تسویف حج: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
|||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تسویف حج''' به معنای عقب انداختن [[حج]] از طرف فردی است که [[استطاعت]] حج را پیدا کرده است. | '''تسویف حج''' به معنای عقب انداختن [[حج]] از طرف فردی است که [[استطاعت]] حج را پیدا کرده است. به نظر فقیهان شیعه، مکلف باید در سال اول بعد از مستطیع شدن به حج برود و آن را برای سال‌های آینده عقب نیاندازد. | ||
== واژه‌شناسی == | == واژه‌شناسی == | ||
تسویف در لغت به این معنا است که فرد به | تسویف در لغت به این معنا است که فرد به علتی، کاری را که در زمان حال قادر به انجام آن است به تأخیر بیاندازد.<ref>کتاب العین، ج 7، ص 309؛ </ref> در موضوع احکام حج، تسویف به این معنا است که فردی که مستطیع شده حج‌گزاری را به عقب بیاندازد که بنابر روایتی از [[امام صادق(ع)]] چنین فردی اگر بمیرد، به دینِ یهودی یا مسیحی مرده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۲۶۸.</ref> | ||
== حکم تسویف == | == حکم تسویف == | ||
به نظر فقیهان شیعه، مکلف باید در سال اول بعد از مستطیع شدن به حج برود و آن را برای سال‌های آینده عقب نیاندازد؛<ref>المقنعة، ص 385؛ جمل العلم و العمل، ص 103؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص 17؛ کتاب الحج انصاری، ص 7</ref> گرچه برخی از فقهای [[شیعه]] با اینکه حج‌گزاری را در سال اول [[استطاعت]] بهتر می‌دانند؛ اما عقب انداختن آن را جایز تلقی کرده‌اند.<ref>فقه الإمام الصادق، ج2، ص125-126</ref> برخی از فقهای [[اهل سنت]] نیز تأخیر در حج را جایز می‌دانند.<ref>تذکره الفقهاء، ج7، ص 18</ref> | |||
==جستارهای وابسته== | |||
* [[استطاعت]] | |||
* [[استقرار حج]] | |||
* [[ترک حج]] | |||
* [[تعطیل حج]] | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| خط ۱۷: | خط ۲۲: | ||
| توضیحات منبع = شماره 22 مجله میقات حج | | توضیحات منبع = شماره 22 مجله میقات حج | ||
}} | }} | ||
* | * '''جمل العلم و العمل''': علی بن حسین علم الهدی، نجف اشرف، الآداب ، ۱۳۸۷ق. | ||
* '''تذکرة الفقهاء''': حسن بن یوسف علامه حلی، ، قم، آل البیت، ۱۴۱۴ق. | |||
* '''فقه الإمام الصادق''': محمدجواد مغنیه، قم، انصاریان، ۱۴۲۱ق. | |||
* '''الکافی''': محمّد بن یعقوب کلینی، به تصحیح و تحقیق: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق. | |||
* تذکرة | * '''کتاب الحج''': مرتضی بن محمدامین انصاری، قم، مجمع الفکر الإسلامی،۱۴۲۵ق. | ||
* کتاب | * '''کتاب العین''': خلیل بن احمد فراهیدی، قم، هجرت، ۱۴۰۹ش. | ||
* '''المقنعة''': محمد بن محمد مفید، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق. | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
{{حج و عمره}} | |||
[[رده:اصطلاحات فقهی]] | |||
[[رده:احکام حج]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۹
تسویف حج به معنای عقب انداختن حج از طرف فردی است که استطاعت حج را پیدا کرده است. به نظر فقیهان شیعه، مکلف باید در سال اول بعد از مستطیع شدن به حج برود و آن را برای سال‌های آینده عقب نیاندازد.
واژه‌شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
تسویف در لغت به این معنا است که فرد به علتی، کاری را که در زمان حال قادر به انجام آن است به تأخیر بیاندازد.[۱] در موضوع احکام حج، تسویف به این معنا است که فردی که مستطیع شده حج‌گزاری را به عقب بیاندازد که بنابر روایتی از امام صادق(ع) چنین فردی اگر بمیرد، به دینِ یهودی یا مسیحی مرده است.[۲]
حکم تسویف[ویرایش | ویرایش مبدأ]
به نظر فقیهان شیعه، مکلف باید در سال اول بعد از مستطیع شدن به حج برود و آن را برای سال‌های آینده عقب نیاندازد؛[۳] گرچه برخی از فقهای شیعه با اینکه حج‌گزاری را در سال اول استطاعت بهتر می‌دانند؛ اما عقب انداختن آن را جایز تلقی کرده‌اند.[۴] برخی از فقهای اهل سنت نیز تأخیر در حج را جایز می‌دانند.[۵]
جستارهای وابسته[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این مقاله برگرفته از مقاله واکاوی روایات تسویف حج شماره 22 مجله میقات حج است.
- جمل العلم و العمل: علی بن حسین علم الهدی، نجف اشرف، الآداب ، ۱۳۸۷ق.
- تذکرة الفقهاء: حسن بن یوسف علامه حلی، ، قم، آل البیت، ۱۴۱۴ق.
- فقه الإمام الصادق: محمدجواد مغنیه، قم، انصاریان، ۱۴۲۱ق.
- الکافی: محمّد بن یعقوب کلینی، به تصحیح و تحقیق: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
- کتاب الحج: مرتضی بن محمدامین انصاری، قم، مجمع الفکر الإسلامی،۱۴۲۵ق.
- کتاب العین: خلیل بن احمد فراهیدی، قم، هجرت، ۱۴۰۹ش.
- المقنعة: محمد بن محمد مفید، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.