شاه شجاع: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
'''شاه شجاع''' یکی از پادشاهان آل مظفر (سلسله‌ای که در قرن هشتم در مناطق مرکزی ایران حکومت داشتند) یکی از پادشاهان ایرانی است که [[رباط|کاروانسرایی]] برای فقرا در مکه ساخت. این کاروانسرا به رباط ابرقوهی شهرت داشت و در مقابل [[باب الصفا|باب‌الصفا]] در جنوب [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]] قرار داشت. | '''شاه شجاع''' یکی از پادشاهان آل مظفر (سلسله‌ای که در قرن هشتم در مناطق مرکزی ایران حکومت داشتند) یکی از پادشاهان ایرانی است که [[رباط|کاروانسرایی]] برای فقرا در مکه ساخت. این کاروانسرا به رباط ابرقوهی شهرت داشت و در مقابل [[باب الصفا|باب‌الصفا]] در جنوب [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]] قرار داشت. | ||
==معرفی شاه شجاع== | ==معرفی شاه شجاع== | ||
شاه شجاع یکی از پادشاهان آل مظفر است. او در فاصله سال‌های ۷۶۰ تا ۷۸۶ در مناطق مرکزی ایران به پاییتختی شیراز حکومت داشت. بیشتر عصر حکومت او به جنگ با دیگر مدعیان حکومت از جمله برادرش شاه محمود گذشت. یک‌بار هم از شاه محمود شکست خورد و مدتی مجبور به ترک شیراز شد.<ref>تاریخ ایران پس از اسلام، ص ۴۹۸</ref> | شاه شجاع یکی از پادشاهان آل مظفر است. او در فاصله سال‌های ۷۶۰ تا ۷۸۶ در مناطق مرکزی ایران به پاییتختی شیراز حکومت داشت. بیشتر عصر حکومت او به جنگ با دیگر مدعیان حکومت از جمله برادرش شاه محمود گذشت. یک‌بار هم از شاه محمود شکست خورد و مدتی مجبور به ترک شیراز شد.<ref>تاریخ ایران پس از اسلام، ص ۴۹۸</ref> | ||
منابع تاریخی او را فردی دانش‌دوست و دانشمند معرفی کرده اند و گفته‌اند که حافظ [[قرآن]] بود و در علوم و معارف درجه بالایی داشت.<ref>تاریخ آل مظفر، ص ۸۱</ref> برخی از پژوهشگران چنین توصیفاتی را اغراق آمیز دانسته‌اند.<ref>تاریخ عصر حافظ، ص۳۶۱</ref> او دیوان شعر و منشئات (نامه‌های ادبی) داشته است.<ref>تاریخ عصر حافظ، ص ۳۴۴</ref> | |||
شاه شجاع از ممدوحان حافظ شیرازی، شاعر پرآوازه پارسی‌گوی، است. حافظ بارها در دیوانش از او به نیکی یاد کرده و از او در اشعارش نام برده است.<ref>تاریخ عصر حافظ، ص362</ref> | شاه شجاع از ممدوحان حافظ شیرازی، شاعر پرآوازه پارسی‌گوی، است. حافظ بارها در دیوانش از او به نیکی یاد کرده و از او در اشعارش نام برده است.<ref>تاریخ عصر حافظ، ص362</ref> | ||
==ساخت کاروانسرا در مکه== | ==ساخت کاروانسرا در مکه== | ||
{{اصلی|رباط ابرقوهی}} | |||
به دستور شاه شجاع مظفری کاروانسرایی در شهر مکه ساخته شد. این کاروان سرا را شیخ غیاث‌الدین محمد اسحاق ابرقوهی به فرمان شاه شجاع در سال ۷۷۱ در مکه ساخت. ابرقوهی سال‌ها در مکه مجاور بود و در پزشکی مهارت داشت.<ref>العقد الثمین، ج1، ص409-410.</ref> | به دستور شاه شجاع مظفری کاروانسرایی در شهر مکه ساخته شد. این کاروان سرا را شیخ غیاث‌الدین محمد اسحاق ابرقوهی به فرمان شاه شجاع در سال ۷۷۱ در مکه ساخت. ابرقوهی سال‌ها در مکه مجاور بود و در پزشکی مهارت داشت.<ref>العقد الثمین، ج1، ص409-410.</ref> | ||
کاروانسرای ابرقوهی در جنوب مسجدالحرام در برابر باب‌الصفا قرار داشت و برای اقامت فقرای ایرانی در مکه وقف شده بود. <ref>اتحاف الوری باخبار‌ام القری، ابن فهد، عمر بن محمد، ج3، ص311.</ref> | کاروانسرای ابرقوهی در جنوب مسجدالحرام در برابر باب‌الصفا قرار داشت و برای اقامت فقرای ایرانی در مکه وقف شده بود. <ref>اتحاف الوری باخبار‌ام القری، ابن فهد، عمر بن محمد، ج3، ص311.</ref> | ||
به دستور شاه شجاع مظفری کاروانسرایی در شهر [[مکه]] ساخته شد. این کاروان سرا را شیخ [[غیاث‌الدین محمد اسحاق ابرقوهی]] به فرمان شاه شجاع در سال ۷۷۱ در مکه ساخت. ابرقوهی سال‌ها در مکه مجاور بود و در پزشکی مهارت داشت.<ref>العقد الثمین، ج1، ص409-410.</ref> | |||
کاروانسرای ابرقوهی در جنوب مسجدالحرام در برابر باب‌الصفا قرار داشت و برای اقامت فقرای ایرانی در مکه وقف شده بود. <ref>اتحاف الوری باخبار‌ام القری، ابن فهد، عمر بن محمد، ج3، ص311.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | |||
* اتحاف الوری باخبار ام‌القری | |||
* العقد الثمین | |||
* تاریخ آل مظفر، محمود کتبی، تحقیق عبدالحسین نوایی، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۴ | |||
* تاریخ ایران پس از اسلام، عباس اقبال، تهران، نامک، ۱۳۸۵. | |||
* تاریخ عصر حافظ، قاسم غنی، تهران، زوار ، ۱۳۸۳ | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۱۰
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Kamran در تاریخ ۱ آذر ۱۴۰۳ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
شاه شجاع یکی از پادشاهان آل مظفر (سلسله‌ای که در قرن هشتم در مناطق مرکزی ایران حکومت داشتند) یکی از پادشاهان ایرانی است که کاروانسرایی برای فقرا در مکه ساخت. این کاروانسرا به رباط ابرقوهی شهرت داشت و در مقابل باب‌الصفا در جنوب مسجدالحرام قرار داشت.
معرفی شاه شجاع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
شاه شجاع یکی از پادشاهان آل مظفر است. او در فاصله سال‌های ۷۶۰ تا ۷۸۶ در مناطق مرکزی ایران به پاییتختی شیراز حکومت داشت. بیشتر عصر حکومت او به جنگ با دیگر مدعیان حکومت از جمله برادرش شاه محمود گذشت. یک‌بار هم از شاه محمود شکست خورد و مدتی مجبور به ترک شیراز شد.[۱]
منابع تاریخی او را فردی دانش‌دوست و دانشمند معرفی کرده اند و گفته‌اند که حافظ قرآن بود و در علوم و معارف درجه بالایی داشت.[۲] برخی از پژوهشگران چنین توصیفاتی را اغراق آمیز دانسته‌اند.[۳] او دیوان شعر و منشئات (نامه‌های ادبی) داشته است.[۴]
شاه شجاع از ممدوحان حافظ شیرازی، شاعر پرآوازه پارسی‌گوی، است. حافظ بارها در دیوانش از او به نیکی یاد کرده و از او در اشعارش نام برده است.[۵]
ساخت کاروانسرا در مکه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
به دستور شاه شجاع مظفری کاروانسرایی در شهر مکه ساخته شد. این کاروان سرا را شیخ غیاث‌الدین محمد اسحاق ابرقوهی به فرمان شاه شجاع در سال ۷۷۱ در مکه ساخت. ابرقوهی سال‌ها در مکه مجاور بود و در پزشکی مهارت داشت.[۶] کاروانسرای ابرقوهی در جنوب مسجدالحرام در برابر باب‌الصفا قرار داشت و برای اقامت فقرای ایرانی در مکه وقف شده بود. [۷] به دستور شاه شجاع مظفری کاروانسرایی در شهر مکه ساخته شد. این کاروان سرا را شیخ غیاث‌الدین محمد اسحاق ابرقوهی به فرمان شاه شجاع در سال ۷۷۱ در مکه ساخت. ابرقوهی سال‌ها در مکه مجاور بود و در پزشکی مهارت داشت.[۸] کاروانسرای ابرقوهی در جنوب مسجدالحرام در برابر باب‌الصفا قرار داشت و برای اقامت فقرای ایرانی در مکه وقف شده بود. [۹]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ تاریخ ایران پس از اسلام، ص ۴۹۸
- ↑ تاریخ آل مظفر، ص ۸۱
- ↑ تاریخ عصر حافظ، ص۳۶۱
- ↑ تاریخ عصر حافظ، ص ۳۴۴
- ↑ تاریخ عصر حافظ، ص362
- ↑ العقد الثمین، ج1، ص409-410.
- ↑ اتحاف الوری باخبار‌ام القری، ابن فهد، عمر بن محمد، ج3، ص311.
- ↑ العقد الثمین، ج1، ص409-410.
- ↑ اتحاف الوری باخبار‌ام القری، ابن فهد، عمر بن محمد، ج3، ص311.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- اتحاف الوری باخبار ام‌القری
- العقد الثمین
- تاریخ آل مظفر، محمود کتبی، تحقیق عبدالحسین نوایی، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۴
- تاریخ ایران پس از اسلام، عباس اقبال، تهران، نامک، ۱۳۸۵.
- تاریخ عصر حافظ، قاسم غنی، تهران، زوار ، ۱۳۸۳