می‌شود. نگهبان خانه اجازه داد. او داخل شد و پرده از روی مقام برداشت.
 
مهدی بسیار خوشحال شد و روی آن دست کشید. پس از آن کمی آب داخل جای پای ابراهیم ریخت و آن را نوشید. آنگاه از [[عبیدالله بن عثمان]] خواست از دارالندوه خارج شود و به دنبال آن برخی از اعضای خانواده‌اش را خواست. آنان نیز [[تبرّک]] جسته، آب بر روی مقام ریختند و آن را نوشیدند، سپس عبیدالله را فراخواند تا مقام را برداشته و به جای اصلی آن منتقل کند و هدایای فراوانی به او داد.<ref>ازرقی، ج٢، ص٣٨ و٣٩؛ فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۷۵.</ref>
[[پرونده:مقام ابراهیم 3.jpg|بندانگشتی|نمایی قدیمی از مقام ابراهیم سال ۱۳۶۶ق]]


==تعمیر مقام==
==تعمیر مقام==
در زمان خلافت مهدی عباسی، شکاف‌هایی در سنگ مقام ایجاد شد که به‌جهت احتمال از هم گسستن آن، دستور داد مقام را از قسمت بالا و پایین با مِس بپوشانند. در زمان خلافت [[متوکل]] در سال ۲۳۶ق نیز روی پوشش قبلی را با طلا زیور دادند. در سال ۲۵۶ق به‌منظور تعمیر مقام، زیورهای مقام را کردند و به‌دستور [[علی بن حسن عباسی]] فرماندار [[مکه]]، دو طوق از طلا و یک طوق از نقره ساخته، مقام را با آن پوشانده و محکم کردند. از آن زمان تاکنون نیز برای حفظ و نگاهبانی از آن تلاش‌های فراوانی صورت گرفته است.<ref>فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۷۵و۴۷۶؛ شفاء الغرام، ج١، ص۲۰۴.</ref>
در زمان خلافت مهدی عباسی، شکاف‌هایی در سنگ مقام ایجاد شد که به‌جهت احتمال از هم گسستن آن، دستور داد مقام را از قسمت بالا و پایین با مِس بپوشانند. در زمان خلافت [[متوکل]] در سال ۲۳۶ق نیز روی پوشش قبلی را با طلا زیور دادند. در سال ۲۵۶ق به‌منظور تعمیر مقام، زیورهای مقام را کندند و به‌دستور [[علی بن حسن عباسی]] فرماندار [[مکه]]، دو طوق از طلا و یک طوق از نقره ساخته، مقام را با آن پوشانده و محکم کردند. از آن زمان تاکنون نیز برای حفظ و نگاهبانی از آن تلاش‌های فراوانی صورت گرفته است.<ref>فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۷۵و۴۷۶؛ شفاء الغرام، ج١، ص۲۰۴.</ref>
 
==سرقت مقام ابراهیم==
مقام ابراهیم به‌خاطر اهمیتی که داشته، گاه مورد دستبرد و سرقت قرار گرفته است. طبق گزار‌هاش تاریخی مردی به‌نام جریج که‌ [[یهودی]] یا [[نصرانی]] بود، در [[مکه]] اظهار اسلام کرد و شبی مقام را دزید. او تصمیم داشت آن را از مکه خارج کند و در اختیار پادشاه روم قرار دهد؛ اما مقام را نزد او یافته، از او باز پس گرفتند و وی را گردن زدند.<ref>فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۵۲؛ شفاء الغرام، ج١، ص٢١٠.</ref>
 
گفته شده [[ابوطاهر قرمطی]] نیز تصمیم داشت مقام را در اختیار بگیرد، اما کلیدداران مسجدالحرام مقام را در یکی از دره‌های مکه پنهان کردند و پس از رفع خطر به مکان اصلی برگرداندند.<ref>شفاءالغرام، ج١، ص٢١٠.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
خط ۱۱۳: خط ۹۳:
}}
}}


*'''اخبار مکه''': الازرقی (م.۲۴۸ق.)، به کوشش رشدی الصالح، مکه، مکتبة الثقافه، ۱۴۱۵ق.
*'''اخبار مکه''': الازرقی (م.۲۴۸ق.)، به کوشش رشدی الصالح، بیروت، دار الأندلس، ۱۴۱۶ق.
*'''اخبار مکه''': الفاکهی (درگذشت در ۲۷۹ق.)، به کوشش ابن دهیش، مکه، النهضة الحدیثه، ۱۴۰۷ق.
*'''اخبار مکه''': الفاکهی (درگذشت در ۲۷۹ق.)، به کوشش ابن دهیش، مکه، النهضة الحدیثه، ۱۴۰۷ق.
*'''الاساس فی التفسیر''': سعید حوی.
*'''الاساس فی التفسیر''': سعید حوی، قاهره، دار السلام، 1424ق/ 2003م.
*'''الاستبصار فيما اختلف من الأخبار''': محمد بن حسن شیخ طوسی، با تحقیق: حسن  خرسان، تهران، دار الكتب الإسلامیة، 136۳ش.
*'''التاریخ القویم لمکة و بیت الله الکریم''': محمد طاهر کردی، ج5 مکه، مکتبة النهضة الحدیثة، ۱۴۱۲ق.
*'''التاریخ القویم لمکة و بیت الله الکریم''': محمد طاهر کردی، ج5 مکه، مکتبة النهضة الحدیثة، ۱۴۱۲ق.
*'''تحفة الالباب فی شرح الانساب''': حماد بن الأمین المجلسی، ادارة إحیاء التراث الإسلامی، قطر، ۱۴۰۵هـ/۱۹۸۵م.
*'''تحفة الالباب فی شرح الانساب''': حماد بن الأمین المجلسی، ادارة إحیاء التراث الإسلامی، قطر، ۱۴۰۵هـ/۱۹۸۵م.
خط ۱۲۲: خط ۱۰۳:
*'''التفسیر الکبیر''': الفخر الرازی (م. ۶۰۶ق.)، تهران، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۱ق.
*'''التفسیر الکبیر''': الفخر الرازی (م. ۶۰۶ق.)، تهران، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۱ق.
*'''تفسیر قرطبی (الجامع لاحکام القرآن)''': القرطبی (م. ۶۷۱ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ق.
*'''تفسیر قرطبی (الجامع لاحکام القرآن)''': القرطبی (م. ۶۷۱ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ق.
*'''تهذیب الاحکام''': محمد بن حسن شیخ طوسی، با تحقیق: حسن  خرسان، تهران، دار الكتب العلمية، چاپ چهارم، 1365ش.
* حج و عمره در آینه فقه مقارن، محمدعلی مقدادی، قم، مشعر، ۱۳۸۴
*'''جامع البیان''': الطبری (م. ۳۱۰ق.)، به کوشش صدقی جمیل، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۵ق.
*'''جامع البیان''': الطبری (م. ۳۱۰ق.)، به کوشش صدقی جمیل، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۵ق.
* '''درآمدی بر فقه مقارن'''، مصطفی جعفر پیشه فرد، تهران، معاونت امور روحانیون بعثه مقام معظم رهبری، ۱۳۸۸ش.
*'''الدر المنثور''': السیوطی (م.۹۱۱ق.)، بیروت، ‌دار المعرفه، ۱۳۶۵ق.
*'''الدر المنثور''': السیوطی (م.۹۱۱ق.)، بیروت، ‌دار المعرفه، ۱۳۶۵ق.
*'''ديوان أبي طالب بن عبد المطلب''': ابوطالب بن عبدالمطلب، گرد آورنده: عبدالله بن احمد ابوهفان مهزمی، محقق: محمدحسن آل یاسین، بيروت‌، بی‌نا، 2003م.
*'''روح المعانی''': الآلوسی (م.۱۲۷۰ق.)، به کوشش علی عبدالباری، بیروت، ۱۴۱۵ق.
*'''روح المعانی''': الآلوسی (م.۱۲۷۰ق.)، به کوشش علی عبدالباری، بیروت، ۱۴۱۵ق.
*'''سنن الترمذی''': الترمذی (م.۲۷۹ق.)، به کوشش عبدالوهاب، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۲ق.
*'''سنن الترمذی''': الترمذی (م.۲۷۹ق.)، به کوشش عبدالوهاب، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۲ق.
خط ۱۴۴: خط ۱۲۹:
*'''مساجد الکوفه''': کامل سلمان جبوری، نجف، مطبعة النعمان، 1397ق/ 1977م.
*'''مساجد الکوفه''': کامل سلمان جبوری، نجف، مطبعة النعمان، 1397ق/ 1977م.
*'''مسند احمد''': احمد بن حنبل (م.۲۴۱ق.)، بیروت، دار صادر.
*'''مسند احمد''': احمد بن حنبل (م.۲۴۱ق.)، بیروت، دار صادر.
*'''مقام ابراهیم(ع)''': محمد طاهر کردی.
*'''المصنّف''': عبدالرزاق الصنعانی (م.۲۱۱ق.)، به کوشش حبیب الرحمن، المجلس العلمی.
*'''المصنّف''': عبدالرزاق الصنعانی (م.۲۱۱ق.)، به کوشش حبیب الرحمن، المجلس العلمی.
*'''مناسک الحج''': سید روح‌الله خمینی.
*'''مناسک الحج''': سید روح‌الله خمینی.
خط ۱۶۳: خط ۱۴۷:
*[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1170956/نقش-مقام-ابراهیم-در-نماز-طواف نقش مقام ابراهیم در نماز طواف، مهدی درگاهی و رضا عندلیبی، مجله میقات حج، شماره ۹، تابستان ۱۳۹۵.]
*[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1170956/نقش-مقام-ابراهیم-در-نماز-طواف نقش مقام ابراهیم در نماز طواف، مهدی درگاهی و رضا عندلیبی، مجله میقات حج، شماره ۹، تابستان ۱۳۹۵.]


[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
[[رده:مکان‌های تاریخی مکه]]
[[رده:مکان‌های تاریخی مکه]]
[[رده:مکان‌های مذهبی مکه]]
[[رده:مکان‌های مذهبی مکه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۰

مقام ابراهیم(ع)
اطلاعات اوليه
کاربری زیارت
مکان مسجدالحرام
وقایع مرتبط طواف واجب در محدوده بین کعبه و مقام ابراهیم
مشخصات
وضعیت فعال
معماری
بازسازی تعمیر در زمان خلافت مهدی عباسی و متوکل عباسی

مقام ابراهیم(ع) سنگی است در مسجدالحرام و نزدیک کعبه که می‌گویند حضرت ابراهیم(ع) بر روی آن ایستاد و کعبه را ساخت. همچنین گفته‌اند او روی این سنگ، مردم را به حج فراخواند. به‌گفته تاریخ‌نگاران مسلمان، سنگ به قدرت خدا نرم شد و جای دو پای حضرت ابراهیم(ع) در آن باقی ماند.

مقام ابراهیم هم‌اکنون در محفظه طلایی‌رنگ در کنار کعبه قرار گرفته و با شاذَروان یازده متر فاصله دارد.

قرآن از مقام ابراهیم به عنوان یکی از نشانه‌های روشن خدا یاد کرده و به مسلمانان سفارش کرده است که در این جایگاه نماز بخوانند. در روایات هم مقام ابراهیم سنگی بهشتی دانسته شده است.

به فتوای برخی فقیهان، واجب است طواف واجب در محدوده بین کعبه و مقام ابراهیم انجام شود و در فقه اسلامی واجب است نماز طواف پشت مقام ابراهیم خوانده شود. برپایه روایات دعاخواندن نزد مقام ابراهیم مستحب است.

معرفی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

«مقام ابراهیم» نام سنگی است در مسجدالحرام کنار کعبه[۱] و هم‌اکنون در محفظه طلایی‌رنگ جای گرفته است.[۲]

در خصوص علت نام‌گذاری این سنگ به مقام ابراهیم دیدگاه‌های متفاوتی هست: برخی علتش را آن دانسته‌اند که حضرت ابراهیم(ع) هنگام ساخت کعبه بر آن می‌ایستاد و دیوارهای کعبه را بالا می‌برد.[۳] گروهی گفته‌اند ابراهیم پس از ساخت کعبه روی این سنگ رفت و مردم را به برگزاری حج فراخواند.[۴]

جایگاه دینی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در قرآن دوبار نام مقام ابراهیم آمده: یک‌بار در آیه ۱۲۵ سوره بقره که در آن توصیه شده است مقام ابراهیم جایگاهی برای نمازخواندن باشد. بار دیگر در آیه ۹۷ سوره آل عمران که از مقام ابراهیم به‌عنوان یکی از نشانه‌های روشن خدا یاد می‌کند.

در روایات شیعه و اهل‌سنت، مقام ابراهیم از سنگ‌های بهشتی شمرده شده است.[۵] طبق روایتی از پیامبر(ص)، محل بین رکن (حجرالاسود) و مقام ابراهیم، باغی از باغ‌های بهشت است و نماز گزاردن در آن گناهان را پاک می‌کند.[۶] همچنین گفته‌اند قبور بسیاری از پیامبران میان رکن و مقام ابراهیم واقع شده است.[۷]

برپایه روایات دعاخواندن نزد مقام ابراهیم مستحب است و دعاهایی از حضرت آدم و پیامبر(ص) نزد مقام ابراهیم نقل شده است.[۸]

فرورفتگی روی سنگ[ویرایش | ویرایش مبدأ]

جای پای حضرت ابراهیم(ع) بر روی سنگ مقام ابراهیم

بنا بر روایات هنگامی که ابراهیم(ع) روی سنگ ایستاد، سنگ نرم شد و پاهای ابراهیم را در خود فرو برد و جای پای ابراهیم روی آن باقی ماند.[۹]

از اَنَس بن مالک، صحابی پیامبر، نقل کرده‌اند که هنگامی که مقام ابراهیم را دیده، جای انگشتان و بلندی کف پاهای ابراهیم روی آن آشکار بوده است؛ البته برخی از قسمت‌های آن به علت دست‌کشیدن مردم ساییده شده[۱۰] و برخی از نشانه‌های آن از بین رفته است.[۱۱]

محمدطاهر کردی، تاریخ‌نگار مکه در قرن چهاردهم قمری، پس از بازکردن محفظه، مقام را از نزدیک دیده، گزارش کرده که هیچ اثری از انگشتان پای ابراهیم، روی سنگ ندیده است؛ چرا که به‌جهت مرور زمان و دست‌کشیدن مردم از بین رفته است؛ بااین‌همه جای دو پاشنه پاهای ابراهیم برای کسی که با دقت در آن نظر کند، معلوم است.[۱۲]

اندازه سنگ مقام ابراهیم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

محمدطاهر کردی که در سال ۱۳۶۷ق سنگ مقام را از نزدیک دیده‌، ارتفاع آن را ۲۰ سانتی‌متر و طول سه ضلع آن را از جهت سطح ٣٣ سانتی‌متر و طول ضلع چهارم را ٣٨ سانتی‌متر اندازه گرفته است. به‌گزارش وی سنگ روی پایۀ کوچکی از سنگ مرمر قرار گرفته که ارتفاعش آن ١٣ سانتی‌متر است.[۱۳]

عمق و فرورفتگی پاها در یکی ١٠ سانتی‌متر و در دیگری ٩ سانتی‌متر و طول هریک از پاها از روی سنگ ٢٧ سانتی‌متر و عرض آنها ۱۴ سانتی‌متر است. طول هر یک از دو قدم در قسمت پایین داخل فرورفتگی، ۲۲ سانتی‌متر و عرض آنها ١١ سانتی‌متر اندازه دارد و فاصلۀ دو قدم با هم ۱ سانتی‌متر ست.[۱۴]او فاصلۀ بین شاذروان کعبه تا پنجرۀ مقام را یازده متر برشمرده است.[۱۵]

نماز پشت مقام ابراهیم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نماز طواف پشت مقام ابراهیم

یکی از واجبات عمره و حج، نماز طواف است و فقهای شیعه بر این باورند که واجب است حاجیان نماز طواف واجب را پشت مقام ابراهیم بخوانند.[۱۶] از جمله دلایل فقیهان بر این فتوا آیۀ ﴿وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقٰامِ اِبْرٰاهِیمَ مُصَلًّی﴾ است.[۱۷] در حدیثی از امام صادق(ع) هم نیز با استناد به همین آیه آمده است: خواندن دو رکعت نماز طوافِ واجب، جز پشت مقام جایز نیست.[۱۸] جابر بن عبداللّٰه انصاری نقل کرده است که پیامبر(ص) پس از انجام‌دادن طواف، نزد مقام ابراهیم آمد و این آیه را خواند؛ آنگاه مقام را بین خود و کعبه قرار داد و دو رکعت نماز گزارد.[۱۹]

مذاهب اهل سنت برگزاری نماز طواف پشت مقام ابراهیم را واجب نمی‌دانند و آن را مستحب می‌دانند.[۲۰]

جابه‌جایی مقام ابراهیم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مورّخان درخصوص محل ابتدایی مقام ابراهیم و جابه‌جایی آن اختلاف‌نظر دارند. سه دیدگاه مشهور در این زمینه وجود دارد:

  • مقام ابراهیم(ع) در طول تاریخ خود، درست در همین مکانی قرار داشته که امروز واقع شده است و تا زمان خلیفۀ اوّل و خلیفه دوم نیز به‌همین شکل باقی بوده است؛ تا آنکه در دوران خلیفه دوم سیل شدیدی در مکه جاری شد و مقام را از جای کند و تا پایین شهر مکه با خود برد. پس از فرونشستن سیل، خلیفه دوم بار دیگر آن را در همان مکان قبلی قرار داد.[۲۱]
  • مقام ابراهیم به دیوار کعبه چسبیده بوده و عمر بن خطاب خلیفه دوم، آن را به‌مکان کنونی منتقل ساخته است.[۲۲]
  • مقام ابراهیم به خانۀ کعبه چسبیده بود و پیامبر(ص) آن را در مکان کنونی قرار داد.[۲۳] ابن‌کثیر و ابن‌حجر این روایت را ضعیف دانسته‌اند.[۲۴]

بردن مقام نزد مهدی عباسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

به گفته تاریخ‌نگاران، مهدی خلیفۀ عباسی در سال ۱۶۰ق به حج آمد. نیمه‌شبی عبیداللّٰه بن عثمان بن ابراهیم حُجُبی مقام را برداشته، به محل اقامت خلیفه برد.[۲۵] مهدی با دیدن سنگ مقام روی آن دست کشید و کمی آب داخل جای پای ابراهیم ریخت و آن را نوشید. سپس مقام به جای اصلی آن منتقل شد.[۲۶]

نمایی قدیمی از مقام ابراهیم سال ۱۳۶۶ق

سرقت مقام ابراهیم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

گفته شده مردی یهودی یا نصرانی به‌نام جریج، شبی مقام را دزید و تصمیم داشت آن را از مکه خارج کرده و در اختیار پادشاه روم قرار دهد؛ اما مقام را نزد او یافته، از او باز پس گرفتند.[۲۷] ابوطاهر قرمطی نیز تصمیم داشت مقام را در اختیار بگیرد، اما کلیدداران مسجدالحرام مقام را در یکی از دره‌های مکه پنهان کردند و پس از رفع خطر به مکان اصلی برگرداندند.[۲۸]

تعمیر مقام[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در زمان خلافت مهدی عباسی، شکاف‌هایی در سنگ مقام ایجاد شد که به‌جهت احتمال از هم گسستن آن، دستور داد مقام را از قسمت بالا و پایین با مِس بپوشانند. در زمان خلافت متوکل در سال ۲۳۶ق نیز روی پوشش قبلی را با طلا زیور دادند. در سال ۲۵۶ق به‌منظور تعمیر مقام، زیورهای مقام را کندند و به‌دستور علی بن حسن عباسی فرماندار مکه، دو طوق از طلا و یک طوق از نقره ساخته، مقام را با آن پوشانده و محکم کردند. از آن زمان تاکنون نیز برای حفظ و نگاهبانی از آن تلاش‌های فراوانی صورت گرفته است.[۲۹]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. ↑ مجمع البیان، ج١، ص٢٠٣؛ تفسیر طبری، ج٢، ص۵۳٧؛ تفسیر فخر رازی، ج۴، ص۵۲؛ الاساس فی التفسیر، ج١، ص۲۶۸.
  2. ↑ فضل الحجرالاسود و مقام ابراهیم، ص۱۰۴و۱۰۵.
  3. ↑ ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٢؛ صحیح بخاری، کتاب الانبیاء، ج۶، ص٣٩٨.
  4. ↑ صحیح بخاری، ج۶، ص٣٩٨.
  5. ↑ نگاه کنید به ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٧؛ صحیح ابن خزیمه، ج۴، ص٢١٩؛ مجمع البیان، ج١، ص۲۰۴؛ فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۴۴.
  6. ↑ فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۶۸.
  7. ↑ مجمع البحرین، ماده «قوم».
  8. ↑ کنز العمال، ج۵، ص۵۷؛ درّ المنثور، ج١، ص۵۹؛ هدایة السالک، ج٢، ص٨۶۲.
  9. ↑ نگاه کنید به ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٢؛ صحیح بخاری، کتاب الانبیاء، ج۶، ص٣٩٨.
  10. ↑ موطأ مالک، ج٢، ص٢٩.
  11. ↑ ازرقی، اخبار مکه، ج١، ص۵٣٧.
  12. ↑ التاریخ القویم لمکه وبیت اللّٰه الکریم، ج۳، ص۳۰۶.
  13. ↑ التاریخ القویم لمکه وبیت اللّٰه الکریم، ج۳، ص۳۰۹.
  14. ↑ فضل الحجرالاسود و مقام ابراهیم، ص۱۰۴و۱۰۵.
  15. ↑ التاریخ القویم لمکه وبیت اللّٰه الکریم، ج۳، ص۳۰۵.
  16. ↑ جواهرالکلام، ج١٩، ص٣٠٠.
  17. ↑ تهذیب الأحکام، ج۵، ص۱۴۰؛ الإستبصار، ج۲، ص۲۳۴.
  18. ↑ وسایل الشیعه، ج١٣، ص۴۷۵.
  19. ↑ صحیح مسلم، ج٢، ص٨٨٧.
  20. ↑ حج و عمره در آینه فقه مقارن، ص 249؛ درآمدی بر فقه مقارن، ص ۳۷۷
  21. ↑ فتح الباری، ج١، ص۴۹۹؛ ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٣و۳۴.
  22. ↑ سنن ترمذی، ج١، ص٣٧؛ مسند احمد، ج۵، ص٣٨٢؛ سنن کبری، ج۵، ص۷۵؛ المصنف، ج۵، ص۴۸؛ الفتح، ج٨، ص۱۶٩؛ تفسیر القرآن العظیم، ابن کثیر، ج١، ص۳۸۴.
  23. ↑ تفسیر ابن کثیر، ج١، ص١٧٠؛ ابن حجر، فتح الباری، ج٨، ص۱۶٩.
  24. ↑ مصنف عبدالرزاق، ج۵، ص۴۸.
  25. ↑ ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص۳۶-۳۷؛ فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۷۵.
  26. ↑ ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص۳۶-۳۷؛ فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۷۵.
  27. ↑ فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۵۲؛ شفاء الغرام، ج١، ص٢١٠.
  28. ↑ شفاءالغرام، ج١، ص٢١٠.
  29. ↑ فاکهی، اخبار مکه، ج١، ص۴۷۵و۴۷۶؛ شفاء الغرام، ج١، ص۲۰۴.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این مقاله برگرفته از کتاب حج در اندیشه اسلامی، علی قاضی عسکر. بخش «قبر عقیل پس از تخریب بقیع »، ص140-165، است.
  • اخبار مکه: الازرقی (م.۲۴۸ق.)، به کوشش رشدی الصالح، بیروت، دار الأندلس، ۱۴۱۶ق.
  • اخبار مکه: الفاکهی (درگذشت در ۲۷۹ق.)، به کوشش ابن دهیش، مکه، النهضة الحدیثه، ۱۴۰۷ق.
  • الاساس فی التفسیر: سعید حوی، قاهره، دار السلام، 1424ق/ 2003م.
  • الاستبصار فيما اختلف من الأخبار: محمد بن حسن شیخ طوسی، با تحقیق: حسن خرسان، تهران، دار الكتب الإسلامیة، 136۳ش.
  • التاریخ القویم لمکة و بیت الله الکریم: محمد طاهر کردی، ج5 مکه، مکتبة النهضة الحدیثة، ۱۴۱۲ق.
  • تحفة الالباب فی شرح الانساب: حماد بن الأمین المجلسی، ادارة إحیاء التراث الإسلامی، قطر، ۱۴۰۵هـ/۱۹۸۵م.
  • تحفة المحتاج:ابن حجر الهیثمی (درگذشت در ۹۷۴ق.)، مصر، المیتبة التجاریة الکبری، ۱۳۷۵ق.
  • تفسیر ابن کثیر (تفسیر القرآن العظیم): ابن کثیر (م.۷۷۴ق.)، به کوشش مرعشلی، بیروت، ‌دار المعرفه، ۱۴۰۹ق.
  • التفسیر الکبیر: الفخر الرازی (م. ۶۰۶ق.)، تهران، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۱ق.
  • تفسیر قرطبی (الجامع لاحکام القرآن): القرطبی (م. ۶۷۱ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ق.
  • تهذیب الاحکام: محمد بن حسن شیخ طوسی، با تحقیق: حسن خرسان، تهران، دار الكتب العلمية، چاپ چهارم، 1365ش.
  • حج و عمره در آینه فقه مقارن، محمدعلی مقدادی، قم، مشعر، ۱۳۸۴
  • جامع البیان: الطبری (م. ۳۱۰ق.)، به کوشش صدقی جمیل، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۵ق.
  • درآمدی بر فقه مقارن، مصطفی جعفر پیشه فرد، تهران، معاونت امور روحانیون بعثه مقام معظم رهبری، ۱۳۸۸ش.
  • الدر المنثور: السیوطی (م.۹۱۱ق.)، بیروت، ‌دار المعرفه، ۱۳۶۵ق.
  • ديوان أبي طالب بن عبد المطلب: ابوطالب بن عبدالمطلب، گرد آورنده: عبدالله بن احمد ابوهفان مهزمی، محقق: محمدحسن آل یاسین، بيروت‌، بی‌نا، 2003م.
  • روح المعانی: الآلوسی (م.۱۲۷۰ق.)، به کوشش علی عبدالباری، بیروت، ۱۴۱۵ق.
  • سنن الترمذی: الترمذی (م.۲۷۹ق.)، به کوشش عبدالوهاب، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۲ق.
  • السنن الکبری: البیهقی (م. ق.)، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۶ق.
  • سیر اعلام النبلاء: الذهبی (م.۷۴۸ق.)، به کوشش گروهی از محققان، بیروت، الرساله، ۱۴۱۳ق.
  • السیرة الحلبیه: الحلبی (م.۱۰۴۴ق.)، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۰۰ق.
  • شفاء الغرام: محمد الفأسی (م.۸۳۲ق.)، به کوشش مصطفی محمد، مکه، النهضة الحدیثه، ۱۹۹۹م.
  • صحیح ابن خزیمه: ابن خزیمه (م. ۳۱۱ق.)، به کوشش محمد مصطفی، المکتب الاسلامی، ۱۴۱۲ق.
  • صحیح البخاری: البخاری (م. ۲۵۶ق.)، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۱ق.
  • صحیح مسلم: مسلم (م. ۲۶۱ق.)، بیروت، دار الفکر.
  • فتح الباری: ابن حجر العسقلانی (م. ۸۵۲ق.)، بیروت، دار المعرفه.
  • فتح الباری: ابن‌حجر العسقلانی (م. ۸۵۲ق.)، بیروت، دار المعرفه.
  • فضل الحجر الأسود و مقام إبراهیم علیه الصلاة والسلام: سائد بکداش، دار البشائر الإسلامیة، بیروت، ۱۴۲۹هـ.
  • القاموس المحیط: الفیروزآبادی (م. ۸۱۷ق.)، بیروت، دار العلم.
  • کنز العمال: المتقی الهندی (م. ۹۷۵ق.)، به کوشش السقاء، بیروت، الرساله، ۱۴۱۳ق.
  • لسان العرب: ابن منظور (م.۷۱۱ق.)، قم، ادب الحوزه، ۱۴۰۵ق.
  • مثیر الغرام الساکن الی اشرف المساکن: أبوالفرج بن الجوزى.
  • مجمع البحرین: الطریحی (م. ۱۰۸۵ق.)، به کوشش الحسینی، تهران، فرهنگ اسلامی، ۱۴۰۸ق.
  • مجمع البیان: الطبرسی (م. ۵۴۸ق.)، صیدا، مطبعة العرفان، ۱۳۵۵ق.
  • مساجد الکوفه: کامل سلمان جبوری، نجف، مطبعة النعمان، 1397ق/ 1977م.
  • مسند احمد: احمد بن حنبل (م.۲۴۱ق.)، بیروت، دار صادر.
  • المصنّف: عبدالرزاق الصنعانی (م.۲۱۱ق.)، به کوشش حبیب الرحمن، المجلس العلمی.
  • مناسک الحج: سید روح‌الله خمینی.
  • الموطّا: مالک بن انس (درگذشت ۱۷۹ق.)، به کوشش محمد فؤاد، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۶ق.
  • هدایة السالک: مبارک بن علی بن حمد التمیمی.
  • وسائل الشیعه: الحر العاملی (م. ۱۱۰۴ق.)، به کوشش ربانی شیرازی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.

مقاله‌های مرتبط[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پیوند به بیرون[ویرایش | ویرایش مبدأ]

برگرفته از «https://wikihaj.com/index.php?title=مقام_ابراهیم(ع)&oldid=59202»